Δευτέρα 2 Φεβρουαρίου 2009

Σιγοβράζουμε;


Ο κόσμος τρελάθηκε, ή ο κόσμος ζεστάθηκε;

Μια περιπλάνηση οδηγεί σε αναπάντεχες αποκαλύψεις. Ο χειμώνας δεν έφερε κρύο. Τα ζώα, τα φυτά και τα λουλούδια νομίζουν ότι είναι ακόμα καλοκαίρι. Ο κόσμος τρελάθηκε; O Πέτρος δεν μπορεί να το πιστέψει, όταν ανακαλύπτει ένα αρκουδάκι που έχει χάσει τον ύπνο του. Τί κάνει ένα αρκουδάκι ξύπνιο μέσα στο χειμώνα; Φωνάζει αμέσως το φίλο του τον Αντώνη, που σπεύδει για να δει τί γίνεται. Παίρνει ύφος σοφού, και λέει, οτι κι εκείνος κάτι έχει ακούσει για τα ψάρια που φέτος δεν μετανάστευσαν από τις βόρειες Θάλασσες και για τα πουλιά που βρήκαν, λεει ,τροφή και ζέστη, και γι αυτό δεν κατέβηκαν παρακάτω. Το πρόβλημα είναι σοβαρό! συμφωνούν τα παιδιά. Αρχίζουν να κατεβάζουν διάφορες τρελές ιδέες για να ’’δροσίσουν’’ τη γη. Γίνονται τέτοια πράγματα; ΄΄Δεν μπορείτε να ξεγελάσετε τη γη’’ τους λεει ο παππούς. Τα παιδιά στο πι και φι, αποφασίζουν να παρέμβουν. Να ταξιδέψουν, μαζί με το ταλαίπωρο αρκούδι, εκεί που συναντιούνται οι αρχηγοί του κόσμου και συζητούν για τις τύχες των λαών του πλανήτη. Ελάτε παιδιά να ταξιδέψουμε μαζί τους, να ακούσετε πράγματα τρελά για μια κουβέρτα που καλύπτει τη γη και για κάτι εργοστάσια που φτιάχνουν ψεύτικο καλαμπόκι, γιατί το αληθινό λέει, θέλει δροσιά για να γίνει..... Όταν επιστρέψουμε μπορεί να κατεβάσετε και καμιά ιδέα και να πείτε στους μεγάλους τι πρέπει να κάνουν......

Το βιβλίο κυκλοφορεί απο τον Εκδοτικό Οίκο Λιβάνη και απευθύνεται σε παιδιά έως 12 ετών. Στο τέλος τα παιδιά θα παίξουν με τις λέξεις που αφορούν το φαινόμενο του θερμοκηπίου.


5 σχόλια:

paramythou είπε...

Είδατε πόσο μακριά έφθασαν τα παιδιά της ιστορίας μας; Εκεί που συζητούν για τις τύχες των λαών του κόσμου. Οι μεγάλοι, που έχουν συνηθίσει εδώ που τα λέμε εκεί να μιλάνε για πολέμους και καταστροφές, συγκινήθηκαν με το αρκούδι που είχε χάσει τον ύπνο του και με την αγωνία των παιδιών για το μέλλον του πλανήτη......
Ρίξτε μία ματιά εδώ:
http://january.unricmagazine.org/unric-activities.html

Justine's Blog είπε...

Μαίρη μου,
Με γειά τον παραμυθότοπο. Είναι υπέροχος. Θα έρχομαι να διαβάζω ιστορίες των παιδιών για να παίρνω κουράγιο πως δεν έχει χαθεί η αθωότητα.
Να περνάς υπέροχα με τα παραμυθένια σου τοπία!
Φιλιά απο το παγωμένο Μόντρεαλ
Ιουστίνη

paramythou είπε...

Ιουστίνη μου σε ευχαριστώ πολύ, να έρχεσαι να σε φιλεύουμε ιστορίες. Αν και έχεις πολλές δικές σου να μας πεις, με τελευταία την ατμοσφαιρική σου Αβάνα και το Ημερολόγιό της, που μπήκε στην καρδιά μας. Τί ωραία, έτσι καλυμένη απο το λευκό εξαγνιστικό παγωμένο σεντόνι, μπορείς να βρίσκεις έμπνευση για δημιουργικές σελίδες. Θα τις περιμένουμε με αγωνία.
φιλιά στο παγωμένο Μόντρεαλ απο την Αθήνα που περνά ανενόχλητη τις αλκυονίδες ημέρες της, Μαίρη

Ανώνυμος είπε...

Το έχεις το παραμυθίστικο, δε λέω. Αλλά η ιστορία είναι απολύτως πολιτικοποιημένη. Τα παιδιά με τους αρχηγούς του κόσμου; και τους την είπαν κιόλας! Αξια!
Μήπως να τα στείλουμε να μας λύσουν κι άλλα προβλήματα;
Και το θέμα δεν λέω, α λα μοντ. Το φαινόμενο του θερμοκηπίου, ήταν κάποτε ακαταλαβίστικο πρόβλημα. Τώρα γίνεται απλό κι εύπεπτο ακόμη και για τα παιδιά. Μπράβο!!!

paramythou είπε...

Να τα στείλουμε τα παιδάκια, γιατί όχι;
Θα το έχω υπόψη μου σε μια επόμενη ιστορία μου.
Πάντως, τα παραμύθια είχαν πάντοτε στόχο να μεταφέρουν εμπειρία, γνώση και συναισθήματα. Τότε βλέπεις αγαπητέ φίλε, δεν υπήρχε TV! Το μεγάλωμα των παιδιών, η εφηβεία, η επανάστασή τους, δεν γινόταν στο Ιντερνετ. Περνούσε μέσα απο τις ιστορίες. Σήμερα λοιπόν, συμβαίνει ακριβώς αυτό. Τα παιδιά δεν βρίσκουν ενδιαφέρον σε πρίγκηπες και γοβάκια. Θέλουν να πατάνε στην πραγματικότητα. Realstories θέλουν. Ενα ακανθώδες και καυτό πρόβλημα μπορεί να γίνει κτήμα τους, αν καταφέρουν να το δουν. Αν τους πει κάτι ο τίτλος και οι εικόνες ενός βιβλίου. Μακριά απο διδακτισμό και κοντά σε μια μικρή, ή μεγάλη ανατροπή.
η παραμυθού