"Ανθρωπος όμως που μπλέκει μία φορά, μένει χρεώστης για πάντα. Και σαν άλογο που του έχουν φορέσει χαλινάρι, δέχεται στη ράχη του τον έναν αναβάτη μετά τον άλλον... "
Πόσο δικαιώνεται ακόμη και σήμερα ! Δηλαδή σωτηρία δεν υπάρχει για τον δανειζόμενο, ούτε ελπίδα καμιά.... Θυμάμαι οτι στο μάθημα των βασικών αρχών της Πολιτικής Οικονομίας, είχαμε διδαχθεί το τί σημαίνει υπερχρέωση και δυστυχώς, το παράδειγμα στα τότε εγχειρίδια ήταν μόνον οι χώρες του Τρίτου Κόσμου.
Ο Πλούταρχος το εξηγεί πολύ καλά ακόμη και για τους λιγότερα γνωρίζοντες: "Ετσι οι τόκοι σωρεύονται ο ένας πάνω στον άλλο, κι ο άνθρωπος που βλέπει να τον πνίγουν τα χρέη, αγωνίζεται να μείνει στην επιφάνεια μα δεν μπορεί να κολυμπήσει μακριά απο όσα τον βαραίνουν και να γλυτώσει. Τον παρασύρουν στον βυθό και αφανίζεται μαζί με τους φίλους που είχαν εγγυηθεί για το δάνειό του".
Αυτό το τελευταίο το έχουν κατανοήσει καλά οι εταίροι της πολύπαθης Ελλάδας που με κάθε τρόπο, εκφράζουν την περίφημη "Αλληλεγγύη" τους. Γι αυτό πριν αφανισθούν κι εκείνοι μαζί με την Ελλάδα, κάνουν την ύστατη στιγμή την καλή τους κίνηση. Αλλωστε κατά πώς λέει ο Πλούταρχος στο εξαιρετικά επίκαιρο πόνημά του για τις "Συμφορές του Δανεισμού", ο δανειστής "θίγει την ελευθερία σου και βάζει πωλητήριο στην αξιοπρέπειά σου... και αν δεν του δίνεις, σε ενοχλεί, αν έχεις, δεν παίρνει, αν πουλήσεις, ρίχνει την τιμή, αν δεν πουλήσεις, σε αναγκάζει, αν τον πας στο δικαστήριο, προσπαθεί να επηρεάσει την έκβαση της δίκης , αν του ορκίζεται, σε προστάζει, αν πας στην πόρτα του, την κρατάει κλειστή...."
Το βιβλίο αυτό που ανακάλυψα στα βάθη μιας σκονισμένης βιβλιοθήκης βασίστηκε σε μια ομιλία την οποία έγραψε και εκφώνησε ο Πλούταρχος στην Αθήνα το 92 μ.Χ. , όταν πολλές ελληνικές πόλεις είχαν συντριβεί απο τις συνέπειες της υπερχρέωσης. Η Αθήνα για παράδειγμα είχε δανεισθεί κεφάλαια τόσο απο άλλες αρχαίες ελληνικές πόλεις όσο και απο τους Ρωμαίους στους οποίους όφειλε επαχθείς τόκους.
Για τον Πλούταρχο ο δανεισμός, ήταν τόσο μεγάλο δεινό, που γράφει οτι θα έπρεπε με νόμο να είχε απαγορευθεί. "Στις μέρες μας, η τρυφή, η μαλθακότητα και η πολυτέλεια έχουν κάνει τους ανθρώπους να μη χρησιμοποιούν αυτά που έχουν, μολονότι έχουν αρκετά. Δανείζονται λοιπόν έναντι υψηλών τόκων, ενώ τίποτε δεν τους αναγκάζει να το κάνουν. Περίτρανη απόδειξη γι αυτό είναι ότι κανείς δεν δανείζει σε άνθρωπο που δεν έχει οικονομικούς πόρους, δανείζουν σ' εκείνους που επιθυμούν να αποκτήσουν ακόμη μεγαλύτερη άνεση...."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου