Ο σοφός ομιλητής

Στη μεγάλη αίθουσα του Δημαρχείου της πόλης όπου ζούσε ο Νασρεντίν Χότζας, ήρθε να μιλήσει ένας διάσημος σοφός. Όλη η πόλη είχε μαζευτεί εκεί για να ακούσει το λόγο του σοφού και βέβαια κι ο Χότζας, που έσπευσε να πάρει θέση στην πρώτη σειρά. Η ομιλία άρχισε και πολύ γρήγορα ο Νασρεντίν βαρέθηκε με τις κοινοτοπίες που άκουγε.

Κάποια στιγμή, ο σοφός ομιλητής, παρατηρώντας τα βλέμματα των ανθρώπων γύρω του, λέει: «Τι παράξενοι κι αχάριστοι που είναι οι άνθρωποι! Ποτέ τους δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα! Το χειμώνα παραπονιούνται ότι παρακάνει κρύο, ενώ το καλοκαίρι παραπονιούνται ότι παρακάνει ζέστη». Οι ακροατές της ομιλίας κούνησαν βαθυστόχαστα το κεφάλι τους, γιατί πίστευαν ότι κάνοντάς το αυτό, συμμετείχαν στην ουσία της σοφίας του ομιλητή. Συμμετείχαν;

Ο Νασρεντίν χωρίς να βγει εντελώς από την αφηρημάδα του, σήκωσε τα μάτια του προς τον σοφό ομιλητή και, μάλλον αυθόρμητα, του λέει: «Δεν έχεις προσέξει ότι για την Άνοιξη, δεν παραπονιέται κανένας»;