Junk ζωές

Ο Μέλβιν Μπερτζες έχει ασχοληθεί πολύ με τα θέματα που απασχολούν τους εφήβους. Η επιλογή των θεμάτων του εστιάζει σε καταστάσεις που αφορούν τη ζωή των νέων στις ηλικίες απο 13 μέχρι και 19. Επεσε τελευταία στα χέρια μου το JUNK ένα ενδιαφέρον βιβλίο, όπως τα περισσότερα αυτού του συγγραφέα.

Πρόκειται για μια ρεαλιστική απεικόνιση της ζωής μιας ομάδας νέων ανθρώπων που είναι εξαρτημένοι από τα ναρκωτικά. Στην Ελλάδα κυκλοφόρησε το 1998. Το JUNK έχει τιμηθεί με διάφορα διεθνή βραβεία,όπως απο τον Guardian, το Carnegie,ή το Whitbread, και, αφού οι βρετανικοί προβολείς στράφηκαν σε αυτό, μετά απο τις τιμητικές διακρίσεις που του δόθηκαν εσωτερικά, βγήκε απο τη Βρετανία και ταξίδεψε μεταφραζόμενο σε... 18 γλώσσες! Πού αλλού όμως η πολιτικη βιβλίου διαθέτει τέτοια παράδοση κι εμπειρία;

Η ιστορία είναι καλή αλλά οχι συγκλονιστική. Πρόκειται για την καθόλου πρωτότυπη φυγή μιας έφηβης και απο το σπίτι της, η οποία ακολουθώντας τον φίλο της που μόλις κι εκείνος έχει εγκαταλείψει την οικογένεια του, βρίσκεται να συζεί με μια παρέα νεαρών ναρκωμανών. Ο Μπέρτζες δείχνει τη μαστοριά του στην περιγραφή των χαρακτήρων, αλλά χάνει λίγο το λογαριασμό ως προς τον μεγάλο αριθμό προσώπων που χρησιμοποιεί. Εξαιρετικές επίσης είναι οι περιγραφές της κατάστασης που βιώνουν οι γονείς των παιδιών που έχουν φύγει απο τα σπίτια τους.

Στην ιστορία δρα ο ναρκωμανής που είναι θύμα, ο έμπορος, ο απατημένος, η ναρκωμανής πόρνη, το παιδί, ακόμη και η ναρκωμανής μητέρα... Ο καμβάς είναι πλήρης. Όταν όμως χρειάζεται να ανακαλέσει κάποιον απο τους χαρακτήρες στο τέλος, κάνει τον αναγνώστη να αναρωτιέται: άραγε αυτός ηταν ο καλύτερος απο τους άλλους; Μα ήταν κι άλλοι καλωσυνάτα θύματα που απλώς έπεσαν στη μεγάλη παγίδα. Μήπως η επιλογή του συγκεκριμένου σημαίνει κάτι άλλο; Οι παρέες των εξαρτημένων αναγκαστικά στη ζωή δεν μοιάζουν τόσο με ανοιχτή αγκαλιά που χώνει μέσα της τον κάθε περαστικό. Υπάρχει μια αγοραφοβία σε τέτοιες κοινωνίες, που οι ήρωες τους Μέρτζες δείχνουν να αγνοούν όταν γίνονται πολύ κοινωνικοί και φιλικοί. Σα να ξεφεύγουν για να ζήσουν τις κανονικές ζωές τους, με τα φλερτ, τα πάρτυ, τους έρωτες, τις σπουδες ... Απο την άλλη πλευρά πρέπει να παραδεχθεί κανείς το ρεαλισμό που διαπνέει το κείμενο. Η ηρωίδα κυριαρχείται στο τέλος απο το αίσθημα του φόβου πράγμα που την οδηγεί σε μια επιλογή μη αναμενόμενη. Να καταδώσει τους φίλους της. Υπάρχει τέλος και η επιλογή της απεξάρτησης που απειλείται πάντοτε, ως το τέλος, και ακόμα και μετά απο αυτό, όσο συνειδητή επιλογή και να έχει κάνει ο έφηβος να απεξαρτηθεί πλέον και να ξεκινήσει μια νέα ζωή...

Οι Times, στο παρελθόν, έχουν χαρακτηρίσει ως ένα από τα πιο "δυνατά ταλέντα" στο χώρο της λογοτεχνίας,. Στα βιβλία του καταπιάνεται με δύσκολα θέματα, όπως οι άστεγοι, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, η κακοποίηση ανηλίκων, η παγίδα της παραπλάνησης από μυστικιστικές οργανώσεις και τα ναρκωτικά. Αν και ξεκίνησε με τη δημοσιογραφία, ο Μπέρτζες ασχολείται αποκλειστικά πια με τη συγγραφή και ζει στο Μάντσεστερ. Εχει γράψει επίσης το "Η παράδοξη ζωή μιας έφηβης","Το πρόσωπο της Σάρα", "Η Κραυγή του Λυκου" και το γνωστό απο τον κινηματογράφο, "Μπίλλυ Έλλιοτ".