Διαβάζοντας τον τίτλο "Τα Τέρατα του Λόφου" της Λότης Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου, αναρωτιέσαι δικαίως αν υπάρχουν πραγματικά τέρατα στις μέρες μας.... Φυσικά και υπάρχουν, απαντάς αμέσως μόλις διαβάζεις τις πρώτες κιόλας σελίδες της αγαπημένης συγγραφέως...
Είναι τα ίδια τέρατα των παραμυθιών και των ταινιών φρίκης, βαλμένα στη σημερινή εποχή. Μια παρέα εφήβων βρίσκεται αντιμέτωπη με τα τέρατα που ζουν στη διπλανή πόρτα. Ενα κορίτσι, που έτυχε να γίνει μάρτυρας ενός περιστατικού βίας, πέφτει στα χέρια τους και μια κοινωνία ολόκληρη μπαίνει σε μια περιπέτεια.
Περιπέτεια , όχι μόνο για να σωθεί το κορίτσι, η Όλγα, αλλά για να σωθεί η ίδια η κοινωνία απο το πρόβλημα του ρατσισμού και της ξενοφοβίας. Η Όλγα και η φίλη της η Ειρήνη είναι οι κεντρικές πρωταγωνίστριες που ζουν με τις οικογένειές τους το δράμα της απαγωγής και του κινδύνου. Μα δεν είναι μόνες. Μαζί τους είναι και κάποιοι "ξένοι". Τί ξένοι? Ξένοι απο αυτούς που είναι γνήσιοι στόχοι της βίας και της μισαλλοδοξίας, μα και ξένοι απο αυτούς που η ομάδα των γιγαντόσωμων μαυροντυμένων σκίνχεντ με τα ξυρισμένα κεφάλια, δεν περιμένει...
"Τελικά υπάρχουν καλοί και κακοί παντού" μου έλεγε η δεκατετράχρονη Μ. που διάβασε το βιβλίο και μου εξηγούσε οτι οι διαχωριστικές γραμμές που έβαλαν κάποτε οι "μεγάλοι" ήταν λάθος μεγάλο...
Το εφηβικό αυτό ανάγνωσμα της Λότης Πέτροβιτς Ανδρουτσοπούλου είναι μια πραγματική σημερινή εικόνα, ένα βιβλίο που καταπιάνεται με ρεαλισμό με το μεγάλο αυτό κοινωνικό πρόβλημα,και επειδή πολλοί απο τους ήρωες μας είναι γνώριμοι απο άλλα μυθιστορήματα της ίδιας συγγραφέως, σε βάζει πολύ γρήγορα στην ιστορία μολονότι τα πρόσωπα που εμπλέκονται είναι πολλά. Τελικά σε κάνει να αναρωτιέσαι, πόσα τέτοια μεμονομένα περιστατικά θα ταλανίσουν την κοινωνία, για να σταματήσουν τα τέρατα να μισούν, να καίνε, ίσως και να δολοφονούν όποιον είναι διαφορετικός;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου