Ο παπαγάλος του Gustave Flaubert

Ένας παθιασμένος αναγνώστης είναι ο αφηγητής στο βιβλίο του Τζουλιαν Μπαρνς «Ο παπαγάλος του Φλωμπέρ», ίσως γι αυτό με καθήλωσε, αν και δεν θα πρέπει να υποβαθμίσω τα εξαιρετικά αφηγηματικά τεχνάσματα που έχουν στόχο να φιλοτεχνήσουν το πορτραίτο ενός τόσο μεγάλου μυθιστοριογράφου, του Γουσταύου Φλωμπέρ

Ο Τζεφρι Μπρέιθγουέιτ είναι άγγλος, συνταξιούχος γιατρός, ο οποίος έχασε πρόσφατα τη γυναίκα του. Ρίχνεται μετά μανίας στο διάβασμα και την έρευνα. Είναι μελετητής του Φλωμπέρ, μάλιστα πολλές φορές αναζητά μανιωδώς λεπτομέρειες φαινομενικά επουσιώδεις για τη ζωή του. Μας τις σερβίρει αριστοτεχνικά, περνώντας από την πρωτοπρόσωπη στην τριτοπρόσωπη αφήγηση, σαν να παίζει θέατρο για δύο πρόσωπα μπροστά σε έναν καθρέφτη. 

Ο Μπαρνς γοητεύει με αυτό το είδος της γραφής και βάζει τον αφηγητή του σχεδόν σε ρόλο πρωταγωνιστή, αφού την ώρα που αφηγείται τη βιογραφία του Φλωμπέρ, ο ίδιος ο κύριος Μπρέιθγουέιτ, αναμετριέται κι εκείνος με τη δική του αυτοβιογραφία, την κεντάει, παραθέτει ένα-ένα τα στοιχεία αφού τα ψαρεύει μέσα του και τελικά φτιάχνει έναν παράλληλο καμβά, με ένα έργο εξίσου ενδιαφέρον με το πρώτο…. 

Ο 65χρονος Μπαρνς ήταν τρεις φορές υποψήφιος για το βραβείο BOOKER μέχρι τελικά να το κατακτήσει πέρυσι, με το 150 σελίδων The Sense of an Ending, στα ελληνικά ΕΝΑ ΚΑΠΟΙΟ ΤΕΛΟΣ. Τότε, κατά την απονομή του βραβείου στην επίσημη τελετή στο Γκίλντχολ του Λονδίνου, δήλωσε «ανακουφισμένος και ενθουσιασμένος» για το βραβείο. 

Ευχαρίστησε επιτροπή και χορηγούς και είπε για το έργο του το οποίο καταγράφει τις αναμνήσεις ενός μεσήλικου άνδρα από τα φοιτητικά του χρόνια : «όσοι από εσάς έχετε δει το βιβλίο - πέραν των όσων πιστεύετε για το περιεχόμενό του - μάλλον θα συμφωνείτε ότι είναι ένα όμορφο αντικείμενο» συμπλήρωσε μάλιστα ότι «το βιβλίο ως αντικείμενο, αν θέλει να επιβιώσει απέναντι στο ηλεκτρονικό βιβλίο, πρέπει να μοιάζει με κάτι που αξίζει κάποιος να αγοράσει και να διατηρήσει».