Παρασκευή 8 Ιανουαρίου 2010
Μήλα χρυσά, κόκκινα και πράσινα
Μια φορά κι έναν καιρό ένας Πρίγκιπας, ωραίος σαν τον ήλιο, ζούσε σε μια εύφορη χώρα. Όλοι τον λάτρευαν , όμως αυτός ήταν πολύ δυστυχισμένος, γιατί μια κακιά μάγισσα του είχε δώσει κατάρα βαριά. Τον είχε καταδικάσει να γυρνάει εδώ κι εκεί και να αναζητεί την ευτυχία του –άκου τώρα η πονήρω- μέσα σε ένα χρυσό μήλο!
Ετσι λοιπόν βάλθηκε κι αυτός να ψάχνει. Πού όμως να βρει χρυσόμηλο;
Εμ, έλα που δεν υπάρχει κακό, χωρίς καλό, γι αυτό και μια καλή νεράιδα, προστάτιδα του χαμόγελου και της θετικής σκέψης, ψιθύρισε στον Πρίγκηπα πως το χρυσόμηλο βρίσκεται στον πύργο μιας νεραϊδοοικογένειας, χίλια μίλια μακριά. Του είπε να πάει να το βρει και του έβαλε στην τσέπη, ένα μπουκαλάκι με μια ειδική αλοιφή για να αλείψει την πόρτα του πύργου, ένα κομμάτι ψωμί γι ανα το δώσει στον πεινασμένο σκύλο που φύλαγε την πόρτα και μία σκούπα για να καθαρίσει καλά το φούρνο του πύργου. Ακόμα, τον συμβούλεψε να μην ανοίξει το χρυσόμηλο αμέσως, παρά μόνον σε ένα μέρος που να έχει νερό. Ύστερα, σε συνεργασία με τα ξωτικά του δάσους φρόντισε να φυσήξει άνεμος δυνατός, που παρέσυρε με τη δύναμή του τον πρίγκιπα και τον πήγε κοντά στο νεραϊδόπυργο.
Μπήκε ο Πρίγκιπας, άλειψε τη σκουριασμένη πόρτα με την αλοιφή της καλής νεράιδας, πέταξε στον σκύλο -που όρμησε αγριεμένος καταπάνω του το κομμάτι το ψωμί και σκούπισε καλά τον φούρνο. Είδε το χρυσόμηλο και το έκοψε από το δένδρο με τα χρυσά φύλλα. Τότε όμως σείστηκε όλη η γη κι ακούστηκε η φωνή της κακιάς μάγισσας να λέει:
-Φούρνε, κάψε τον κλέφτη!
-Δεν μπορώ –απαντά μια φωνή μεσα από το φούρνο- αυτός μου έκανε καλό, γιατί με καθάρισε με τη σκούπα του.
-Σκύλε, Σκύλε μου, πιάσε τον και σκίσε τον, φώναξε θυμωμένη.
-Δεν μπορώ, απάντησε ο σκύλος, αυτός μου έδωσε να φάω το ψωμί του.
-Πόρτα, κλείσε μέσα τον κλέφτη!
-Δεν μπορώ, απάντησε η πόρτα, αυτός με περιποιήθηκε και άλειψε τις σκουριές μου.
Η κακιά μάγισσα νικήθηκε. Ο άνεμος πήρε τον Πρίγκιπα και τον μετέφερε σε ένα δάσος. Προχώρησε λίγο κι όταν έφτασε κοντά σε μια λίμνη, άνοιξε το χρυσόμηλο. Από μέσα βγήκε τότε μία όμορφη κοπέλα και του είπε :
-Όποιος κι αν είσαι ελευθερωτή μου, δώσμου γρήγορα να πιω λιγο νερό γιατί πεθαίνω! Ο Πρίγκιπας έτρεξε, έφερε νερό από τη λίμνη και της έδωσε να πιει. Κι εκείνη, αφού ήπιε και συνήλθε, του διηγήθηκε την ιστορία της. Ήταν κόρη βασιλιά και η κακιά μάγισσα την είχε φυλακίσει μέσα στο χρυσόμηλο. Έτσι ο Πρίγκιπας βρήκε την ευτυχία του, κι έζησαν μαζί καλά στο βασίλειό του, κι εμείς εδώ καλύτερα… ή τρόπος του λέγειν…
Πάντως, το μήλο παραμένει και σήμερα καρπός με έντονο συμβολισμό και χαρακτήρα. Δεν ξέρω αν εμφανίσθηκε πρώτα στην αρχαία Αίγυπτο,εκεί στις όχθες του Νείλου που λένε ότι φύτεψε τις πρώτες μηλιές ο Φαραώ Ραμσής. Ούτε ξέρω αν αληθεύει ότι τα πρώτα απολιθώματα μήλων ανακαλύφθηκαν στην Ελβετία και χρονολογούνται από τη Λίθινη εποχή, όπως ισχυρίζονται κάποιοι. Ξέρω όμως σαν παραμυθούν, ότι ο Κήπος της Εδέμ ήταν γεμάτος από δαύτα τα κατακόκκινα μυρωδάτα φρούτα κι επίσης γνωρίζω από τον πατέρα των απανταχού παραμυθάδων τον Ομηρο, ότι ο Τρωικός Πόλεμος ήταν γεγονός σχεδόν αποφασισμένο από την εποχή που εκείνη η τσαπερδώνα η Εριδα, επέλεξε κατά ποια μεριά θα ρίξει το δικό της μήλο, πράγμα που ισοδυναμούσε, σύμφωνα με τις παραδόσεις, με πρόταση γάμου…
Με τα χρόνια το μήλο έγινε ‘’καρπός του κακού’’ μα και της ‘’γνώσης’’, ανάλογα με το κατά πώς το χρησιμοποίησαν η Εύα κι ο Αδάμ, η Χιονάτη, οι Εσπερίδες που τα είχαν χρυσά στον υπέροχο κήπο τους, ακόμα και ο Γουλιέλμος Τέλος που το έστησε πάνω σε μια μάντρα, για να επιβεβαιώσει τις σκοπευτικές του δεξιότητες στην τοξοβολία.
Το μήλο δίνει εντυπωσιακό παρόν στους μύθους, τους θρύλους και τα παραμύθια στον κόσμο ολόκληρο. Μα για να μη με πάρετε για εντελώς ονειροπαρμένη, θα σας πω ότι ο Θεόφιλος που σίγουρα ιδέα δεν θα είχε για τα περί μυθολογίας, προσέφερε στην Κασσιανή το 830 στο Βυζάντιο ένα χρυσό μήλο. Σημάδι ότι είχε πολύ καλά κατανοήσει το τι σημαίνει αυτό, είναι ότι αργότερα, προκειμένου να επιβεβαιώσει την ανδρική του υπεροχή και κυριαρχία στο άλλο φύλλο, αλλά και τον συντηρητισμό του για τη θέση των γυναικών εκείνη την εποχή, το πήρε πίσω!
Μα μην ξεχνάμε κι άλλα: Ότι με το μήλο μάθαμε να διαβάζουμε και να μετράμε και του λόγου μας, φθάνει να θυμηθούμε το Αναγνωστικό και το ‘’Λόλα, Λόλα να ένα Μήλο!’’, ή το ‘’Δώσμου Αννα ακόμα ένα, να τα κάνω δύο τα Μήλα μου’’.
Και ότι το μήλο παραμένει σήμερα καρπός με θεραπευτικές μεταφυσικές και σημειολογικές ιδιότητες που αναδεικνύονται σε διαφημιστικές καμπάνιες, στη λογοτεχνία (Ο Αιμίλιος το Μήλο, Φρουτοπία), στην τεχνολογία (Apple), στην τέχνη και φυσικά στην κουζίνα μας…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
11 σχόλια:
Καλησπέρα γειτόνισσα..
ωραίο το παραμύθι σου..
όσο για το μήλο, να πώ οτι άλλο είναι το σύμβολο, κόκκινο κόκκινο και καρπός του κακού και της γνώσης..
ακόμη υπάρχει και χρυσό (ναί!)
και σε άλλα χρώματα..
ήταν εκείνο που δέν έπρεπε να γευτούν ο Αδάμ και η Εύα..
πώς λέγεται;
μανιτάρι!!
αμανίτης..
μανιτού!!
η αρχή όλων των θρησκειών..
ίσως κάποτε το εξηγήσω.. ακόμη κι ο Αι Βασίλης, και το ελαφάκι και τα στολίδια με το δέντρο είναι συμβολικά για το μανιτάρι ΟΛΑ!!
ακόμη σε παραβολή για το χρυσό μήλο που έδωσε ο Θεόφιλος στην Κασσιανή, να προσθέσω οτι υπάρχει στην Ακροκόρινθο, Ιερό της Αφροδίτης με αφιέρωμα στον βράχο τοποθετημένο ένα χρυσό μήλο ΣΗΜΕΡΑ!!
μία εκδρομή θα σας πείσει..
καλησπέρα :)
Και η παροιμία:
"ένα μήλο την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα"!
Υ.Γ. Ο Γουλιέλμος Τέλλος σκόπευσε το μήλο στο κεφάλι του γιού του.
Ετυμολογία: Αρχικά "μήλο" ονόμαζαν οι αρχαίοι το ποίμνιο ( = κοπάδι) πρβλ. meal
Ευρύνοε, πολυταξιδεμένε γείτονα, είσαι καλά διαβασμένος, Μπράβο.
Βέβαια βρίσκω ύποπτο οτι γνωρίζεις την ύπαρξη του χρυσού μήλου στην Ακροκόρινθο.... Ελπίζω να μην έχεις σκοπό να το χαρίσεις στη Σαββίνα κι ύστερα να το πάρεις πίσω, ε;
Χιχι,χιχι
φιλιά,
η παραμυθογειτόνισσα
Δίκιο έχεις IonnKorr.
Ο σκληρός αυτός πατέρας όμως, απέρριπτε το γιό του επειδή τον θεωρούσε προβληματικό. Εξού και τον ονόμαζε δημόσια ''ντουβάρι'', δηλαδή ''τοίχο'' ή ''μάντρα''....
Τί να πώ τώρα; Μίλα μας για μήλα! Αυτό ας είναι το σύνθημά μας, αλλά μήπως λίγο αργά δεν είναι για τα μήλα;
Πολύ ωραία η αναφορά σου στο μήλο και να περιμένουμε σχετικό παραμύθι;
Φιλια και Καλή Χρονιά γεμάτη δημιουργίες!!!
Ναι Ιουστίνη μου,
'' Μίλα μου για μήλα,
μη μου μιλάς για σκοτεινιά
και για μαυρίλα....''
που λέει κι ένα άσμα που χρησιμοποιήθηκε σε θεατρικό του παραμυθα Ευγένιου Τριβιζά....
Ο συμβολισμός του μήλου είναι έντονος
και είναι πηγή έμπνευσης για όσους έχουν καταπιαστεί με τα παραδοσιακά παραμύθια κι όχι μόνον. Το ζαλίζω ακόμα όμως, το ζυμώνω, μέχρι και που θα το κάνω ψητό το μήλο μου....
φιλιά
Όμορφο το μπλογκ. Εύχομαι κάθε χαρά και υγεία για το 2010!
Αγαπητέ Φοίβο Νικολαϊδη, Να είστε καλά κι εσείς εκεί στην Κύπρο. Πάντοτε σας σκεφτόμαστε!
prasina mila,
opos leme prasina aloga?
Πέρασα να πάρω ένα παραμύθι και το πήρα με το παραπάνω...
Να είσαι καλά και να μας ''φωτίζεις'' με τα βιβλία απο τα ράφια σου librarian!
Δημοσίευση σχολίου