El Tunel de Ernesto Sabbado

Με τα ανθρώπινα πάθη και τις εμμονές που ενδεχομένως μπορούν να σε βάλουν στον κόσμο της παράνοιας, καταπιάνεται Ernesto Sabbado στο αγαπημένο βιβλίο ΤΟ ΤΟΥΝΕΛ. Ο Χουάν Πάμπλο Καστέλ είναι ζωγράφος. Σε μια έκθεση ζωγραφικής στο Μπουένος Άιρες, όπου παρουσιάζονται κάποια έργα του, παρατηρεί μια νεαρή γυναίκα να εξετάζει με ιδιαίτερη προσοχή έναν πίνακα του. Τη στιγμή αυτή, μπορεί να εκπληρώθηκε γι αυτόν, ο στόχος για τον οποίο κάνει τέχνη: η επικοινωνία.

Ενώ οι κριτικοί της εποχής του αφιερώνουν εγκωμιαστικά σχόλια, ο ίδιος δεν φαίνεται να συγκινείται γιατί πιστεύει πως δεν αγγίζουν την ψυχή της ζωγραφικής του. Δεν επικοινωνούν μαζί του μεσα απο τα έργα του, απλώς κρίνουν. Ξαφνικά τώρα όμως νιώθει πως η Μαρία Ιριμπάρνε, κατανοεί πραγματικά το μήνυμα που εκπέμπει. Πιστεύει οτι το μήνυμά του εισχώρησε μέσα της. Είναι εκστασιασμένος. Η έκθεση των έργων φτάνει στο τέλος της διάρκειάς της, αλλά ο ζωγράφος δεν κατορθώνει να έρθει σε επαφή με την γυναίκα αυτή, και χάνει τα ίχνη της. 

 Νιώθει μια τρομερή απογοήτευση και μελαγχολία για το γεγονός αυτό και προσπαθεί με κάθε τρόπο να συναντήσει την θαυμάστρια του, κάτι που με τον καιρό του γίνεται ένα είδος εμμονής. Όταν μετά από καιρό το καταφέρνει νιώθει αγαλλίαση, σαν να ήταν αυτός, ο μοναδικός σκοπός της ζωής του. Ο ιδιαίτερος χαρακτήρας της Μαρίας, η σκοτεινή πλευρά της ζωής της την οποία ανακαλύπτει σιγά-σιγά, ο τρόπος που αυτή αντιμετωπίζει τη σχέση τους και η συμπεριφορά της τον τρελαίνει. Αναπάντητα ερωτηματικά και αμφιβολίες του δημιουργούν την ανάγκη να κάνει ατελείωτες υποθέσεις…. Όλα αυτά βασανίζουν το μυαλό του ολοένα και περισσότερο, τον βάζουν σε ένα φαύλο κύκλο και το τέλος δεν μπορεί να μην είναι τραγικό, εφόσον συνειδητοποιεί πως το τούνελ μέσα στο οποίο κινείται η ζωή του και αυτό που κινείται το αντικείμενο του πόθου του, είναι παράλληλα χωρίς να τέμνονται σε κανένα σημείο.

Το Τούνελ είναι ένα έργο με υπαρξιακό χαρακτήρα, και πραγματεύεται ένα θέμα που έχει τροφοδοτήσει επανειλημμένα τον συγγραφικό κόσμο, αλλά είναι πάντα επίκαιρο και εξαιρετικά ενδιαφέρον. 
Ο Ernesto Sabbado δείχνει να μην έχει ως στόχο να στήσει μια ιστορία με πλοκή. Η όλη πλοκή της υπόθεσης, γρήγορη, έντονη, επιθετική, είναι μέσα στο μυαλό του αφηγητή που τυχαίνει να είναι ο ίδιος ο ήρωας και επικεντρώνεται στις ψυχοφθόρες ψυχολογικές μεταπτώσεις που συντελούνται μέσα στο μυαλό του. 
Τα παιχνίδια του μυαλού είναι κυριολεκτικά ασταμάτητα και μας τα περνάει με έναν φοβερά επιτυχημένο τρόπο. "Το τούνελ" είναι έργο παλιό, αλλά και σύγχρονο. Κυκλοφόρησε το 1948 και αναγνωρίστηκε σαν ένα από τα σημαντικότερα έργα της λογοτεχνίας της Αργεντινής. Το 1978, ο συγγραφέας τού έδωσε την τελική του μορφή, που χρησιμοποιήθηκε για την ελληνική μετάφραση.