Παιδική χαρά διπλοκλειδωμένη, με φρουρούς σε βάρδιες, μόνο στην Ελλάδα του σήμερα θα μπορούσε κανείς να συναντήσει!!!
Η ιδέα ανήκει λέει, σε μια περίφημη ’’επιτροπή κατοίκων’’ οι οποίοι φρουρούν κατ’ αυτόν τον τρόπο τη γειτονιά τους, στον πολύπαθο Αγιο Παντελεήμονα, απο ρυπαρά στοιχεία, κακούς, μη έλληνες, πλάσματα φοβερά και τρομερά, σαν εκείνα που ζουν σε κάτι παραμύθια, όπου καταβροχθίζουν ανθρώπους, κι ότι άλλο βρουν μπροστά τους... Σκέφθηκε λοιπόν αυτή η ’’επιτροπή’’ μετά απο σούπερ brainstorming, οτι προκειμένου τα τέρατα να μην συχνάζουν στη γειτονιά, ας κλείσουμε την παιδική χαρά κι ας βάλουμε στη θέση της ένα .... συντριβάνι ας πούμε!
Για το διάστημα δε που παραμένει ανοιχτή, η ’’καθαρή’’ παιδική χαρά θα είναι προσβάσιμη μόνο στα αγγελούδια μας, κι όχι βέβαια σε εκείνα που σε κοιτούν με βλέμμα μελαχροινό, ενίοτε χαμογελαστό ή παραπονιάρικο, και σίγουρα βαθύ και νοσταλγικό.... Απο κείνο που δύσκολα το ξεχνάς
Μεγάλες πιένες η ’’επιτροπή’’ λέει. Πριν λίγο καιρό έδιωξε τους αφγανούς απο την περιοχή. Τώρα έχει βάλει στόχο ό,τι υπόλοιπο έχει μείνει. Κυρίως γυναικόπαιδα που συχνάζουν σε παιδικές χαρές. Εχει μαζέψει γι αυτό 3.500 υπογραφές!!! Γιατί έχουμε πολιτισμό εδώ, όχι αστεία.
Γιατί και οι έλληνες εργάτες που δούλευαν στα ορυχεία στο Βέλγιο, τί νομίζετε; Τα τελευταία χρόνια μπορούν και επισκέπτονται τις καταπράσινες παιδικές χαρές της χώρας με τα εγγονάκια τους. Οχι, οι βέλγοι -αν και όχι το ίδιο πολιτισμένοι με τους έλληνες- δεν τις είχαν κλειδωμένες. Απλώς οι έλληνες μετανάστες εκεί δεν σήκωναν κεφάλι: περνούσαν μέρες και νύχτες χωμένοι στις τρύπες της γης, για να μπορέσουν να φάνε ψωμί.... Πού χρόνος για παιδικές χαρές. Αλλωστε πολλοί είχαν αφήσει τις οικογένειες τους στην Ελλάδα μεχρι να μπορέσουν να ορθοποδήσουν στην ξενιτιά.
Τα χρόνια πέρασαν. Τα παιδιά τους έφθασαν στο Βέλγιο, βρήκαν μια νέα πατρίδα, εργάζονται, σπούδασαν, έκαναν δικά τους παιδιά που φοιτούν στα βελγικά σχολεία, μιλούν άπταιστα τις γλώσσες της χώρας που τα υποδέχθηκε και είναι βέλγοι πολίτες. Αυτά τα παιδάκια, έχουν τώρα την τύχη να έχουν κάποιον παππού που τα πηγαίνει σε πάρκα, λίμνες και παιδικές χαρές, και τους λέει ιστορίες για ’’τα ξένα’’....
Η ιδέα ανήκει λέει, σε μια περίφημη ’’επιτροπή κατοίκων’’ οι οποίοι φρουρούν κατ’ αυτόν τον τρόπο τη γειτονιά τους, στον πολύπαθο Αγιο Παντελεήμονα, απο ρυπαρά στοιχεία, κακούς, μη έλληνες, πλάσματα φοβερά και τρομερά, σαν εκείνα που ζουν σε κάτι παραμύθια, όπου καταβροχθίζουν ανθρώπους, κι ότι άλλο βρουν μπροστά τους... Σκέφθηκε λοιπόν αυτή η ’’επιτροπή’’ μετά απο σούπερ brainstorming, οτι προκειμένου τα τέρατα να μην συχνάζουν στη γειτονιά, ας κλείσουμε την παιδική χαρά κι ας βάλουμε στη θέση της ένα .... συντριβάνι ας πούμε!
Για το διάστημα δε που παραμένει ανοιχτή, η ’’καθαρή’’ παιδική χαρά θα είναι προσβάσιμη μόνο στα αγγελούδια μας, κι όχι βέβαια σε εκείνα που σε κοιτούν με βλέμμα μελαχροινό, ενίοτε χαμογελαστό ή παραπονιάρικο, και σίγουρα βαθύ και νοσταλγικό.... Απο κείνο που δύσκολα το ξεχνάς
Μεγάλες πιένες η ’’επιτροπή’’ λέει. Πριν λίγο καιρό έδιωξε τους αφγανούς απο την περιοχή. Τώρα έχει βάλει στόχο ό,τι υπόλοιπο έχει μείνει. Κυρίως γυναικόπαιδα που συχνάζουν σε παιδικές χαρές. Εχει μαζέψει γι αυτό 3.500 υπογραφές!!! Γιατί έχουμε πολιτισμό εδώ, όχι αστεία.
Γιατί και οι έλληνες εργάτες που δούλευαν στα ορυχεία στο Βέλγιο, τί νομίζετε; Τα τελευταία χρόνια μπορούν και επισκέπτονται τις καταπράσινες παιδικές χαρές της χώρας με τα εγγονάκια τους. Οχι, οι βέλγοι -αν και όχι το ίδιο πολιτισμένοι με τους έλληνες- δεν τις είχαν κλειδωμένες. Απλώς οι έλληνες μετανάστες εκεί δεν σήκωναν κεφάλι: περνούσαν μέρες και νύχτες χωμένοι στις τρύπες της γης, για να μπορέσουν να φάνε ψωμί.... Πού χρόνος για παιδικές χαρές. Αλλωστε πολλοί είχαν αφήσει τις οικογένειες τους στην Ελλάδα μεχρι να μπορέσουν να ορθοποδήσουν στην ξενιτιά.
Τα χρόνια πέρασαν. Τα παιδιά τους έφθασαν στο Βέλγιο, βρήκαν μια νέα πατρίδα, εργάζονται, σπούδασαν, έκαναν δικά τους παιδιά που φοιτούν στα βελγικά σχολεία, μιλούν άπταιστα τις γλώσσες της χώρας που τα υποδέχθηκε και είναι βέλγοι πολίτες. Αυτά τα παιδάκια, έχουν τώρα την τύχη να έχουν κάποιον παππού που τα πηγαίνει σε πάρκα, λίμνες και παιδικές χαρές, και τους λέει ιστορίες για ’’τα ξένα’’....
7 σχόλια:
καλησπερα με αγαπη και εκτιμηση
για τις αποψεις σου.
Δυστυχώς, πολλά είναι αυτά που θα μπορούσε κανείς να συναντήσει μόνο στην Ελλάδα του σήμερα!!! Στην Ελλάδα του 21ου αιώνα!!!
Αλήθεια γιατί? Αυτό το γιατί πρέπει να αναλογιστεί ο καθένας από μόνος του και να μην επαναπαύεται σε αυτά που του σερβίρονται.
(Μαίρη, με την ευκαιρία, εύχομαιχρόνια πολλά για την σημερινή ημέρα στον Γιάννη. Να μου φιλήσεις τα παιδάκια σου και ας ευχηθούμε ότι σύντομα θα ξημερώσει ένα καλύτερο αύριο για όλα τα παιδιά του κόσμου).
Θα ήθελα να συμφωνήσω μαζί σου αλλά δεν μπορώ. Στα μάτια των κατοίκων του Αγίου Παντελεήμονα είδα φόβο, ανασφάλεια, αγανάκτηση. Δεν νομίζω οι Έλληνες μετανάστες να προκαλούσαν παρόμοια αισθήματα στους πολίτες της ανεπτυγμένης Δύσης ούτε μπορώ να δεχτώ την ανέχεια σαν δικαιολογία παραβατικής συμπεριφοράς.Χωρίς να έχω σαφή εικόνα συμμερίζομαι την αγωνία των κατοίκων απο τη στιγμή που η πολιτεία επέτρεψε να επικρατήσει ο νόμος της ζούγκλας έξω απο τη πόρτα τους.
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία
"Δεν νομίζω οι Έλληνες μετανάστες μπλα μπλα μπλα"
Δεν ΝΟΜΙΖΕΤΕ;
Καλημέρα,
η υπόθεση "παιδική χαρά" πράγματι δεν πρέπει να μας αφήσει αδιάφορους για την κατρακύλα μας. Η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής έχει προκαλέσει πρωτοφανείς κοινωνικές καταστάσεις. Οι αντιδράσεις δεν θα έλεγα ότι είναι πρωτοφανείς γιατί κάτι παρόμοιο (ανάλογο της εποχής) είχε διαδραματιστεί την εποχή του ήρθαν πρόσφυγες από τη Μ. Ασία (πρόσφηγκες τους έλεγαν όπως μου έλεγε οι γιαγιά μου). Σίγουρα η κατάσταση για τους κατοίκους δεν είναι ευχάριστη. Ωστόσο λάθος πόρτα χτυπούν. Ή μάλλον την πιο συμφέρουσα γιαυτούς. Όταν είχαν εκδηλωθεί παρόμοια φαινόμενα στον Άγιο Σπυρίδωνα στο Αιγάλεω (περιοχή γνωστή και ως πρωτεύουσα του.. Ιράκ) ρώτησα μια γνωστή μου (εξαγριωμένη!) που μένει εκεί με πόσα χρήματα και σε πόσους ανθρώπους νοικιάζει (χωρίς απόδειξη) ένα αχούρι 50 τ.μ. που έχει εκεί. Το γεγονός ότι κοκκίνισε ήταν μια παρηγοριά για μένα και ίσως μια απάντηση στα ρατσιστικά της επιχειρήματα.
Σε χαιρετώ και σε ευχαριστώ για το ανάγνωσμα:)
Συμμερίζομαι τα αισθήματα ανασφάλειας των κατοίκων που περιγράφουν κάποιοι απο τους φίλους. Ομως γιατί πρέπει ο καθένας απο εμάς να ενισχύει με τη στάση του αυτήν την κατάσταση;
Απαντώ με αυτό το ερώτημα, χωρίς άλλα σχόλια. Στέκομαι διακριτικά απέναντι στις διαφορετικές γνώμες, όπως και απέναντι σε αυτούς τους ανθρώπους. Χωρίς άλλα μπλα, μπλα ...
Δημοσίευση σχολίου