Ο μύθος της αμετροεπούς Αράχνης

Παλιά, πολύ παλιά, πριν απο τους αρχαίους καιρούς ζούσε μια αρχοντοπούλα όμορφη που την έλεγαν Αράχνη. Η Αράχνη γνώριζε πολύ καλά την τέχνη του αργαλειού και τα υπέροχα υφαντά της δεν τα έφτανε καμμιά απο τις φιλενάδες της στον τόπο της.

Η όμορφη Αράχνη καυχιόταν οτι ήξερε να υφαίνει καλύτερα ακόμα κι απο την Θεά Αθηνά. Κάποτε έφτασε να ζητήσει απο τη Θεά Αθηνά, να παραβγούν η μιά την άλλη, για να δουν ποιά θα φτιάξει το ομορφότερο υφαντό. Θα τα βάλεις με μια Θεά; της έλεγαν οι φίλες της. Κι εκείνη αγέρωχη με αυτοπεποίθηση τους έλεγε οτι θα τη νικήσει, γιατί τα δικά της έργα ήταν τα καλύτερα. Η Αθηνά δέχθηκε κι άρχισαν να υφαίνουν. Ύφαινε η Αθηνά και πάνω στο υφαντό της έφτιαχνε την πάλη της με τον Ποσειδώνα, πάνω στην Ακρόπολη, για την Αθήνα. Ύφαινε και η Αράχνη κι έφτιαχνε τα καμώματα του Δία και όλων των θεών του Ολύμπου. Η Αθηνά θύμωσε που μια θνητή, όχι μόνο τόλμησε να τα βάλει μαζί της, αλλά ειρωνευόταν και τους θεούς.

Ετσι αποφάσισε να την μεταμορφώσει σε έντομο και την καταράστηκε όλες τις μέρες της ζωής της, να κρέμεται ανάποδα και να κάνει πάντοτε αυτό που πολύ καλά γνωρίζει. Να υφαίνει τον ιστό της....