''Λαμπερές Επιλογές'' και παραμύθια

Μια φορά κι έναν καιρό οι πολίτες χαμογελούσαν και οι ηγέτες τους έκαναν ''λαμπερές'' επιλογές για να τους κάνουν εντύπωση. Ηταν τότε ο καιρός της κατανάλωσης.

Οι εργαζόμενοι απολάμβαναν τα αγαθά της εργασίας τους, πλήρωναν αμέριμνοι τα ασφαλιστικά τους ταμεία, κάποιοι δούλευαν σκληρότερα απο άλλους, αλλά τα βράδια, όλοι ενωμένοι το έριχναν έξω τονώντας την οικονομία, την κοινωνική ζωή και την τσέπη επιχειρηματιών και καλλιτεχνών. Ξανθές αγαπημένες Παναγιές κυκλοφορούσαν παντού χαρίζοντας τον αέρα και την αισιοδοξία τους σε κάθε πικραμένο.

Εκείνοι που έπαιρναν τις αποφάσεις είχαν στο μυαλό τους μια εικόνα φανταστική: Η χώρα ήταν περίπου το κέντρο του σύμπαντος και... εάν όχι ακριβώς αυτό, πάντως σίγουρα ήταν μια μικρή κουκίδα-σταυροδρόμι ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση. Στραυροδρόμι όπου ενώνονταν πολιτισμοί απο τα βαλκάνια, την Τουρκία, την Ευρώπη. Πολλές φορές η χώρα αυτή κλήθηκε να ''δώσει τα φώτα της'' σε γειτονικές χώρες που αντιμετώπιζαν τοπικά προβλήματα. Εσπευδε ως άλλο ''περιστέρι της ειρήνης'' να συμφιλιώσει, να εξομαλύνει, να θεραπεύσει και δεν λυπόταν ποτέ τη δαπάνη δυνάμεων υπέρ της ''εικόνας της''.

Οι ηγέτες της φρόντισαν την εικόνα της προς τα έξω, και με άλλους τρόπους. Διάλεγαν λαμπερά πρόσωπα για συνεργάτες. Πρόσωπα που λαμποκοπούσαν και μοίραζαν γύρω τους χαμόγελα, διαλύοντας τη μιζέρια που κρυβόταν κάτω απο το πάπλωμα...
Κι όταν κάποιοι επέλεγαν να ''μιλήσουν'' για τις αλήθειες, είχαν στην πραγματικότητα επιλέξει να φύγουν μακριά απο την όμορφη πλάση, να απομακρυνθούν ως μιάσματα, αφήνοντας τη λάμψη, να κάνει ανενόχλητη τη δουλειά της...

Τα λαμπερά πρόσωπα έγιναν το φάρμακο στη μιζέρια. Προερχόμενα είτε απο το χώρο της τέχνης, είτε της showbiz, είτε του αθλητισμού, εκπλήρωναν το στόχο τους:

• εκείνοι που έπαιζαν με τα ομόλογα και τα χρήματα των ασφαλισμένων των ασφαλιστικών ταμείων ξεχάστηκαν κι ας έκλεψαν τις τσέπες των εργαζομένων.


• εκείνοι που έκλεψαν την περήφανη χώρα με το λαμπερό προσωπείο κρύφτηκαν, βέβαιοι οτι θα ξεχαστούν κάποια στιγμή οι πομπές τους. ''Ολα ξεχνιούνται κάποτε σε αυτή τη χώρα'' ακούστηκε να λέει κάποιος που το προηγούμενο βράδι γιουχαϊστικε απο πολίτες που τον συνάντησαν τυχαία. ...


• ξεχάστηκαν επίσης τα περήφανα γηρατειά, γιατί η λάμψη δεν θέλει τέτοια...


• ξεχάστηκαν οι υποσχέσεις για σύγχρονη παιδεία και ψηφιακά σχολεία...


• ξεχάστηκαν τα περί δημόσιας διαβούλευσης και δημοκρατίας των πολιτών...


• ξεχάστηκαν τα περί κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης....


• ξεχάστηκε η περηφάνεια


• ξεχάστηκε η σύνεση

Σε όλα τα παραμύθια και τις παραλλαγές τους ανά τον κόσμο, όταν η λάμψη σβήσει, καταβαραρθώνενται και παίρνει μαζί της όσους μαζί της αγκαλιάστηκαν για να επιβιώσουν. Τα επόμενα συμπτώματα της νόσου είναι ο κρύος χειμώνας και το σκοτάδι.

Γι αυτό η χώρα δεν μπορεί να ''παρίσταται και να χαιρετίζει'' σα να μη συμβαίνει τίποτε σε κάθε διεθνή συνάντηση στην Ευρώπη, ή αλλού. Δεν μπορεί να βάζει ως προτεραιότητα τη διεθνή της παρουσία σε διάφορες γωνιές του κόσμου, γιατί δεν διαθέτει πλέον χρήματα για να δαπανά για ταξίδια, περιοδείες και άλλα τέτοια.

Αν οι αρμόδιοι δεν έχουν καταλάβει οτι οι καιροί του μεγαλοϊδεατισμού παρήλθαν, πλανώνται πλάνη οικτρά και σίγουρα δεν έχουν πάρει ''μυρωδιά'' γιατί συμβαίνουν αυτά που συμβαίνουν κάθε τόσο στο κέντρο της πρωτεύουσας. Δεν έχουν καταλάβει οτι ο πολίτης δεν θέλει άλλο απο αυτό....

Οσο για το τελευταίο μάθημα με την ''Ιφιγένεια'' Αντζελα, ήταν καλό μάθημα για ό σ ο υ ς λαοπρόβλητους στηρίζονται μόνο στη λάμψη τους. Τη δική τους, ή των γύρω τους. Και αυτοί μπορεί να έζησαν κάποτε καλά, μα εμείς καλύτερα.

Υ.Γ. Εντοπίσθηκε τελικά ο δημιουργός της υπέροχης φωτό που βρήκα σε κάποια gallery του διαδικτύου. Να με συγχωρεί που δεν ανέφερα την πηγή, αλλά την αγνοούσα. http://www.perseus.gr/Astro-Solar-Scenes-Portara-01.htm .