Η κοκκινοσκουφίτσα τώρα πήρε την οδό Αμαλίας όμως και συνάντησε ακόμη περισσότερους λύκους, απο ότι συναντούσε στο γνωστό της δάσος. Δεν είχε χρόνο να χαζέψει τριγύρω γιατί κάποιοι την κυνήγησαν άγρια, χωρίς να ξέρει γιατί. Τριγύρω μύριζε καπνός και η ατμόσφαιρα ήταν πνιγηρή.
Εδεσε σφιχτά το κόκκινο μαντίλι της και το έβαλε στα πόδια. Ετρεξε πολύ. Λαχανιασμένη βρήκε καταφύγιο στην είσοδο μιας πολυκατοικίας.
"Πού πάει μια μικρούλα σαν κι εσένα; Τί δουλειά έχει εδώ; κινδυνεύεις μικρή μου" της είπε ένας κύριος, που πάλευε να πάρει ανάσα. Η ξηρή ομίχλη που είχε απλωθεί παντού του έφερνε βήχα.
"Η μαμά μου είπε οτι αν χαθώ, κάποιος θα με βοηθήσει", είπε εκείνη.
"Αυτό χρειάζεται κοινωνική αλληλεγγύη και τέτοιο πράγμα δεν υπάρχει. Πέθανε κι αυτό σήμερα" απάντησε βραχνά ο κύριος. "΄Βλέπεις εκείνο το αρχοντικό κτίριο; Είναι η Βουλή. Λένε οτι εκεί νομοθετούν για εμάς. Θα έπρεπε να παραμείνουμε εδώ, να μας βλέπουν, να τρομάζουν απο το μέγεθός μας... όμως..." κοντοστάθηκε κουνώντας το κεφάλι του, ύστερα κοίταξε προς τα έξω ερευνητικά και της έγνεψε οτι πρέπει να φύγει.
"Μακάρι να μη φαγωθούμε μεταξύ μας" πρόλαβε να της ψελίσει πριν εξαφανισθεί στο πλήθος.
1 σχόλιο:
πόλεμος μέσα έξω !!!
ήρθα να σου πω πως άλλαξα στέκι μιας και ο πάροχος με τρέλλανε στα προβλήματα θάναι χαρά μου να σε ανταμώσω στην καινούρια μου αυλή
http://katitmou.blogspot.com
Δημοσίευση σχολίου