Ούφ! κριτική απο παντού

Είναι κάποιες ιστορίες που δεν σου κάθονται καλά, δεν είναι πιστευτές. Όμως όταν μια ιστορία την αφηγείται κάποιος με τρόπο ιδιαίτερο, και κλείνει μέσα της ένα δυνατό μήνυμα, γίνεται συναρπαστική, όπως εκείνες οι ιστορίες του Νασρεντίν Χότζα που επιστρέφει ξανά και ξανά στα λόγια των αφηγητών και μπαινοβγαίνει στα παραμύθια της Μέσης Ανατολής, αλλοτε ως ένας τρελλός, άλλοτε ως ένας σοφός άνθρωπος. Με πολύ απλό τρόπο, ο Χότζα, μας λέει πάντα τα πιο σοφά πράγματα. Βρίσκεται κι εκείνος στη δύσκολη θέση να δέχεται συνέχεια έντονη κριτική απο όλους. Τί να κάνει; Πώς να το αντιμετωπίσει;

Κυκλοφόρησε απο την Odile Weulersse με τη μαγευτική εικονογράφηση της Rebecca Dautremer μια ιστορία όπου ο Νασρεντίν είναι ένα νεαρό αγόρι που θέλει να έχει τους πάντες ευχαριστημένους, όμως κάτι τέτοιο δεν είναι καθόλου εύκολο. Ισως είναι κι αδύνατο. Μια μέρα περπατούν με τον πατέρα του στο παζάρι, ο πατέρας πάνω στο γάιδαρο, ο Νασρεντίν πεζός, ή ανάποδα, ή και οι δυο μαζί επάνω στο γάιδαρο. Όπως και να περπατούν βρίσκεται κάποιος να σχολιάσει. Κάποιος που επικρίνει. Στη μια περίπτωση οτι ο Νασρεντίν άφησε το γέροντα πατέρα του να περπατά για να πηγαίνει ξεκούραστος, στην άλλη περίπτωση, οτι ο πατέρας παραγέρασε και δεν μπορεί πια να κυκλοφορήσει και ο γιος τον σέρνει στο παζάρι, στην τρίτη περίπτωση οτι αυτοί οι δυο θα το πεθάνουν το ζωντανό αφού δεν μπορεί να τους σηκώνει αγόγγυστα και τους δύο!

Με ατάραχη ευγένεια, αντιμετωπίζει τα σχόλια ο πατέρας του, ο Μουσταφά. Ωστόσο ο Νασρεντίν πάντοτε αναζητά τρόπους για να αμυνθεί, να αποφύγει την κριτική των άλλων. Η στωικότητα του πατέρα του τον κάνει σιγά σιγά σοφό. Τελικά το αγορι συνειδητοποιεί οτι δεν μπορεί να τους ευχαριστήσει όλους. "Είναι στο χέρι σου να αποφασίσεις εάν αυτό που ακούς έχει μέσα του μια σοφία, ή είναι μόνον μια ανόητη και παρατήρηση που απλώς σε πληγώνει ανεπανόρθωτα" καταλήγει.