.....Cinderelles

Το κοριτσάκι που συνάντησα ένα βράδι να τρέχει στα σοκάκια της πόλης, ήταν η Σταχτοπούτα. ''Το έσκασα'' μου λέει.

''Το έσκασες; Πώς το αποφάσισες αυτό;'', τη ρωτώ.

''Το σκέφθηκα, το ξανασκέφθηκα.... και τελικά η απόφαση ήρθε απο μόνη της καθώς μια μέρα ήμουν χωμένη και καθάριζα το τζάκι....
Δεν πήγαινε άλλο. Χρόνια τώρα στη δουλειά ανασφάλιστη και με τα αφεντικά να με στραγγαλίζουν κάθε φορά που έβλεπαν οτι κοιτώ έξω απο το παράθυρο για να πάρω ανάσα. Υπηρετούσα τις ξιπασμένες αδελφές μου χωρίς να ζητώ πολλά κι εκείνες ενώ έβλεπαν οτι αγόγγυστα συνέχιζα τη δουλειά μου, μου επέβαλαν κι άλλες κι άλλες δουλειές ....
Οταν παρακαλούσα τη μάνα τους, τη μητριά μου, να με αφήσει μια Κυριακή να πάρω λίγο αέρα, εκείνη χωρίς οίκτο έδινε μια κλωτσιά στον κουβά μου κι έχυνε το νερό στη σκάλα για να το μαζέψω. Η ζωή μου ήταν μόνο υποχρεώσεις και καταπίεση. Δεν άντεχα. καταλαβαίνεις;''

''Καημένο κορίτσι.... και τί θα κάνεις τώρα; πού θα πας; τί θα γίνεις; Εχεις σκεφθεί οτι θα χάσεις και την πιθανότητα να πας μια μέρα στο χορό για να συναντήσεις τον πρίγκιπα; θα χάσεις και την ευκαιρία να φορέσεις γυάλινο γοβάκι...'', της λέω με μάτια γουρλωτά.

''Τα έχω σκεφθεί όλα'', απαντά εκείνη απόλυτα ψύχραιμη.
''Η Νεράιδα η Νονά μου τα έχει κανονίσει. Θα πάω να δουλέψω στη Βουλή''

''Στη Βουλήηηηηη; Δεν προσλαμβάνουν τώρα. Τα έκοψαν αυτά'' της λέω εγώ πάλι.

''Νομίζεις. Ολα είναι έτοιμα. Η κολοκύθα που έγινε άμαξα με περιμένει στο παρακάτω στενό για να με πάει εκεί. Κι όχι μόνο εμένα. Κι άλλους τυχερούς σαν εμένα που προέρχονται απο διάφορους χώρους. Είναι έτοιμο. Συμφωνημένο. Δεν θα αντιδράσει κανείς γιατί εχουν κι οι άλλοι Νονές ή Νονούς σαν τη δική μου τη νεράιδα.....''

''Θα δουλέψω σε περιβάλλον τέλειο (αν βρω να κάτσω γιατί μου είπαν οτι είμαστε πολλοί αλλά δεν με πειράζει καθόλου αυτό) Με τα επιδόματά μου, τους μισθούς μου, τις παροχές μου. Τέλος η ανασφάλιστη εργασία και τα εξαντλητικά ωράρια! Ας πάρουν οι κυράδες μου κανέναν μετανάστη για τις δουλειές τους. Εγώ τώρα είμαι για μεγαλεία.Τί πρίγκιπες και γοβάκια μου λες και με παραμυθιάζεις...Με τα louboutin που θα αγοράσω με τον πρώτο μου μισθό, θα το βγάλω το άχτι μου!

Εγώ... Θα δουλεύω για τους πατέρες του έθνους, που είναι και πολλοί , έχουν πολλή δουλειά κι επιτροπές που εργάζονται πυρετωδώς για το καλό του τόπου, αρα χρειάζονται και πολλούς βοηθούς. Έχουν μισθούς, αυτοκίνητα, γραφεία εδώ κι εκεί, μεγαλεία σου λέω...... και να σου πω και κάτι άλλο; Κοντά τους δε φοβάμαι χάρο! Ούτε την κακιά μητριά δεν φοβάμαι! Γιατί εκεί υπάρχει ασυλία. Σε προστατεύει το σύστημα. Βέεεεβαια. Σα να είσαι σε άλλη χώρα, σου λέω..... ''

Αφωνη με άφησαν τα λόγια της Σταχτοπούτας. Πήγα να της μιλήσω για την οικονομική κρίση. Για τις προσλήψεις που έχουν παγώσει. Για τα προνόμια που κόβονται. Για τις συντάξεις και τους μισθούς που συρρικνώνονται. Για τα ταμεία που διαλύονται. Πήγα να της πώ οτι αυτά που λέει δεν πρέπει να τα πει παραέξω, γιατί είναι πρόκληση.
Π Ρ Ο Κ Λ Η Σ Η.
Μου είχε κοπεί η φωνή όμως.
''Γειά σου τώρα'' μου είπε χαρούμενη και ανέβηκε στην κολυκύθα-άμαξα με τους πολλούς ''διαλεχτούς'' επιβάτες....