Τετάρτη 14 Νοεμβρίου 2012

Alarme! reveillez-vous !

Σε καιρούς χαλεπούς, δεν περνά απαρατήρητο το διαφορετικό, το κάτι που πετάει μια σπίθα δημιουργίας, το κάτι που σε πάει ένα βήμα πιο μπροστά, το κάτι που σε σηκώνει απο τον καναπέ, γι αυτό και κάποιες θεατρικές ομάδες ανοίγουν πανιά για το εξωτερικό.

Για όσους πρόλαβαν (ή προλαβαίνουν για λίγο ακόμη) την παράσταση ALARME στο θέατρο ΑΤΤΙΣ, δεν αποτελεί έκπληξη, ούτε και  είναι τυχαιο το γεγονός οτι ο Θόδωρος Τερζόπουλος θα την ταξιδέψει στην Ευρώπη.   Η Σοφία Χιλλ και η Αγλαϊα Παππά προσφέρουν στον υποψιασμένο θεατή το απόλυτο θέαμα.  Παρουσιάζουν στο κοινό τους, τη σχέση δύο γυναικών, της Βασίλισσας Ελισάβετ και της Μαριας Στιούαρτ, με όλες τις μεταπτώσεις και τα σκαμπανεβάσματά της,  χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα.....  το κορμί,  τα μάτια,  το ύφος,  τη φωνή, το γέλιο, το κλάμα,  την αναπνοή,  το ρυθμό τους,  τα χέρια,  την ανάσα τους.....


Οι ώρες επίπονης δουλειάς που σίγουρα απαιτούσε αυτό το αποτέλεσμα σίγουρα ήταν αμέτρητες.   Δεν επιτυγχάνεται τέτοιος συγχρονισμός, τέτοια ακρίβεια και τέτοια συγκέντρωση ενέργειας διαφορετικά. Χαίρομαι που το πρόλαβα, έστω και αυτές τις τελευταίες εβδομάδες στην Αθήνα.

Ομως δεν είναι η μόνη θεατρική παράσταση που "εξάγεται".  Ηδη , η ομάδα Blitz, αλλά και η Pequod συνεχίζουν να κάνουν βηματάκια εκτός ελληνικών συνόρων, αφού έτσι κι αλλιώς δεν βρίσκουν πια οικονομική στήριξη στην Ελλάδα.  Η Pequod μεταφέρει την επιτυχία που έκανε με το "Διπλό Βιβλίο" του Δημήτρη Χατζή, στο γαλλικό (Μασσαλία) αλλά και στο γερμανικό κοινό, που διόλου δεν μένει αδιάφορο στις περιπέτειες που πέρασε ένας έλληνας μετανάστης στη χώρα τους, εργαζόμενος για γνωστή βιομηχανία.....

Οι Devised Theatre που ανέβασαν  το "Late Night" στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, πρόκειται να το μεταφέρουν λίγο αργότερα στο φεστιβάλ της Bordeaux στη Γαλλία.  Αυτοί βέβαια δεν μεταφέρουν τις μέρες της κρίσης, ούτε και νοσταλγούν τις εποχές της ευημερίας.  Ομως προβληματίζονται, αντιδρούν, ξεσηκώνονται, γιατί δεν ανέχονται την προσωπική ή την κοινωνική καταστροφή.

Είναι η Ελλάδα.  Είναι οι έλληνες που είναι ανήσυχοι μπροστά σε όλον αυτόν τον βομβαρδισμό.  Είναι όσοι δεν κοιμούνται, ή δεν αποκοιμούνται ήσυχοι στον καναπέ τους....



Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Ο παπαγάλος του Gustave Flaubert

Ένας παθιασμένος αναγνώστης είναι ο αφηγητής στο βιβλίο του Τζουλιαν Μπαρνς «Ο παπαγάλος του Φλωμπέρ», ίσως γι αυτό με καθήλωσε, αν και δεν θα πρέπει να υποβαθμίσω τα εξαιρετικά αφηγηματικά τεχνάσματα που έχουν στόχο να φιλοτεχνήσουν το πορτραίτο ενός τόσο μεγάλου μυθιστοριογράφου, του Γουσταύου Φλωμπέρ
Ο Τζεφρι Μπρέιθγουέιτ είναι άγγλος, συνταξιούχος γιατρός, ο οποίος έχασε πρόσφατα τη γυναίκα του. Ρίχνεται μετά μανίας στο διάβασμα και την έρευνα. Είναι μελετητής του Φλωμπέρ, μάλιστα πολλές φορές αναζητά μανιωδώς λεπτομέρειες φαινομενικά επουσιώδεις για τη ζωή του. Μας τις σερβίρει αριστοτεχνικά, περνώντας από την πρωτοπρόσωπη στην τριτοπρόσωπη αφήγηση, σαν να παίζει θέατρο για δύο πρόσωπα μπροστά σε έναν καθρέφτη. 

Ο Μπαρνς γοητεύει με αυτό το είδος της γραφής και βάζει τον αφηγητή του σχεδόν σε ρόλο πρωταγωνιστή, αφού την ώρα που αφηγείται τη βιογραφία του Φλωμπέρ, ο ίδιος ο κύριος Μπρέιθγουέιτ, αναμετριέται κι εκείνος με τη δική του αυτοβιογραφία, την κεντάει, παραθέτει ένα-ένα τα στοιχεία αφού τα ψαρεύει μέσα του και τελικά φτιάχνει έναν παράλληλο καμβά, με ένα έργο εξίσου ενδιαφέρον με το πρώτο…. 

Ο 65χρονος Μπαρνς ήταν τρεις φορές υποψήφιος για το βραβείο BOOKER μέχρι τελικά να το κατακτήσει πέρυσι, με το 150 σελίδων The Sense of an Ending, στα ελληνικά ΕΝΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΕΛΟΣ. Τότε, κατά την απονομή του βραβείου στην επίσημη τελετή στο Γκίλντχολ του Λονδίνου, δήλωσε «ανακουφισμένος και ενθουσιασμένος» για το βραβείο. 

Ευχαρίστησε επιτροπή και χορηγούς και είπε για το έργο του το οποίο καταγράφει τις αναμνήσεις ενός μεσήλικου άνδρα από τα φοιτητικά του χρόνια : «όσοι από εσάς έχετε δει το βιβλίο - πέραν των όσων πιστεύετε για το περιεχόμενό του - μάλλον θα συμφωνείτε ότι είναι ένα όμορφο αντικείμενο» συμπλήρωσε μάλιστα ότι «το βιβλίο ως αντικείμενο, αν θέλει να επιβιώσει απέναντι στο ηλεκτρονικό βιβλίο, πρέπει να μοιάζει με κάτι που αξίζει κάποιος να αγοράσει και να διατηρήσει».