Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Μουσικό μήνυμα στην Υπουργό Παιδείας

Ο ένας δίνει πλέον στον άλλον τη σειρά του, στην πλατεία Συντάγματος. Αυτή η διαμαρτυρία όμως, αξίζει λίγη περισσότερη απο την προσοχή μας.
Και κάπως περισσότερη φροντίδα απο την Υπουργό Παιδείας, που διαβεβαίωνε τότε στον αγιασμό του Σεπτεμβρίου οτι ''κενά δεν υπάρχουν''!

Τα παιδιά ζητώντας το αυτονόητο -δηλαδή καθηγητές και βιβλία- πήραν τα όργανα και βγήκαν στους δρόμους. Μας έμαθαν να διαδηλώνουμε. Εκλεισαν ειρηνικά την Πανεπιστημίου και γέμισαν τα αφτιά μας με όμορφους ήχους, απο νότες και φωνούλες που ζητούσαν αυτό που.... τους υποσχέθηκαν.....
Αν οι ήχοι δεν ακούσθηκαν ως το Υπουργείο της Παιδείας μας, τα πράγματα δεν είναι καλά. Γιατί στην Ελλάδα του Μνημονίου, της τρόικας και της υποτέλειας, μία είναι η ελπίδα μας: τα παιδιά αυτά, οι αυριανοί πολίτες, που τώρα κρατούν τα όργανα, να πάρουν και τις τύχες τους στα χέρια τους.
Η φωτό είναι απο συναυλία που έδωσαν πέρυσι τα παιδιά του Πειραματικού Μουσικού Σχολείου της Παλλήνης, στην Λυρική Σκηνή. Τότε μας έκαναν περήφανους αλήθεια κυρία Υπουργέ; Το ίδιο θα γίνει και σε λίγες ημέρες, όταν οι μπάντες τους θα παιανίζουν τα εμβατήρια της Εθνικής γιορτής για να μας ανεβάσουν το εθνικό φρόνημα....

Ποιό? ''Εθνικό φρόνημα'' σε χώρα με καταδικασμένα νιάτα δεν μπορεί να υπάρξει. Γι αυτό μην βγείτε στις πλατείες για να τις πείτε τις λέξεις αυτές οσονούπω. Αφήστε το καλύτερα...

Και μην σας διαφεύγει οτι τα παιδιά που ακούν και παίζουν μουσική, σκέφτονται με τρόπο σύνθετο γιατί το μυαλό τους χοροπηδά στα πεντάγραμμα!
Μην τα κοροϊδέψετε πάλι. Σκεφθείτε το, ακουγοντας κάτι που θα εξημερώσει το πνεύμα σας.

Παρασκευή 1 Οκτωβρίου 2010

Πράσινη σκούφια και Πράσσειν άλογα

''Πόσα δένδρα κόπηκαν άραγε για να γίνει αυτό;'' αναρωτήθηκε η κοσκινοσκουφίτσα...

'' Αμάν πια με αυτήν την πράσινη παραμυθοανάπτυξη, κοκκινοσκούφα μου, φτάνει! Ελεος! Ας γίνει και κάτι! Εδώ ανοίγουν τα μάτια σου. Κοίτα:ιδέες και προτάσεις για πράσινη ζωή μέσα στην τσιμεντοπλατεία Συντάγματος!'', ακούστηκε η φωνή του λύκου που καραδοκούσε ώρες για να δει τη μικρή να περνάει.
''Και τί είναι αυτά τα μεγαλεία εδώ;'' ρώτησε εκείνη αμέριμνη όπως πάντα.

Ο λύκος την κοίταξε σαφώς υποτιμητικά. ''Καλά, τίποτε δεν έχεις ακούσει; Είναι ρούχα απο ανακυκλωμένα υλικά... Αλλά πού ΄να ξέρεις εσύ μια χωριατοπούλα, απο ανακυκλωμένες σκούφιες....''

''Ναι, αλλά βλέπω και ρούχα απο συνθετικό υλικό και απο πλαστικά. Είναι οικολογικό αυτό; Και μια τηλεόραση γνωστής μάρκας. Ανακυκλωμένο κι αυτό ε; Τι άλλα διαφημιστικά έχεις να μου δείξεις;'' ρώτησε η κοκκινοσκουφίτσα κουνώντας το κεφάλι.

''Δεν είναι διαφήμιση. Είναι νέος τρόπος ζωής! Το Green Design Festival πραγματοποιείται με τη μεγάλη χορηγία του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου συμμετέχει ο Δημος της Αθήνας καθώς και το Υπουργείο Περιβάλλοντος. “Βλέπει” την πόλη σαν ένα ζωντανό, διαδραστικό χώρο, φιλόξενο σε νέες ιδέες και παραγωγικές προτάσεις και συνεργάσθηκαν γι αυτό περίπου 150 σχεδιαστες!''

''Tί μου λες λύκε μου; Κι εγώ το πέρασα για διαφήμιση! Τί χαζή που είμαι. Να πάω να ρωτήσω εδώ τα παιδιά. Βρε παιδιά, του Ταμιευτηρίου είστε; Aυτού του Ταμιευτηρίου της κοινής ωφέλειας που λέει κι η γιαγιά μου; Eίναι δυνατόν να κάνετε τόσα έξοδα και να κόβετε τόσα δένδρα για να διαφημισετε τους ντιζάινερ της νέας εποχής; ''

''Ολα αυτά ανακυκλώνονται, μην ανησυχείς κοπέλα μου'' απάντησε ο ένας, ο πιο ξύπνιος. ''Θα ανακυκλωθούν μετά, αλλά τώρα κόπηκαν!'' είπε απότομα το κορίτσι και την αγριοκοίταξε ο ξύπνιος. ''Ασε που η γιαγιά μου θέλει να ξέρει τί τα κάνει το Ταμιευτήριο τα λεφτά της. Είναι και συνταξιούχος και μένει εκεί στην άκρη του δάσους''.

''Το Ταμιευτήριο επενδύει τα χρήματα όπου αυτό αποφασίσει. Κι αυτό εδώ που βλέπετε ήταν μια καλή επιλογή. Εσάς δεν σας αφορά, ούτε της γιαγιά σας'', απάντησε ο ξύπνιος.

''Δεν είναι μόνο οικολόγος, είναι κι ευγενικός'' σκέφτηκε το κορίτσι συνειδητοποιώντας την άγνοιά της περι τα οικολογικά.

''Α, μια ωραία κουμούλα με χώμα σκεπασμένη με χλοοτάπιτα. Και τί ωραία παγκάκια'', ψιθύρισε η κοκκινοσκουφίτσα. ''Τα έφτιαξε η τάδε ανακυκλωτική εταιρεία και τα εκθέτει εδώ'', ακούσθηκε πάλι η φωνή του λύκου.

''Μην είσαι οπισθοδρομική, μικρούλα! Το design, είναι ρήμα, δράση, ενέργεια. Υποδηλώνει το μέλλον, αλλά αφορά το σήμερα και τις δυνατότητές μας ως μονάδες, ως κοινότητες, ως μέρος του πλανήτη μας'', είπε ο κακός ο λύκος εντυπωσιάζοντας την.

''Εκείνο το μοντελάκι εγώ δεν το φοράω για να βγάλω την κοκκινη σκούφια μου'', αντέδρασε εκείνη.

''Ούτε αυτό, που δεν πέτυχε ως πάτωμα και προσπαθείς να μου το πλασάρεις ως ντιζάιν ανακυκλωμένης τουαλέτας, για να μου τη φορέσεις στην περίπτωση που το πάω για Σταχτοπούτα....'', επέμεινε.

''Τις γλαστρούλες γιατί τις έβαλες στην οροφή, πάνω απο τα ξύλα;'' ρώτησε το λύκο κι εκείνος με ύφος περίτεχνο απάντησε ''H πράσινη στέγη αποτελεί κυρίαρχο χαρακτηριστικό του χώρου. Σχεδιάστηκε από μια εταιρία αρχιτεκτονικής τοπίου και αποτελεί μια πρόταση που με τη χρήση μεσογειακών και ενδημικών ειδών, με σκοπό τον εμπλουτισμό της βιοποικιλότητας και τη δημιουργία βιώσιμων οικοσυστημάτων, ανακαλεί την πολυπολιτισμική ανθρωπογεωγραφία ενός σύγχρονου αστικού τόπου......''

''Λύκε μου , Λύκε μου, μη μου λες άλλα!'' έκραξε το καημένο κορίτσι.
''Φεύγω για τη γιαγιά μου τρέχοντας. Με παραμύθιασες καλέ πώς μου τα λές έτσι; Αυτό λέγεται ''πράσινος αυτισμός'' λύκε μου αγαπημένε. Εγώ την σκούφια μου δεν την βάφω πράσινη!
Εγώ αγαπώ το δάσος που ξέρω, τα φυτά που είναι στο χώμα, τα λουλούδια που δεν είναι φυτεμένα στις τσέπες μιας κουρελούς που κρέμασες κακόμοιρε στον τοίχο και στην ταράτσα, για να μου κάνεις τον έξυπνο πρασινο-επιστήμονα!
Αγαπώ τις φυλλωσιές που με κρύβουν όταν με κυνηγάς, αλλά τώρα σε βρίσκω τόσο παραμυθιασμένο που σε λυπάμαι δύστυχε! Το πίστεψες το πράσινο παραμύθι.....''