Και κάπως περισσότερη φροντίδα απο την Υπουργό Παιδείας, που διαβεβαίωνε τότε στον αγιασμό του Σεπτεμβρίου οτι ''κενά δεν υπάρχουν''!
Τα παιδιά ζητώντας το αυτονόητο -δηλαδή καθηγητές και βιβλία- πήραν τα όργανα και βγήκαν στους δρόμους. Μας έμαθαν να διαδηλώνουμε. Εκλεισαν ειρηνικά την Πανεπιστημίου και γέμισαν τα αφτιά μας με όμορφους ήχους, απο νότες και φωνούλες που ζητούσαν αυτό που.... τους υποσχέθηκαν.....
Αν οι ήχοι δεν ακούσθηκαν ως το Υπουργείο της Παιδείας μας, τα πράγματα δεν είναι καλά. Γιατί στην Ελλάδα του Μνημονίου, της τρόικας και της υποτέλειας, μία είναι η ελπίδα μας: τα παιδιά αυτά, οι αυριανοί πολίτες, που τώρα κρατούν τα όργανα, να πάρουν και τις τύχες τους στα χέρια τους.
Η φωτό είναι απο συναυλία που έδωσαν πέρυσι τα παιδιά του Πειραματικού Μουσικού Σχολείου της Παλλήνης, στην Λυρική Σκηνή. Τότε μας έκαναν περήφανους αλήθεια κυρία Υπουργέ; Το ίδιο θα γίνει και σε λίγες ημέρες, όταν οι μπάντες τους θα παιανίζουν τα εμβατήρια της Εθνικής γιορτής για να μας ανεβάσουν το εθνικό φρόνημα....
Ποιό? ''Εθνικό φρόνημα'' σε χώρα με καταδικασμένα νιάτα δεν μπορεί να υπάρξει. Γι αυτό μην βγείτε στις πλατείες για να τις πείτε τις λέξεις αυτές οσονούπω. Αφήστε το καλύτερα...
Και μην σας διαφεύγει οτι τα παιδιά που ακούν και παίζουν μουσική, σκέφτονται με τρόπο σύνθετο γιατί το μυαλό τους χοροπηδά στα πεντάγραμμα!
Μην τα κοροϊδέψετε πάλι. Σκεφθείτε το, ακουγοντας κάτι που θα εξημερώσει το πνεύμα σας.
6 σχόλια:
Δυστυχώς αισθάνομαι πως είναι καταδικασμένα νιάτα.
Και οι υπεύθυνοι δεν νοιάζονται καθόλου. Θλίβομαι για τη .."χαμένη γενιά", είναι πικρό όπως το λένε, μα εγώ έτσι το αισθάνομαι να γίνεται.. για τους τωρινούς 25-30 και ίσως όσους ακολουθήσουν..
Μήπως ήταν διαμαρτυρία μόνο από μαθητές μουσικών σχολείων; Το λέω γιατί αν συνέβει αυτό σίγουρα θα είχαν περισσότερα αιτήματα.
Δυστυχώς στην Αθήνα τα μουσικά σχολεία είναι πολύ λίγα ειδικά αν σκεφτείς ότι ολόκληρος Δήμος Αθηναίων δε διαθέτει ούτε ένα. Κι όμως είναι ένας πολύ καλός εκπαιδευτικός χώρος.
Μαιρού παραμυθού,
Πού χάθηκες εσύ όλο το καλοκαίρι; Σε διακοπές και αλλαχού; Λοιπόν, τα παιδιά ξέρουν την αλήθεια και μπορούν να την πούν με τραγούδια ακόμη κι αν αυτή είναι μπαμπόγρια!
Φιλί του φθινοπώρου
Αρτιστάκι μου αν το αφήσουμε έτσι,
θα είναι πράγματι ''χαμένη γενιά''.
Εμεις τους δίνουμε το δικαίωμα να κατακρεουργούν τα όνειρά μας.
Librarian ναι,
ήταν μαθητές Μουσικών σχολείων
δηλαδή μαθητές που κάνουν διπλή προσπάθεια,σε όλα, μαθήματα βασικά, μαθήματα ειδικά...
Ζητούν το αυτονόητο.
ζητούν Καθηγητές και Βιβλία.
Ελεος!!!
Ιουστινάκι μου γλυκό
η αλήθεια είναι πάντοτε μπαμπόγρια,
αφού τα ξέρει όλα.
Χάθηκα κι εγώ μέσα στην αλήθεια όλο το καλοκαίρι. Κι ακόμα χαμένη είμαι.
Να είσαι καλά.
Δημοσίευση σχολίου