Τελειώνει η ταινία της Σοφία Κόπολα "Η Αποπλάνηση" (The Beguiled) και δεν είμαι σίγουρη. Ο τραυματισμένος δεκανέας που εμφανίζεται με το πρόσωπο του Κόλιν Φάρελ αποπλάνησε τις επτά γυναίκες, ή εκείνες τον αποπλανούσαν σταδιακά, μία-μία και τέλος όλες μαζί;
Εξαιρετική, απροσδόκητη, η σύλληψη να εμφανιστούν όλες οι γυναίκες, δηλαδή επτά διαφορετικά πρόσωπα αλλά να είναι τελικά προφανώς μία, μία γυναίκα που ερωτεύεται τον στρατιώτη που έσωσε στο δάσος, τον φροντίζει, του επουλώνει τα τραύματα, τον έχει μέρες και νύχτες κρυμμένο και τον προστατεύει, μέχρι που τον σώζει απο το θάνατο και τον φέρνει πίσω στη ζωή. Είναι στο μυαλό μου η ίδια γυναίκα που στήνει τελικά την παγίδα για να τον βγάλει από τη μέση, αφού η παραμονή του στο χώρο γίνεται πλέον αδύνατη.
Αδιέξοδο, ανατροπές, και μια λύση από γυναίκα. Μικρή ή μεγάλη δεν έχει σημασία.
Δεν είναι μόνον η Nicol Kindman που στο ρόλο της μεσήλικης Διευθύντριας ενός μικρού ιδιωτικού παρθεναγωγείου για την εκπαίδευση μικρών κυριών την εποχή του πολέμου Βόρειων και Νότιων, έχει την υπεροχή.
Δεν είναι μόνον η Kirsten Dunst που στο ρόλο της Εντουινα, της δασκάλας που πέρασε τα 30, "καλοβλέπει" με αδημονία τον αρσενικό επισκέπτη. Είναι αυτές, μαζί με τα πέντε κορίτσια, τέσσερις μικρότερες σε ηλικία κι ένα teenager , ένα εικοσάχρονο αθώο και προκλητικό ταυτόχρονα για τον διψασμένο στρατιώτη, που συνειδητοποιεί ότι εάν φύγει από αυτό το καταφύγιο όπου βρέθηκε θα τον σκοτώσουν, θα χαθεί. Χρησιμοποιεί λοιπόν όλα τα μέσα. Αθωότητα εκεί που χρειάζεται. Πρόκληση αλλού, φιλία κι ευγένεια, και γενικώς τα πάντα...
Δεν είναι μόνον η Nicol Kindman που στο ρόλο της μεσήλικης Διευθύντριας ενός μικρού ιδιωτικού παρθεναγωγείου για την εκπαίδευση μικρών κυριών την εποχή του πολέμου Βόρειων και Νότιων, έχει την υπεροχή.
Δεν είναι μόνον η Kirsten Dunst που στο ρόλο της Εντουινα, της δασκάλας που πέρασε τα 30, "καλοβλέπει" με αδημονία τον αρσενικό επισκέπτη. Είναι αυτές, μαζί με τα πέντε κορίτσια, τέσσερις μικρότερες σε ηλικία κι ένα teenager , ένα εικοσάχρονο αθώο και προκλητικό ταυτόχρονα για τον διψασμένο στρατιώτη, που συνειδητοποιεί ότι εάν φύγει από αυτό το καταφύγιο όπου βρέθηκε θα τον σκοτώσουν, θα χαθεί. Χρησιμοποιεί λοιπόν όλα τα μέσα. Αθωότητα εκεί που χρειάζεται. Πρόκληση αλλού, φιλία κι ευγένεια, και γενικώς τα πάντα...
Το μυθιστόρημα είχε κυκλοφορήσει το 1966 από τον Thomas Cullinan και η πρώτη κινηματογραφική του εκδοχή ενσαρκώθηκε από τον Clint Eastwood ο οποίος ήταν στο κέντρο της αφήγησης. Αυτό είναι κάτι που ανατράπηκε από τη Σοφία Κόπολα που προτίμησε να πει την ιστορία απο την πλευρά των γυναικών.
Η δυναμική της εξουσίας από το ανδρικό φύλο στη γυναίκα δεν είναι ένα θέμα που εξαντλείται σε ένα βιβλίο, σε μια ταινία, ή σε μια εποχή. Υπάρχει πάντα ένα μυστήριο ανάμεσα στις σχέσεις των δύο φύλων και αυτό το μυστήριο θέλησε να εξερευνήσει η Σοφία Κόπολα κάνοντας τη διασκευή του σεναρίου από την πλευρά της γυναίκας.Βάζει επιπλέον κι ένα στοιχείο θρίλερ και απογειώνει τη δυναμική της ομάδας των γυναικών, κάνοντας έτσι να διαφανούν στοιχεία που βρίσκονται καλά κρυμμένα στον γυναικείο ψυχισμό και πάντα προσμένουν την "κατάλληλη" πρόκληση για να εξωτερικευθούν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου