Πέμπτη 29 Μαΐου 2014

Τα Κρυμμένα Σεντούκια του Αλή Πασά



Η περιέργεια παρασύρει τρία παιδιά σε μια περιπέτεια που τα οδηγεί βήμα-βήμα στην αναζήτηση ενός μυθικού θησαυρού. Χρόνια τώρα, εδώ που τα λέμε, πολλοί αναζητούν αυτό το θησαυρό, μα κανένας δεν έχει καταφέρει να τον ανακαλύψει.  
 Άραγε σκόνταψαν κι άλλοι πάνω στα σημάδια της Ιστορίας;


 Τα παιδιά ακολουθούν τη διαδρομή που έκαναν τα  «Κρυμμένα Σεντούκια του Αλή πασά» και κάνουν με φόντο την Ηπειρο, ένα ενδιαφέρον οδοιπορικό στο χώρο και στο χρόνο.

 
Πέντε-έξι λέξεις χαραγμένες σε πέτρα κι ένα μυστήριο γύρω από ένα κομπολόι, γίνονται αφορμή για να ξετυλιχθεί το κουβάρι της ιστορίας, που περνάει από την αρχαιότητα και φτάνει ως την εποχή της τουρκοκρατούμενης Ελλάδας. 




Η Ιστορία μαγεύει τα τρία παιδιά, τα παίρνει από το χέρι για να περπατήσουν στο Κάστρο των Ιωαννίνων, τα βουτάει στα νερά της Λίμνης Παμβώτιδας, τα οδηγεί σε υπόγειες σπηλιές και αρχαίους τόπους, τους μαθαίνει τα μηνύματα της φύσης, τα ανεβάζει σε απόκρημνα βουνά, τα ταξιδεύει σε ολόκληρη την Ήπειρο και τους γνωρίζει από κοντά μυθικά πρόσωπα.

 Οι ανασκαφές που χρόνια τώρα συνεχίζονται για την ανακάλυψη του μυθικού θησαυρού του Αλή πασά, στα Γιάννενα και σε άλλους τόπους της Ελλάδας, μπορεί να μην έχουν σταματήσει, όμως οι τρεις φίλοι ανακαλύπτουν τελικά κάτι που κανένας χρυσοθήρας δεν φαντάστηκε ποτέ.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΜΙΝΩΑΣ, και ανήκει στη σειρά Λογοτεχνικές Εξερευνήσεις.



Διαβάστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου και μπείτε στην περιπέτεια...
  http://goo.gl/RUROPO

Δευτέρα 19 Μαΐου 2014

Μάθημα ήττας

...έτσι οι Πέρσες μαθαίνουν την καταστροφή του στόλου τους στη Σαλαμίνα
Άτοσσα (μητέρα Ξέρξη): Κι άπαρτη στέκει η Αθήνα ως τώρα;  
Αγγελιαφόρος: Άντρες σαν έχει, σίγουρο είναι κάστρο.
 Άτοσσα: Λέγε πώς έγινε η αρχή της ναυμαχίας; Πρώτοι ριχτήκαν οι Έλληνες, ή ο γιός μου περήφανος για τα καλά καράβια; ...............................  
Αγγελιαφόρος: Ολονυχτίς στη θάλασσα αρμενίζαν οι κυβερνήτες ξάγρυπνους κρατώντας τους ναύτες ................................ ξοπίσω ακολουθούσε ο άλλος στόλος
............................... και μια κραυγή μυριόστομη αντηχούσε:
"Εμπρός , παιδιά των Ελλήνων, λευτερώστε πατρίδα, τέκνα και γυναίκες, των θεών τα ιερά, τους τάφους των προγόνων, τώρα θα πολεμήσετε για όλα"

ΑΙΣΧΥΛΟΥ, ΠΕΡΣΑΙ :    Πρόκειται για το σπουδαιότερο αντιπολεμικό έργο του Αισχύλου και ίσως είναι η πρώτη τραγωδία που αντλεί τη θεματολογία της από ιστορικά γεγονότα (και μάλιστα μόνο κατά επτά χρόνια προγενέστερα από την παρουσίασή της στο κοινό): πραγματεύεται την οδύνη των Περσών όταν πληροφορούνται για τη συντριπτική ήττα τους στη Σαλαμίνα. Η πρωτοτυπία της έγκειται ακόμη σε ένα σημείο, οτι βλεπει την ιστορία απο την πλευρά του ηττημένου και όχι του νικητή. Όμως ο Αισχύλος δεν αποδίδει απλά τιμή στους νικητές παρουσιάζοντας λεπτομερειακά τον θρήνο του αντιπάλου των Ελλήνων. Αναλαμβάνοντας τον ρόλο του ιστορικού εξετάζει τα αίτια που οδήγησαν στο αποτέλεσμα, εκφράζοντας ένα διαχρονικό προβληματισμό που αφορά κυρίως στην ετερότητα και προειδοποιεί για τον κίνδυνο που ελλοχεύει οταν υποτιμάς τον «άλλο», την έπαρση, τη φιλοδοξία και την αλαζονεία της εξουσίας.....

Τετάρτη 14 Μαΐου 2014

Junk ζωές

Ο Μέλβιν Μπερτζες έχει ασχοληθεί πολύ με τα θέματα που απασχολούν τους εφήβους. Η επιλογή των θεμάτων του εστιάζει σε καταστάσεις που αφορούν τη ζωή των νέων στις ηλικίες απο 13 μέχρι και 19. Επεσε τελευταία στα χέρια μου το JUNK ένα ενδιαφέρον βιβλίο, όπως τα περισσότερα αυτού του συγγραφέα.
Πρόκειται για μια ρεαλιστική απεικόνιση της ζωής μιας ομάδας νέων ανθρώπων που είναι εξαρτημένοι από τα ναρκωτικά. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε το 1998. Το JUNK έχει τιμηθεί με διάφορα διεθνή βραβεία,όπως απο τον Guardian, το Carnegie,ή το Whitbread, και, αφού οι βρετανικοί προβολείς στράφηκαν σε αυτό, μετά απο τις τιμητικές διακρίσεις που του δόθηκαν εσωτερικά, βγήκε απο τη Βρετανία και ταξίδεψε μεταφραζόμενο σε... 18 γλώσσες! Πού αλλού όμως η πολιτικη βιβλίου διαθέτει τέτοια παράδοση κι εμπειρία;
Η ιστορία είναι καλή αλλά οχι συγκλονιστική. Πρόκειται για την καθόλου πρωτότυπη φυγή μιας έφηβης και απο το σπίτι της, η οποία ακολουθώντας τον φίλο της που μόλις κι εκείνος έχει εγκαταλείψει την οικογένεια του, βρίσκεται να συζεί με μια παρέα νεαρών ναρκωμανών. Ο Μπέρτζες δείχνει τη μαστοριά του στην περιγραφή των χαρακτήρων, αλλά χάνει λίγο το λογαριασμό ως προς τον μεγάλο αριθμό προσώπων που χρησιμοποιεί. Εξαιρετικές επίσης είναι οι περιγραφές της κατάστασης που βιώνουν οι γονείς των παιδιών που έχουν φύγει απο τα σπίτια τους.
Στην ιστορία δρα ο ναρκωμανής που είναι θύμα, ο έμπορος, ο απατημένος, η ναρκωμανής πόρνη, το παιδί, ακόμη και η ναρκωμανής μητέρα... Ο καμβάς είναι πλήρης. Όταν όμως χρειάζεται να ανακαλέσει κάποιον απο τους χαρακτήρες στο τέλος, κάνει τον αναγνώστη να αναρωτιέται: άραγε αυτός ηταν ο καλύτερος απο τους άλλους; Μα ήταν κι άλλοι καλωσυνάτα θύματα που απλώς έπεσαν στη μεγάλη παγίδα. Μήπως η επιλογή του συγκεκριμένου σημαίνει κάτι άλλο; Οι παρέες των εξαρτημένων αναγκαστικά στη ζωή δεν μοιάζουν τόσο με ανοιχτή αγκαλιά που χώνει μέσα της τον κάθε περαστικό. Υπάρχει μια αγοραφοβία σε τέτοιες κοινωνίες, που οι ήρωες τους Μέρτζες δείχνουν να αγνοούν όταν γίνονται πολύ κοινωνικοί και φιλικοί. Σα να ξεφεύγουν για να ζήσουν τις κανονικές ζωές τους, με τα φλερτ, τα πάρτυ, τους έρωτες, τις σπουδες ... Απο την άλλη πλευρά πρέπει να παραδεχθεί κανείς το ρεαλισμό που διαπνέει το κείμενο. Η ηρωίδα κυριαρχείται στο τέλος απο το αίσθημα του φόβου πράγμα που την οδηγεί σε μια επιλογή μη αναμενόμενη. Να καταδώσει τους φίλους της. Υπάρχει τέλος και η επιλογή της απεξάρτησης που απειλείται πάντοτε, ως το τέλος, και ακόμα και μετά απο αυτό, όσο συνειδητή επιλογή και να έχει κάνει ο έφηβος να απεξαρτηθεί πλέον και να ξεκινήσει μια νέα ζωή...
Οι Times, στο παρελθόν, έχουν χαρακτηρίσει ως ένα από τα πιο "δυνατά ταλέντα" στο χώρο της λογοτεχνίας,. Στα βιβλία του καταπιάνεται με δύσκολα θέματα, όπως οι άστεγοι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, η κακοποίηση ανηλίκων, η παγίδα της παραπλάνησης από μυστικιστικές οργανώσεις και τα ναρκωτικά. Αν και ξεκίνησε με τη δημοσιογραφία, ο Μπέρτζες ασχολείται αποκλειστικά πια με τη συγγραφή και ζει στο Μάντσεστερ. Εχει γράψει επίσης το "Η παράδοξη ζωή μιας έφηβης","Το πρόσωπο της Σάρα", "Η Κραυγή του Λυκου" και το γνωστό απο τον κινηματογράφο, "Μπίλλυ Έλλιοτ".

Σάββατο 10 Μαΐου 2014

Συγγραφείς στους δρόμους

Το δικαίωμα τον φυλακισμένων, στην ...ανάγνωση είναι ένας μεγάλος  διάλογος που αναπτύσσεται αυτόν τον καιρό στο Ηνωμένο Βασίλειο.  Όσο κι αν ξενίζει τον έλληνα, ο οποίος δαπανά τη φαιά του ουσία προσπαθώντας να απαντήσει στα διλημματα που του στήνουν επιτηδίως οι κυβερνώντες αυτές τις πονηρές ημέρες, το θέμα απασχολεί ολοένα και περισσότερο τον κόσμο των διανοουμένων στο Ηνωμένο Βασίλειο, καθώς γνωστοί συγγραφείς έχουν αντιδράσει σθεναρά στους κανονισμούς που έθεσε το Υπουργείο Δικαιοσύνης τον προηγούμενο μήνα, για την απαγόρευση της αποστολής βιβλίων εντός των φυλακών !

"Οι κρατούμενοι πρέπει να έχουν πρόσβαση στις βιβλιοθήκες", φωνάζουν συγγραφείς όπως η Carol Ann Duffy, ο Julian Barnes, ο Ian Mc Ewan, ο  Mark Haddon και ο Salman Rushdie που  ζητούν απο τον αρμόδιο υπουργό Chris Grayling να αποσύρει την απαγόρευση.  Κι εκείνος απο την πλευρά του τους απαντά οτι "είναι ασύλληπτο να εισέρχονται στις φυλακές ανεξέλεγκτα πακέτα", καθώς και οτι επιτρέπεται στους κρατούμενους "να έχουν πρόσβαση στις ίδιες βιβλιοθήκες των φυλακών, όπως έχουν και οι άλλοι πολίτες"

Η Εταιρεία Συγγραφέων και ο Πρόεδρός της Philip Pullman επιμένουν οτι οι νέοι κανονισμοί κάνουν απαγορευτικό να λαμβάνουν μικροπράγματα οι κρατούμενοι απο τις οικογένειές τους, και αυτό είναι κίνηση μάλλον εκδικητική και σίγουρα όχι σοφρωνιστική, καθώς ακυρώνει ακόμη και τις ρυθμίσεις που είχαν γίνει το 1999, για την ελεύθερη πρόσβαση των φυλακισμένων στις βιβλιοθήκες των φυλακών που τώρα έχουν καταρρεύσει.    Οι περισσότερες τέτοιες βιβλιοθήκες ανοίγουν μόνον για 45 λεπτά και , όπως επισημαίνουν, έχουν μεγάλες ελλείψεις, ή διαθέτουν βιβλία κατεστραμμένα και κακοδιατηρημένα.        

Στο διάλογο αυτό εκτός απο γνωστούς συγγραφείς, έχουν εμπλακεί πολίτες, φυλακισμένοι, υπουργεία,  και άρα το θέμα αφορά ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού διαλόγου.....  Πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα , όπου ο πολιτικός διάλογος στα θέματα πολιτισμού είναι πράγμα ανύπαρκτο....

"Οι άνθρωποι που οδηγούνται στη φυλακή τιμωρούνται ήδη αρκετά με τη στέρηση της ελευθερίας τους.. Ας μην ψάχνουμε κι άλλους τρόπους να διευρύνουμε την τιμωρία τους .  Ας τους βοηθήσουμε να ενσωματωθούν στην κοινωνία.  Η ανάγνωστη μπορεί να βοηθήσει αυτήν την αποκατάσταση", επιχειρηματολογεί ο  Philip Pullman στην επιστολή που έστειλε πρόσφατα στον Υπουργό  ζητώντας συνάντηση.

Η Anne Sebba, συγγραφέας και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της Εταιρείας Συγγραφέων θεωρεί οτι η κυβέρνηση έχει αποτύχει στην παροχή των κατάλληλων υπηρεσιών βιβλιοθηκονομίας στα σοφρωνιστικά ιδρύματα.  "Είναι αδύνατο να καταλάβουν γιατί οι συγγραφείς δίνουν απο το χρόνο τους και επισκέπτονται τους φυλακισμένους, πόσο σημαντικό είναι γι αυτούς εκεί μέσα να έχουν κανονική πρόσβαση σε καλά βιβλία, σε βιβλία όχι κατεστραμμένα, όχι έτοιμα προς καταστροφή, αλλά βιβλία που θα διάβαζε ο καθένας στην κοινωνία μας",  λέει και χαρακτηρίζει "απίστευτο σκάνδαλο" την απαγόρευση της κυβέρνησης.   Κάποιος που έχει περάσει απο φυλακή, είπε με νόημα, θα μπορούσε να τους πληροφορήσει πόσο σημαντικό είναι το διάβασμα, για την επανεισδοχή κάποιου στην κοινωνία του πολιτισμού.....