Του έστειλαν λοιπόν επιστολή και του είπαν "Κάνε πιο γρήγορα, Κάνε κάτι". Λες κι εκείνοι οι ίδιοι, ήταν άμοιροι των ευθυνών. Λες και στις υποχρεώσεις τους και στις δουλειές τις δικές τους είχαν πετύχει....
Κι ας έμεναν τα παιδιά της χώρας χωρίς βιβλία, χωρίς μέλλον.
Κι ας έμεναν τα έργα ανεκτέλεστα, κι ας ήταν κάθε μέρα οι άνεργοι, χίλιοι παραπάνω απο την προηγούμενη μέρα....
4 σχόλια:
Πόσο δίκιο γλυκειά Παραμυθού, ακυβέρνητη χώρα με τον πρωθυπουργό να διανύει χιλιάδες μίλια πάνω στις ψυχές μας με αντίκρυσμα το Τίποτα.
Θ΄λιβερό!
Σε γλυκοφιλώ από φθινοπωρινό Μόντρεαλ
αγαπημένη Ιουστίνη,
πρωτογνωρα αυτά που ζουμε στη χώρα του ποτέ,του τίποτε και του όλα.
Ας επιλέξουμε να δούμε μέσα απο τη χαραμάδα της κλειστής ψυχής, εκέι που λίγο φως μπορεί να μπει
ego oso ki an prospatho na do den vlepo fos
Pote tha doume fos?
xristos
Μου φαίνεται οτι θα το δούμε το φως, αν αποφασίσουμε να κινηθούμε. Να κινήσουμε τα δύσκαμπτα απο την καλοπέραση σώματα και τα βολεμένα στο μαξιλάρι του καναπέ μυαλά....
Δημοσίευση σχολίου