Τρίτη 29 Σεπτεμβρίου 2009

Βατραχομυομαχία=λασποπόλεμος

Ενα μικρό εύθυμο και θορυθώδες έπος μου ήρθε στο μυαλό αυτές τις ημέρες. Εχει τον τίτλο ''Βατραχομυομαχία'' και σώθηκε ως τις μέρες μας από την αρχαία Ελλάδα. Τώρα γιατί το θυμήθηκα αυτά τα τελευταία εικοσιτετράωρα, είναι προς διερεύνηση....


Ο αφηγητής ήθελε μάλλον να φτιάξει μια παρωδία της Ιλιάδας του Ομήρου. Μέσα σε 300 στίχους αφηγήθηκε ένα λυσσαλέο πόλεμο μεταξύ των βατράχων που παροικουσαν ένα έλος και των ποντικών που ζούσαν τριγύρω.

Ιστορητές εκείνων των καιρών -όπως καταλαβαίνετε είχαν κι αυτοί τους δικούς τους ανταγωνισμούς κι έριδες- ισχυρίστηκαν οτι η υπόθεση βασίστηκε σε ένα μύθο του Αισώπου. Η κατοχύρωση των πνευματικών δικαιωμάτων έπασχε απο τότε, έτσι κι αλλιώς. Λοιπόν, όλα ξεκίνησαν οταν ένας βάτραχος καλεί έναν ποντικό να παίξουν μαζί στα λασπόνερα. Πάνω στο παιχνίδι όμως ήρθε η κακιά στιγμή, κι ο ποντικούλης πνίγηκε!

Το συμβάν έγινε αφορμή να κηρύξουν οι ποντικοί τον λασποπόλεμο στους βατράχους! Κάπως έτσι γίνεται πάντα. Οι θεοί στην αρχή ήταν ουδέτεροι, όμως όταν είδαν τα σκουρα επενέβησαν για να σώσουν τους βατράχους. Οι νικητές ποντικοί δεν υποχώρησαν, ούτε και όταν τους απείλησε ο κεραυνός του Δία! Μόνον η αναπάντεχη είσοδος ενός στρατού από καραβίδες, τους έτρεψε σε φυγή.


Η εποχή της συγγραφής του ποιήματος δεν έχει καθορισθεί με βεβαιότητα, πιθανολογείται όμως ότι γράφτηκε είτε την εποχή των Περσικών Πολέμων, είτε κατά την Ελληνιστική εποχή. Πάντως ο Πίγρης, κατα πως φαίνεται ποιητής μιμείται σε όλα τον Όμηρο για να τον παρωδήσει: μιμείται το ύφος, τις διηγήσεις, τους ήρωές του. Το έπος ήταν δημοφιλές στην αρχαιότητα, στο Βυζάντιο, και στην Αναγέννηση. Μπορεί να μην διακρίνεται για τη φαντασία του, αξίζει όμως ως το μοναδικό «ζωικό έπος» στην ελληνική λογοτεχνία.

Ο φιλόλογος Ι.Κακαβούλιας λέει:''Δεν είναι φυσικά έργο του Ομήρου, όπως θέλησε να το παρουσιάσει η παράδοση. Γιατί, εκτός από την κατωτερότητά του, κανένας ποιητής δεν διακωμώδησε ποτέ τον εαυτό του ή το έργο του. Και η Βατραχομυομαχία διακωμωδεί την Ιλιάδα''

Σοφή η παρατήρηση. Προφανώς, αυτοί που διακωμωδούν το έργο τους, δεν έχουν κάνει κανένα έργο .....

Επίσης ο πόλεμος της λάσπης, καλά κρατεί ώσπου να έρθει εκείνος ο κεραυνός απο πάνω. Στην περίπτωσή μας, η ετυμηγορία την Κυριακή.

8 σχόλια:

Ευρύνοος είπε...

χαχα

πολύ εύστοχη η ανάρτηση σου..


καλησπέρα σας..

paramythou είπε...

Γειά σου και σένα Ευρύνοε!
Όμορφο να γελάνε οι φίλοι
απο μια μικρή ιστορία.
Παραμυθού

Ανώνυμος είπε...

Kala ta les gia ti laspomaxia.
Ola afta me tous hackers, ti einai?
Palia eixame allou eidous ypoklopes, tora stis meres mas, to eglima einai ilektroniko.
Laspi, Laspi, Laspi.
Pontikoi kai Vatraxoi.
Afto einai.

Κλείτωρ είπε...

του Λουκιανού δεν είναι; Αγαπημένο μου ανάγνωσμα κάποτε.

paramythou είπε...

Kλειτωρ, πολλοί ζήλεψαν τη δόξα του μικρού, εύθυμου αυτού πονήματος και θέλησαν να το παρουσιάσουν ως δικό τους.

Αλλοι, για να κάνουν τους έξυπνους το απέδωσαν στον ''Πατέρα'' όλων των παραμυθάδων, τον Ομηρο.

Τελικά οι περισσότερες πληροφορίες συνηγορούν οτι ο συγγράφέας λεγόταν Πίγρης και καταγόταν απο την Αλικαρνασό. Ασημος και άγνωστος τότε, λέγαν οι ομότεχνοι, έφτιαξε κάτι για να παρωδήσει την Ιλιάδα....

Justine's Blog είπε...

Α! Τί ωραία που έχουμε εσένα την παραμυθούμε και κάνουμε διείσδυση στους κλασικούς μύθους, τους οποίους δεν μάθαμε γιατί δεν ήταν του Ομήρου ή του Αισώπου. Να μας φέρνεις τέτοια νόνέιμ παραμύθια, να εντρυφούμε στην μυοπλασία των προγόνων μας.
Πάντως, καλά σου ήρθε η ιδεά να το μας το πείς με την επικαιρότητα να σε εμπνέει.
Φιλάκια με χρώμα φθινοπώρου

paramythou είπε...

Ναι Ιουστινάκι μου,
μέρες που είναι ας φέρουμε στο νου μύθους παλιούς, με παρασκήνιο, ανταγωνισμούς, ήττες και νίκες.
Οπως στους μύθους, έτσι και στην πραγματικότητα.

Ευτυχώς εσείς εκεί, γλυτώνετε όλο αυτό τον πόλεμο της πλαστικής σημαίας και της καραμούζας. αυτή τη φορά είχαμε κάπως λιγότερες αφίσες τουλάχιστον. Κάτι ήταν κι αυτό.
Φιλιά πολλά

Ανώνυμος είπε...

Ouououfffff!
Kiriaki konti giorti.
Na teleionoume me daftous
me tis gemates tsepes