8η Μαρτίου: θηλυκό αίνιγμα

Οι γυναίκες που σήκωναν τα χέρια ψηλά κάνοντας το σήμα της νίκης, μαζί με την αξέχαστη Μελίνα, δεν είναι οι ίδιες που θα βάλουν τις ψηλοτάκουνες γόβες τους και θα βγούν το βράδι της 8ης Μαρτίου, για να γιορτάσουν ’’ την ημέρα της γυναίκας’’ και μαζί τα δήθεν δικαιώματά τους...

Κορίτσια τα ψηλοτάκουνα τα φοράμε τώρα πρωί - μεσημέρι - βράδι. Λουλούδια δε, ευπρόσδεκτα απο οποιονδήποτε, οποτεδήποτε έχει την ευγενή καλωσύνη! Δεν είναι εκεί το θέμα και μην παραμυθιαζόμαστε. Εδώ και η Σταχτοπούτα το είχε καταλάβει αυτό και μαχόταν περισσότερο για τα εργατικά της δικαιώματα, απο όσο ονειρευόταν ένα πριγκηπικό φόρεμα και ένα χρυσό γοβάκι! Το θέμα είναι οτι κάπου στο δρόμο χάλασε η συνταγή....

Η συνταγή χάλασε ως εξής: Το σύστημα μας χώρισε σε στρατόπεδα. Απο τη μία μεριά, εκείνες που περιμένουν τα λουλούδια και βγαίνουν μια φορά το χρόνο για κανένα μπουζουκσίδικο. Απο την άλλη, εκείνες που καταδικάζουν το φαλλοκρατικό σύστημα που κάθε 8η Μαρτίου θυμούνται. Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα δηλαδή.

Οι γυναίκες δυστυχώς, όπως αποδεικνύεται δεν αγαπούν τις γυναίκες. Κατάφεραν με τους αγώνες τους, να θεωρείται επιτυχημένη η ξανθιά μπούκλα της TV, η αβασάνιστη νεαρή βουλευτής που πασχίζει να πείσει ότι έχει πολιτικό λόγο, η καλοπληρωμένη διαφημίστρια που χρησιμοποιεί μια άλλη γυμνή γυναίκα για να πουλήσει το προϊόν που προμοτάρει και τέλος μία ολόκληρη νέα γενιά κοριτσιών που όνειρο έχουν να εμφανιστούν και reality show με το σωστό μανικιούρ και eye liner.

Ωστόσο, οι επιτυχημένες γυναίκες γνωρίζουν πολύ καλά γιατί βρέθηκαν εκεί. Γιατί μετά τους αγώνες ολόκληρων γενεών υπερ του δικαιώματος στη μητρότητα, στην εργασία, στην αξιοπρέπεια, δικαίωμα συμμετοχής στα κοινά, εκχώρησαν τα πάντα, μερικές φορές ακόμη και τη γυναικεία τους φύση, για μια θέση στην κορυφή....... ’’Μα πώς τα καταφέρνεις χρυσή μου όλα αυτά μαζί;’’ ρωτούσε μια επώνυμη κυρία τη νεαρή και φιλόδοξη -μητέρα δύο παιδιών- δημοσιογράφο της τηλεόρασης, η οποία καθισε δίπλα της σε μία Ημερίδα Εναντίον της Κλειτοριδεκτομής στα Κορίτσια της Αφρικής. ’’Πρέπει να αγωνιστούμε γι αυτές. Να μην τις εγκαταλείψουμε’’, απάντησε εκείνη κοιτώντας το ρολόι της και σκεπτόμενη οτι απόψε θα έμενε ως τα μεσάνυχτα στο κανάλι, αλλιώς η θέση της θα κινδύνευε απο την πρώτη διερχόμενη ξανθιά.

Η γυναίκα άνοιξε εδώ και χρόνια ένα λάκκο θεωρώντας ότι κατέκτησε δικαιώματα. Τα θαλασσώσαμε στην προσπάθεια να μπούμε σε ένα κόσμο αντρικά φτιαγμένο και δεν σκεφθήκαμε οτι εκείνο που έπρεπε, ήταν να επινοήσουμε έναν άλλον κόσμο. Ετσι, βρεθήκαμε σήμερα να υποκρινόμαστε, υψώνοντας φωνές διαμαρτυρίας για την 17χρονη Ιρακινή που λιθοβολήθηκε επειδή απλά ερωτεύθηκε, ενώ μια γειτόνισσα απέναντι μπορεί μέσα απο τα κλειστά της μπατζούρια να ουρλιάζει, επειδή την ξυλοφορτώνει ο άγριος σύζυγος.

Η Βουλή των Ελλήνων γιορτάζει λέει τη μέρα της Γυναίκας, αφιερώνοντας μία απο τις επόμενες συνεδριάσεις της σε αυτήν. Θα ακούσουμε πολλά τέτοια εορταστικά. Με την ανεργία να διογκώνεται και κυρίως με θύματα γυναίκες, δεν είναι ώρα για λόγια. Δεν μπορούν να βρουν έναν πιο πρωτότυπο τρόπο να γιορτάσουν; Ας κάνουν ένα πάρτυ, να πάμε όλες με κέφια και ψηλοτάκουνα. Δεν θα ήταν λιγότερο υποκριτικό;