Νεραϊδοϊστορίες

Είναι οι υπερφυσικές δυνάμεις της ανθρώπινης ψυχής. Η φύση τους είναι αντιθετική γιατί ενώ κατέχουν δυνάμεις υπερφυσικές εκτελούν ταπεινά καθήκοντα, όπως για παράδειγμα είναι τα δώρα ζωής που κάνουν στα νεογέννητα μωρά. Τα δώρα αυτά είναι η ’’προίκα’’ που κουβαλούν πάντοτε αργότερα οι άνθρωποι.

Ωστόσο δεν έχουν καθαρά μαγικές ικανότητες, αλλά μάλλον αντιπροσωπεύουν τον συμβολισμό δυνατοτήτων που μόλις εκδηλώνονται. Γι αυτό ήταν δυνατόν να συνδεθεί η ’’ξεχασμένη νεράιδα’’ με τη φροϋδική ’’διαψευσμένη πράξη’’.

Οι νεράιδες προσωποποιούν τα διάφορα στάδια της πνευματικής ζωής, ή της ψυχής των τοπίων, πράγμα που συναντούμε συχνά στα παραδοσιακά λαϊκά παραμύθια, όπως η νεράιδα του δάσους, η νεράιδα της πηγής, η νεράιδα του πύργου....

Το όνομά τους προέρχεται από τις Νηρηίδες, τις θαλάσσιες νύμφες που ταυτίστηκαν με τις Νύμφες των πηγών. Σε διάφορα μέρη της Ελλάδας οι Νεράιδες γίνονται Ξωτικά, Αγερικά, Ανεμικές, Ξωνέρια, Κυράδες, Καλομοίρες, Καλούδες. Εμφανίζονται στα σπήλαια, στις πηγές, στους αγρούς. Διακρίνονται επίσης σε τοπικές και ξενικές. Οι τοπικές είναι καλές και προστατεύουν τους συντοπίτες τους, ενώ οι ξενικές είναι επικίνδυνες. Βλέπετε η ξενοφοβία δεν είναι χαρακτηριστικό μόνον των σύγχρονων ελλήνων, κι ας θέλουμε να λέμε διαφορετικά. Εφόσον καταγράφεται στις λαϊκές ιστορίες, είναι αναπαραγωγή μιας πραγματικότητας, και μάλιστα σκληρής.

Οι όμορφες Νεράιδες με μακριά μαλλιά και λευκά φορέματα είναι καλόγνωμες, αν και μπορούν να γίνουν επικίνδυνες. Οι άσχημες και μαυροντυμένες είναι πάντα κακές. Σε πολλά μέρη της Ελλάδας οι κάτοικοι λένε οτι οι λευκοντυμένες νεράιδες ζουν στις πηγές και τα ρέματα και το σούρουπο μπορεί κανείς να ακούσει τα γέλια τους. Οι μαυροφορεμένες κατοικούν στα σκοτεινά σημεία και τις χαράδρες των βουνών. Εμφανίζονται μόνον όταν θέλουν να προκαλέσουν το κακό σαν ανθρωπόμορφα τέρατα πανύψηλα με δάχτυλα γυρισμένα ξανάστροφα και με πόδια μακριά και ανάποδα τα μπρος πίσω και τα πίσω μπρος.

Εάν δεν έκαναν λάθος οι παλιοί, τότε κάτι δεν πάει καλά στον κόσμο μας, γιατί πολλές σκουροντυμένες, ανάποδες και σκοτεινές υπάρξεις κυκλοφορούν τριγύρω. Και η ’’προίκα’’ που πήραν πολλοί όταν γεννήθηκαν, είναι αυτή που σήμερα μας περιβάλλει.

Αλλά πάλι, εάν οι γραφές λένε σωστά, με ψυχική δύναμη τις αποδιώχνεις και φεύγουν...

Δρακολογίες

Γιορτάζει σήμερα ο Αη Γιώργης που αν και μικροσκοπικό αμούστακο αγόρι, σκότωσε κάποτε το Δράκο απαλλάσσοντας μια κοινωνία αδύναμων και φτωχών απο το άγος του φόβου και του ισχυρού. Χρόνια Πολλά λοιπόν σε Γιώργηδες και Γεωργίες!

Κάποτε οι δράκοι και τα άλλα καλά και κακά μυθικά τέρατα ήταν το βασικό συστατικό στοιχείο της καθημερινής ζωής των ανθρώπων. Άλλα απ' αυτά ήταν ανθρώπινα κατασκευάσματα, για να κρατούν οι λίγοι καθηλωμένους τους πολλούς και άλλα ήταν δημιουργήματα της φύσης που δεν ήταν δυνατό να εξηγηθούν.

Σύμφωνα με τον αρχαιότερο απο τους μύθους για Δράκους, είναι απόλυτη η σχέση τους με τη Μητέρα Γη και το Πατέρα Ουρανό. Με αυτήν τους την ιδιότητα, είχαν την δύναμη όχι μόνο της δημιουργίας και προστασίας, αλλά και της καταστροφής. Τους συναντάμε παντού, στην Κίνα, την Αίγυπτο, την ελληνική μυθολογία, την αρχαιότητα, στα ελληνικά παραδοσιακά παραμύθια, αλλά και στα σύγχρονα. Αυτή η πατρίδα, αλλά και άλλες, είναι γεμάτη απο παραδόσεις με δρακόλιμνες, δρακοτόπους, δρακανθρώπους.

Η αλήθεια για έναν παραμυθά είναι οτι ο δράκος είναι πανίσχυρος και γι αυτόν ο θησαυρός, όπου κι αν βρεθεί, δεν είναι ποτέ αρκετός. Οι δράκοι που έχουν μαζέψει πολλά πλούτη φοβούνται να τα αφήσουν αφύλακτα για καιρό, και έτσι δεν βγαίνουν συχνά από τις φωλιές τους για κυνήγι. Κοιμούνται πάνω στα λάφυρά τους. Σύμφωνα με τις γραφές των ειδικών όταν οι δράκοι γεράσουν, εκατοντάδες πετράδια και νομίσματα θα έχουν ενσωματωθεί στο δέρμα τους. Γι αυτό κοιτάτε γύρω σας καλά, και πάρτε το όπως θέλετε: Δράκοι πάντοτε ψάχνουν για θησαυρούς.

Γιατί Αυγά;

Σε προϊστορικούς τάφους στη Ρωσία και τη Σουηδία έχουν βρεθεί πήλινα αυγά που είχαν τοποθετηθεί εκεί σαν εμβλήματα αθανασίας. Στη γλώσσα των αιγυπτιακών ιερογλυφικών το σήμα που παριστάνει το αυτό συμβολίζει τη δυνατότητα, το σπόρο της γενεάς, το μυστήριο της ζωής.
Η αλχημεία στην πορεία των χρόνων, συνέχισε να διατηρεί αυτή την έννοια, επεξηγώντας πως πρόκειται για το φορεέα που περιέχει την ύλη και τη σκέψη. Ετσι, απο το αυγό περνάμε στο Αυγό του Κόσμου, σύμβολο κοσμικό που συναντάται στις περισσότερες πολιτιστικές παραδόσεις απο την Ινδία μέχρι τις Δρυίδες των Κελτών. Ο θόλος του απείρου έγινε γνωστός μ’ αυτό το όνομα, γι αυτό το αυγό αποτελείτο απο εφτά απανωτά στρώματα (τους εφτά ουρανούς, ή σφαίρες των Αρχαίων Ελλήνων). Οι Κινέζοι πίστευαν πως ο πρώτος άνθρωπος γεννήθηκε απο ένα αυγό που ο Tieu έριξε απο τον ουρανό κι έπλεε πάνω στα αρχέγονα νερά. Το πασχαλινό αυγό είναι σύμβολο της αθανασίας που εκφράζει το πνεύμα αυτών των δοξασιών. Το χρυσό αυγό, απο το οποίο βγαίνει ο Βράχμα, ισοδυναμεί με τον πυθαγόρειο κύκλο με το σημάδι, ή την τρύπα στο κέντρο.
Ο αιγυπτιακός νατουραλισμός, η φυσική περιέργεια των Αιγυπτίων για τα φαινόμενα της ζωής, πρέπει να κεντρίστηκαν απο τη μυστική εξέλιξη του ζώου μέσα στα τοιχώματα του αυγού. Απο εκεί, κατ’ αναλογία, προέρχεται η ιδέα πως το κρυφό μπορεί να υπάρχει και να είναι ενεργοποιημένο μέχρι να... ανακαλυφθεί και να έρθει στο φως!
Οποιο κι αν είναι το Μέσο, όπως κι αν το διερμηνεύσει ο μύθος του κάθε λαού και τόπου, στο Μήνυμα υπάρχει το αναστάσιμο φως! Υπάρχει η ελπίδα για καλύτερες στιγμές. Ας μας συντροφεύει όλους. Χρόνια Πολλά.

Η Τιμή ακριβότερη απο τη ζωή στην Τουρκία

Στα παραμύθια με τον πρίγκηπα, εκείνος μπαίνει τροπαιοφόρος και ενθουσιώδης ανεμίζοντας τη μπέρτα του, για να σώσει την αγαπημένη του απο την αποπνικτική αγκαλιά του κακού, απο τα νύχια του άγριου, ή απο τα αρρωστημένα σχέδια μιας κακιάς μάγισσας.
Στη διπλωματία συμβαίνουν παρόμοια πράγματα. Ο Μπάρακ Ομπάμα, ο Πρόεδρος των ΗΠΑ με την αειθαλή κορμοστασιά και το εναλλακτικό βλέμμα στα πράγματα, εισέβαλε με τη σιγουριά ενός πρίγκηπα στην τουρκική πραγματικότητα, για να σώσει τη χώρα-γίγαντα απο το σκοτάδι. Δεν βλέπει την Τουρκία έξω απο την Ευρώπη, τους είπε με νόημα. Τους υποσχέθηκε πολλά. Κι εκείνοι του υποσχέθηκαν άλλα τόσα. Δεν συζητησαν βέβαια για ένα μικρό μέρος, την Κύπρο, όπου ακόμη οι μάνες κλαίνε για τα παιδιά τους, που σκότωσε ο Αττίλας πριν λίγα χρόνια. Ούτε συζήτησαν για τα ανθρώπινα δικαιώματα σε αυτή τη μεγάλη επικράτεια που, θέλει να λέγεται ευρωπαϊκό κράτος.
Για να μην ξεχνιόμαστε, παραθέτουμε ένα βίντεο με τις σημερινές πριγκήπισσες του σύγχρονου παραμυθιού της Τουρκίας. Τις σκοτώνουν λέει εκεί κάτω, όταν ’’σπιλώνουν’’ την τιμή της οικογένειας. Όταν ρίχνουν το βλέμμα εκεί που δεν πρέπει.......

....................εν αρχή ην ο λόγος

".........Μα βέβαια, εκεί βρίσκεται όλο το κακό! Στα λόγια! Έχουμε όλοι μέσα έναν κόσμο πραγμάτων! πώς μπορούμε να συννενοηθούμε, κύριε, αν στα λόγια που λέω, βάζω το νόημα και την αξία των πραγμάτων που είναι μέσα μου, ενώ αυτός που τ' ακούει, αναπόφευκτα τούς δίνει το νόημα και την αξία που έχουν γι΄αυτόν, το νόημα και την αξία αυτού του κόσμου μέσα του; Νομίζουμε πως συννενοούμαστε και δεν συννενοούμαστε ποτέ...."

(Λουίτζι Πιραντέλο,
απο το ’’Έξι πρόσωπα ζητούν συγγραφέα’’)