Σαν ένα νέο "αμάρτημα" ...

Άγνωστο είναι, πόσες φορές πρέπει να δει κανείς την παράσταση "Αμάρτημα της Μητρός μου" του Γεωργίου Βυζυηνού για να τη βαρεθεί.   Κάθε φορά είναι εντελώς διαφορετική, αλλιώτικη απο κάθε προηγούμενη, σαν ένα "άλλο" καινούργιο αμάρτημα.

Η τέταρτη φορά για μένα ήταν χθες, στην πρώτη παράσταση της χρονιάς αυτής, της όγδοης για τον Ηλία Λογοθέτη και τη Μαρία Ζαχαρή, που δίνουν την ψυχή τους πάνω στο σανίδι  (στο Θέατρο της Σχολής Καλών Τεχνών, στην οδό Πειραιώς) για να ενσαρκώσουν τη συγκλονιστική ιστορία που βασίζεται στο αυτοβιογραφικό διήγημα του Βιζυηνού.

Με ερμηνείες μοναδικές,  οι καλλιτέχνες προσφέρουν στο θεατή μιάμιση ώρα μυσταγωγίας, συνταρακτικής σιωπής μπροστά στο απροσδόκητο, το εξομολογητικό, το αποκαλυπτικό, το καθηλωτικό και συγκλονιστικό "Αμάρτημα της Μητρός μου" χωρίς αλλαγές ή περικοπές στη γλώσσα.    Εκείνη, μάνα τραγική, κρατά το μυστικό της σφαλιστό, γιατί το αμάρτημα ήταν τεράστιο, καταιγιστικό, ολοσχερές και δεν το ομολογεί ούτε στον εαυτό της.  Αφιερώνει μονάχα τη ζωή της σε αλλεπάλληλες υιοθεσίες κοριτσιών, προσπαθώντας να επουλώσει τη βαθειά πληγή της.   Εκείνος, σαν παιδί που δεν κατανοεί γιατί υπάρχει έλλειμα  γι αυτόν στην αγάπη της μάνας του, αισθάνεται αποπαίδι κι επιστρέφει στο σπίτι μετά απο χρόνια για να του αποκαλυφθεί το μεγάλο μυστικό...

Η αφήγησή του Ηλία Λογοθέτη, μας μάγεψε.  Μας ταξίδεψε με την οικονομία και τον πλούτο του ταυτόχρονα.  Τεντώσαμε τα αυτιά και τα μάτια μας και απολαύσαμε τα χειμαρρώδη εκφραστικά του μέσα.   Ύστερα χαλαρώσαμε...  Λυτρωθήκαμε με τη συνταρακτική ερμηνεία της αποκάλυψης του μυστικού απο την θεατρική μητέρα του Γιωργή... Σαν να μην το διαβάσαμε ποτέ, σαν να μην το διηγηθήκαμε, σαν να μην το είδαμε ποτέ άλλοτε πριν σε παράσταση, η Μαρία (μάνα) μας αποκάλυψε τις λεπτομέρειες για το σταυρό του μαρτυρίου της τραγικής αυτής γυναίκας, με τρόπο συνταρακτικό και απρόσμενο, με λόγια και με σιωπές, με κίνηση και ύφος, και τελικά με την ίδια την ψυχή της.

Χάρηκα ιδιαίτερα που βρέθηκα στην "πρώτη" τους για φέτος.  Ο λευκαδίτης καλλιτέχνης χαρίζει στο κοινό του για όγδοη συνεχή χρονιά , πολύτιμες στιγμές, απόσταγμα γνώσης κι εμπειρίας, σπάνιας, ισότιμα με το λόγο και την επιβλητική παρουσία του Βιζυηνού, που μας άφησε έργο τραγικό, αναλοίωτο στο χρόνο, τη βιωματική του ιστορία.  Αξίζει να σημειωθεί οτι τα τραγούδια που ακούγονται είναι ποιήματα του Βιζυηνού, που μελοποιήθηκαν ειδικά για την παράσταση.

Κι’ από τότε που θρηνώ
Το ξανθό και γαλανό
και ουράνιο φώς μου,
μετεβλήθη εντός μου
και ο ρυθμός τού κόσμου

Σαν ποίηση και μουσική ο λόγος του θρακιώτη συγγραφέα πλημμυρίζει τη σκηνή και την αίθουσα και, μολονότι γραμμένο το 1883, το ψυχογραφικό και ηθογραφικό "Αμάρτημα της Μητρός μου" στέλνει αλλεπάλληλα μηνύματα, πλούσια και λιτά μαζί, στα αυτιά του θεατή.  Πλούσια και λιτά μαζί, σαν την παρουσία των πρωταγωνιστών της παράστασης.  Τους ευχαριστώ.


Θέατρο ΑΝΩΤΑΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΚΑΛΩΝ ΤΕΧΝΩΝ- Πειραιώς 256 (Ταύρος) 
Ηλεκτρικός-Στάση καλλιθέας.
Σάββατο 6μμ και 8.30 και Κυριακή 7.30