Κυριακή 14 Ιουνίου 2009

παραμύθι με Φωκαείς


Όταν μια φορά κι έναν καιρό οι Αρχαίοι Φωκαείς έφευγαν διωγμένοι από την αρχαία Φώκαια, που είχε πέσει σε περσικά τότε χέρια, με πόνο και δάκρυα στα μάτια έριξαν εκεί μπροστά στη θάλασσα ένα σκουριασμένο κομμάτι σίδερο, ορκιζόμενοι να μην ξαναγυρίσουν ποτέ, παρά μόνο εάν εκείνο το σίδερο έβγαινε στην επιφάνεια! Φυσικά κάτι τέτοιο δεν συνέβη ως σήμερα.

Σαν αυτά τα μέρη να είναι σημαδεμένα απο κατάρα με πόνο παντοτινό, τέτοιο που δεν ξεφεύγεις, η ιστορία επαναλήφθηκε τα νεότερα χρόνια. Ο
μως οι Ελληνες της Φώκαιας στη Μικρασία, ούτε καν το μαύρο σίδερο δεν πρόλαβαν να ρίξουν κυνηγημένοι απο τους αιμοσταγείς διώκτες τους. Ηταν οι φρικτές ώρες της Γενοκτονίας του Ελληνισμού της Μικράς Ασίας που το λεπίδι και η φωτιά είχαν φτάσει ως τη Φώκαια στις 30 Μαϊου/12 Ιουνίου του 1914. Τέτοιες ημέρες δηλαδή......

Οι λυσασμένοι Τσέτες έκαιγαν και σκότωναν. Δεν τους σταμάτησε ούτε το δάκρυ, ούτε η λύπη, ούτε κάποιες γαλλικές σημα
ίες που υψώθηκαν πρόχειρα απο τον αρχαιολόγο Felix Sartiau και τους άλλους ομοεθνείς του Manciet, Carlier και Dandriát που θέλησαν να διασώσουν όσες οικογένειες Φωκαεων μπορούσαν. Στο βιβλίο του Sartiau οι περιγραφές των εικόνων που είδαν τότε, είναι ανατριχιαστικές. Μιλούν για φριχτούς βασανισμούς και ακρωτηριασμούς ηλικιωμένων, βιασμούς μικρών παιδιών και κυνήγι μέχρι θανάτου. Το ίδιο και το βιβλίο του αμερικανού Προξένου στη Σμύρνη Τζορτζ Χόρτον ’’Η κατάρα της Μικρασίας’’.


Ομως η σημερινή Τουρκία άλλαξε πρόσωπο. Τη βοήθησε σε αυτό και η Ελλάδα διεκδικώντας στην Ευρώπη το δίκιο του γείτονα. Ο γείτονας όμως μέρα με τη μέρα, πετάει τη μάσκα. Αφού αφάνισε παλαιούς και νεότερους Φωκαείς, επιχειρεί σήμερα να υποκαταστήσει τον ελληνικό πολιτισμό και τον οικειοποιείται με το μαγικό εφεύρημα του ’’πολιτισμού της Ανατολίας’’.

Στην προσπάθειά της ’’περάσει απο την κολυμβήθρα του Σιλωάμ’’ για να ξεχασθούν τα μαζικά εγκλήματά της εναντίον τριών εκατομμυρίων Αρμενίων και Ελλήνων, η Τουρκία κατασκεύασε αυτό το αρχαίο πλοίο, το έριξε στα νερά του Αιγαίου και το στέλνει ’’ως πρέσβη πολιτισμού’’ στα λιμάνια της Ευρώπης, για να αποπροσανατολίσει την διεθνή κοινή γνώμη, χρησιμοποιώντας με δόλο τον ελληνικό πολιτισμό...

Κρίμα που η συζήτηση για την προστασία του ελληνικού πολιτισμού εξαντλείται στο υπέρλαμπρο νέο Μουσείο της Ακρόπολης. Εξέλειψε άραγε το έλλειμμα πολιτισμού τώρα; Αισθανόμαστε τώρα οι έλληνες πλήρεις με προστατευμένο παρελθόν και ιστορία; Σίίίίγουρα. Αφού και οι άγγλοι φοβήθηκαν (μππρρρ!) και ανακοίνωσαν οτι τα Μάρμαρα του Παρθενώνα δεν τα στέλνουν εδώ, ούτε δανεικά για λίγες ημέρες!
Εγώ πάλι συνεχίζω να παραμυθιάζομαι και να πιστεύω οτι Πολιτισμός είναι και τα παραμύθια με τους Φωκαείς, την τέχνη, τη ζωή και τα πλοία τους. Τα πλοία, που σήμερα ταξιδεύουν στις θάλασσες με άλλη σημαία.....




12 σχόλια:

Ευρύνοος είπε...

Κι εγώ, όπως έλεγε ένας φίλος,
δέν φοβάμαι τον υπουργό Πολιτισμού,
αλλά τον Πολιτισμό του υπουργού..

τα σέβη μου..

paramythou είπε...

Πολύ καλό και πολιτισμένο,
αγαπητέ μου Ευρύνοε...
και τα δικά μου σέβη

Ανώνυμος είπε...

Diladi exeis problima me to neo Mouseio tis Akropolis;

paramythou είπε...

Αντίθετα. Αυτο κατάλαβες;

Aνεμος είπε...

’Η κατάρα της Μικρασίας’’
εισαι απιστευτη καλημερα

paramythou είπε...

Γειά σου και σένα Ανεμε,
δυστυχώς,το σίδερο των Φωκαέων έμεινε για πάντα στους βυθούς
δεν είναι παραμύθι,
η παραμυθού

Ανώνυμος είπε...

Apo oti katalava,ena sidero stous vithous, mporei na sygkinisei perissotero tous ellines, apo oti to axiologotato mouseio tis Akropolis.

paramythou είπε...

Ανώνυμε φίλε, δεν είναι έτσι.
Καθε αντικείμενο, κάθε πρόσωπο, κάθε τι, έχει πίσω του μια ιστορία. Μικρή ή μεγάλη ιστορία.

Το νέο Μουσείο στεγάζει πλέον αξιοπρεπώς μεγάλο μέρος της ελληνικής ιστορίας.

Ιστορίες ελλήνων όμως ζουν ακόμα σε τόπους εντός κι εκτός ελλάδας. Στα βουνά, στα ορυχεία του βελγίου, σε λιμάνια του κόσμου, στα παράλια απέναντι. οπως ακόμα και στους βυθούς...
η παραμυθού

Ανώνυμος είπε...

ok to mouseio mas syginise . omos toidio mas syginisan kaioi olympiakoi agones. ti emeine apo to pneuma ton olympiakon agonon. apla htan mia parenthesh meta ...travixame to kazanaki ths toualetas.

paramythou είπε...

Αγαπητέ Ανώνυμε φίλε, ναι μας συγκίνησαν οι Ολυμπιακοί Αγώνες και καλά που έχουμε και τις αξιοπρεπείς παρενθέσεις στον τόπο αυτό....
Μήπως αν τις κάναμε περισσότερες;
Μήπως να δούμε τις ευθύνες μας για το καζανάκι που ανέφερες;

marianaonice είπε...

Πόσο δίκιο έχεις απίθανη παραμυθού!!
Και πόσο αληθινά είναι τα παραμύθια σου!
Φοβού τους ...Τούρκους και δώρα φέροντας!!
Φιλιά!!
:)))

paramythou είπε...

Μαριάννα μου ναι, τα παραμύθια είναι αληθινά για όσους τα αποκρυπτογραφούν. Για τους άλλους, είναι απλώς ’’παραμύθια’’.
φιλιά παραμυθένια