Μια φορά κι έναν καιρό,
σε κάποιο μέρος του κόσμου μακρινό, οι άνθρωποι περπατούσαν με το σώμα στητό και τα χέρια ελεύθερα...... Ολοι εμείς, σε μια χώρα που οι άνθρωποι περπατούν με δεκανίκια αιφνιδιαστήκαμε, δηλαδή πέσαμε απο τα σύννεφα, όταν μας το αποκάλυψε χθες
μια παραμυθού μοναδική, γητεύτρα του λόγου και των ιστοριών.
Η
Λίλη Λαμπρέλλη μας μάγεψε όπως πάντα κάνει με τις αφηγήσεις της, χθες βράδι, στο
Free Thinking Zone της οδού Σκουφά. Την απολαύσαμε να μας λέει κάποιες απο τις ιστορίες που περιέχονται στο νέο βιβλίο της
"Δέκα και ένα Παραμύθια σοφίας για καιρούς κρίσης και άλλων δεινών".
Μεγάλος ο τίτλος για ένα μικρό βιβλιαράκι έ; Ισως.
Μεγάλο το θέμα το οποίο αποτελεί κοινό τόπο των ιστοριών όμως. Εκεί κάπου, στο θάνατο, στο πένθος, στην καταστροφή, στην εξαφάνιση, υπάρχει ο σπόρος της ελπίδας. Αυτό ανασύρει ο ήρωας. Αισθάνεται οτι έτσι κι αλλιώς είναι χαμένος. Τί γίνεται όμως εάν για παράδειγμα , βρει στο δρόμο του ένα ρεβύθι, όπως συνέβη τον Πολυροβιθά;
Ο ήρωας μπορεί να ζήσει ανατροπές.
Γιατί
σε όλες του τις μορφές, το λαϊκό παραμύθι στην ουσία μιλάει για ανατροπές με πρώτη και καλύτερη την ανατροπή της παιδικής ηλικίας. Η ανατροπή, όπως βλέπουμε στα παραμύθια της αγαπημένης μας Λίλης Λαμπρέλη, είναι πλασμένη απο
μικρούς θανάτους και συνεχείς
αναγεννήσεις, η ανατροπή προκαλεί
μετακίνηση, απαιτεί
αντοχή κι εμπιστοσύνη στη ζωή. Μα μπορεί να φέρει το νέο, να αλλάξει τα πράγματα άρδην, να προκαλέσει μια νέα κατάσταση....
Νεα κατάσταση. Τί κατάσταση; Μαύρη; Ασπρη; Ευημερούσα; Φτωχή; Αγαπησιάρικη; Πολεμική; Χειρότερη ή καλύτερη; Αγνωστο. Κι όπως λέει o Ρίλκε
"ποιός μίλησε για νίκες, το πάν είναι να αντέξουμε"!
Αλλωστε τί είναι η τύχη; Τί είναι η ατυχία;
Ολα περνούν, κι όλα ξανάρχονται ... Κι αφού, όπως λέν τα παραμύθια, πολλά κακά βγαίνουμε σε καλό, μπορούμε να ελπίζουμε....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου