Παραμύθι χωρίς... μήνυμα

Τα νέα έφθαναν βασανιστικά στις πιο απομακρυσμένες παραλίες, στα ταβερνεία, στις αμμουδιές και στα μίζερα ιδρωμένα διαμερίσματα εκείνης της χώρας. Στην πρωτεύουσα μια ανίσχυρη κυβέρνηση έπαιρνε μέτρα «καθ’ υπαγόρευση» στραγγαλίζοντας το λαό και μια ανεύθυνη αντιπολίτευση καυγάδιζε μπροστά στον καθρέφτη με τον εαυτό της, λες και οι έριδες ανάμεσα στον νυν, τον πρώην και τους παρατρεχάμενούς τους, ενδιέφεραν καθόλου τους καθημαγμένους πολίτες….. 

Το καλοκαίρι ήταν το ίδιο βαρύ, όσο κι ο χειμώνας που είχε περάσει, αλλά τα αιρ κοντίσιον δεν δούλεψαν περισσότερες ώρες από τα καλοριφέρ του χειμώνα, τα οποία φέτος μάλλον έχουν σκοπό να σιγήσουν για τα καλά. 

Οι πολίτες, κουρασμένοι και αφυδατωμένοι αναζητούσαν λίγη δροσιά και άλλη τόση ελπίδα στις οάσεις της πόλης , και στα πατρικά τους σπίτια στα χωριά, που φέτος είχαν την τιμητική τους, λόγω του αξιοπρόσεχτου κύματος επισκέψεων της νεολαίας. Τέτοιες πιένες είχε καιρό να ζήσει η περιφέρεια. 

Τα νέα όμως έφταναν καταλυτικά, ακατάπαυστα και ορμητικά, δίχως έλεος για τους πολίτες, προειδοποιώντας τους για τις μαύρες, ολοένα και πιο μαύρες μέρες που έρχονται. Τα σενάρια για την τύχη της άμοιρης μακρινής χώρας, έδιναν κι έπαιρναν στις άλλες χώρες, γιατί εκείνες έπαιρναν το μήνυμα ότι οι προδομένοι πολίτες της, δεν επρόκειτο να σηκωθούν τελικά από τον καναπέ, για αντιδράσουν σε όλα αυτά. …. 

Πρώην κυβερνήτες επέκριναν ο ένας τον άλλο, κι έκαναν πως δεν ξέρουν ότι μαζί τα κατέστρεψαν όλα, μαζί «τα έφαγαν» όπως έλεγε κι ένας από δαύτους σε άλλο παραμύθι. Ποιόν ενδιέφερε άραγε ο καυγάς τους? Θυμίζει μάλιστα εκείνο το λαϊκό «δυο γάιδαροι μαλώνανε σε ξένο αχυρώνα». 

Κάποιοι που αποφάσιζαν για τις τύχες των πολλών, βεβαιώθηκαν ότι οι κάτοικοι σε αυτή τη χώρα δεν θα σηκωθούν τελικά, και ύστερα προχώρησαν σε ακόμη πιο εγκληματικές πράξεις. 

Πόσο λάθος είναι να στέλνεις λάθος μήνυμα. Πόσο πιο λάθος είναι να μην έχεις μήνυμα να στείλεις…..