Αφήνοντας πίσω του έργο γεμάτο παραβολές και αλληγορίες, ο μεγάλος μυθοποιός έζησε ζωή ταλαίπωρη και δύσκολη, μοιρασμένη σε μύθους, όχι όμως σαν κι αυτούς που μας άφησε.
Ο Αίσωπος γεννήθηκε στην περιοχή της Φρυγίας το 600 περίπου π.Χ. Ήταν κακομούτσουνος και δούλευε σε κάποιον κτηματία σαν δούλος. Μια μέρα, που είδε τον επιστάτη να χτυπάει άδικα έναν δούλο, έσπευσε να βοηθήσει. Με υπερβάλοντα ζήλο ο επιστάτης τον κατηγόρησε στο αφεντικό που με τη σειρά του, τον πήγε στην αγορά της Εφέσσου να τον πουλήσει!
Τυχερός μέσα στην ατυχία του, έγινε προϊόν αγοράς απο τον σοφό Ξάνθο από την Σάμο, που εκτίμησε το έξυπνο βλέμα του και τον πήρε μαζί του. Ο Αίσωπος, άρχισε να ταξιδεύει με το νέο του αφεντικό και να γνωρίζει τον κόσμο.
Κάποτε έφθασαν και στην περιοχή των Δελφών όπου επισκέφθηκαν το περίφημο Μαντείο. Ο Αίσωπος ειρωνεύτηκε τους ιερείς του Μαντείου ότι μαντεύοντας πλουτίζουν, και τους κατοίκους των Δελφών ότι αντί να καλλιεργούν τα κτήματά τους ζούσαν από τα αφιερώματα των προσκυνητών του Μαντείου.
Φαντάζεστε έναν παραμυθά σήμερα να κάνει κάτι παρόμοιο; Ή μήπως οι μέρες μας είναι διαφορετικές; Η συνέχεια ήταν περίπου, αυτό που περιμένετε...
Το θράσος εξόργισε τους ιερείς του Μαντείου οι οποίοι τον παγίδευσαν, βάζοντας ένα χρυσό ποτήρι στις αποσκευές του, και κατόπιν τον κατηγόρησαν για κλέφτη κι ιερόσυλο! Έτσι τον δίκασαν άδικα και τον καταδίκασαν σε θάνατο, ρίχνοντας τον από τις απόκρημνες κορυφές των Φαιδρυάδων. Σύμφωνα με την παράδοση, ο Απόλλωνας τιμώρησε την αδικία τους στέλνοντας στους κατοίκους των Δελφών μεγάλη πείνα και λιμό. Αυτοί τότε για να εξιλεωθούν, έστησαν μια μαρμάρινη στήλη προς τιμήν του Αισώπου.
Λέγεται ότι ο Αίσωπος είπε τους μύθους του με σκοπό να υποστηρίξει την αθωότητά του στο δικαστήριο. Στους μύθους του φαίνεται το ευρύ, παρατηρητικό του πνεύμα κι η ικανότητά του να διδάσκει σοφά πράγματα μέσα απο μικρές απλές ιστορίες. Η φήμη του έφθασε στα πέρατα της γης, κοντά του έφθαναν ακόμη και πονεμένοι που ήθελαν με λόγια απλά να γιατρέψουν τους καημούς τους.
Δεν ξέρω γιατί ήθελα να μιλήσω για το μεγάλο παραμυθά και την ιαματική λειτουργία των παραμυθιών. Ισως γιατί τα παραμύθια των ημερών μας κουράζουν, παρά να δίνουν λύσεις και αρμονία πνεύματος....
16 σχόλια:
Μικρή μου είχανε πάρει οι γονείς μου ένα τόμο με τα εικονογραφημένα παραμύθια του Αισώπου.. Το έχω ακόμη..και μερικές φορές το ξεφυλλίζω.. Κι όμως δεν ήξερα ομολογώ την ιστορία της ζωής του.. δεν την θυμόμουν τουλάχιστον.. Πραγματικά ενδιαφέρον ποστ και κάτι παραπάνω από λυτρωτικό για τις μέρες που ζούμε..
Αρτιστάκι ναι, ο Αίσωπος είναι ο πρώτος αφηγητής που έβαλε στις ιστορίες του, τα ζωα να μιλούν.
Τυχαίο είναι οτι μιλούν ακόμα μέχρι σήμερα; (Κι οχι μόνο στις ιστορίες, χι, χι, χι...)
Άνοιξες μεγάλη κουβέντα για παραμυθάδες Μαίρη. Μου θύμησες ένα βιβλίο που διάβασα το οποίο μιλούσε για έναν παραμυθά: http://voltitses.blogspot.com/2009/04/blog-post_09.html
Είναι από τα βιβλία που δεν θέλεις να τελειώσουν ποτέ.
Και μια που ανέφερες τον Αίσωπο μου θύμησες επίσης μια έκδοση των μύθων του παλιά πολύ, που έτυχε να πιάσω στα χέρια μου και να θαυμάσω την εξαιρετική εικονογράφηση με ξυλογραφίες...
Το βιβλίο στο οποίο αναφέρεσαι αγαπητέ librarian, είναι πράγματι η αναπαράσταση της στενής σχέσης της μαγείας των παραμυθιών και της δύναμης των αριθμών.
Απο όσα έχω διαβάσει έχω την εντύπωση οτι η απλή λογική την οποία ακολουθούσε ο Αίσωπος στις ιστορίες του, βασιζόταν στη μαθηματική σκέψη.
Ο τρόπος αυτός αποκαλύπτει μία δυναμική στρατηγική ανάπτυξης της ιστορίας απο την αρχή ως το τέλος της, όσο απλή και να είναι η υπόθεσή της.
Ο κόσμος θεωρεί κακώς, οτι τα μαθηματικά είναι μόνο για τους μυημένους. Ολοι μπορούμε να καταλάβουμε τουλάχιστον τις φιλοσοφικές θεμελιώσεις. Με τον ίδιο τρόπο διαβάζουμε ή ακούμε παραμύθια.
Χμμμμ.. γιατί να σου εμφανίζει το Link των σχολίων στην ώρα;
Αβυσσος η ψυχή του διαδικτύου αγαπητέ ΑΑΤΟΝ!
Προσπάθησα να το επαναφέρω αλλά μάταια. Μέχρι και προφίλ αλλαξα. Αλλά τίποτε. Προφανώς,απο λάθος, κάποια αλλαγή εγινε στην htm μου. Μήπως έχεις καμμιά ιδέα να μου δώσεις;
ευχαριστώ για το ενδιαφέρον
μαιρη εδωσα τα στοιχια σου στον νικο αατον αν δε μπορεσει να κανει και αυτος κατι
το μονο πουμενει ειναι να μεταφερεις το ιστολογιοσου με τα σχολια σου σε αλλο νεο μπλογκ
κανοντας το εξαγωγη και νεισαγωγη
θα δουμε
Γιάννη μου σε ευχαριστώ πολύ,
είσαι ένα πραγματικό στήριγμα
στους blogers που έχουν γνώσεις
πενιχρές, όπως εγώ.
Να είσαι πάντοτε καλά.
Η Παραμυθού
Μαίρη, μου έχεις εμπιστοσύνη τόση, ώστε να με κάνεις διαχειριστή στο blog σου για λίγες ώρες ώστε να το δώ; Ευχαριστώ πολύ τον Γιάννη που με πρότεινε σαν 'ειδικό', με τιμά μέν, μα μου φορτώνει 'ευθύνες' με τον τίτλο που μου αποδίδει σε περίπτωση αποτυχίας μου ;)
Αν θέλεις, διάβασε πρώτα αυτήν την ανάρτηση, και μετά ακολούθησε τα βήματα που δίνω.
Πώς κάνεις κάποιον "Διαχειριστή" στο blog σου
Μαίρη μου τί να πει κανείς για τον μεγαλύτερο δάσκαλο - παραμυθά όλων των εποχών;
Μπράβο σου που παρουσίασες το βιογραφικό του για όσους δεν το γνωρίζουν!
Την καλησπέρα μου
και την αγάπη μου.
Καλησπέρα Vasiliki,
Είναι άραγε τυχαίο που οι μεγάλοι παραμυθάδες (όπως πολύ αργότερα ο Αντερσεν) είχαν δύσκολα παιδικά χρόνια και ταλαίπωρες ζωές; Δεν ξέρω. Πάντως μας μετέφεραν σοφία με τις ιστορίες τους...
Με γειά σου :)
Αγαπητέ Νίκο,
βλέπω εκεί κάπου κι ένα βραβείο,
πλάκα κάνεις, βέβαια.
Αν τέτοιο, τότε σε σένα.
(ποιητική πρόταση ε, χωρίς ρήμα!)
Ναί φίλοι μου,
υπάρχουν πολλά σκουπίδια στο διαδίκτυο, αλλά υπάρχουν και καλοί άνθρωποι. Μόλις ανακάλυψα έναν, (πολλοί απο εσάς τον ξέρετε) που μόλις είχα την ευκαιρία να γνωρίσω.
Είναι ο Νίκος ΑΑΤΟΝ.
Μπορεί να κοκκινίζει τώρα που τον δακτυλοδείχνω, αλλά τί να κάνουμε, σε παραμύθια άλλων εποχών, ο δαχτυλοδειχτούμενος ήταν ο κακός, ο ψυχρός κι ο ανάποδος. Στα σημερινά είναι ο καλός, ο συμπάσχων, ο άνθρωπος δηλαδή με λίγα λόγια....
"...και αυτός που του πετάνε πέτρες μια μέρα" θα συμπληρώσω εγώ :)
Να σαι καλά, χαίρομαι που λύθηκε το πρόβλημά σου Μαίρη.
Καλές και πολλές αναρτήσεις.
Να είσαι καλά.
Κι αν πετάξει κανείς πέτρα,
εδώ είμαστε !
Δημοσίευση σχολίου