Ο πονηρός Σίσυφος

Κάποιος μου θύμισε την ιστορία του πονηρού Σίσυφου. Κάθε πρωί λοιπόν, αυτός ο μυθικός βασιλιάς της Κορίνθου, πήγαινε σ’ ένα ψηλό βράχο, στον Ακροκόρινθο, και από εκεί αγνάντευε πέρα μακριά με το αετίσιο του μάτι, από το οποίο τίποτα δεν ξέφευγε. Γνώριζε μυστικά όχι μόνο των ανθρώπων, αλλά και των θεών.

Μια μέρα ο ποταμός Ασωπός, τον παρακάλεσε να του αποκαλύψει αν γνώριζε κάτι για την αρπαγή της κόρης του, Αίγινας. Τον ικέτεψε και γι αυτό του προσέφερε μια αστείρευτη πηγή νερού, για να χορταίνει τη δίψα του στο ψηλό βουνό. Τότε ο Σίσυφος, ξεχνώντας τους ενδοιασμούς που είχε, του αποκάλυψε ότι την Αίγινα την είχε αρπάξει ο Δίας.

Ο Δίας, όμως, οργίστηκε και του έστειλε το Θάνατο, τον οποίο όμως ο πονηρός Σίσυφος, κατάφερε να δέσει με χοντρές και σιδερένιες αλυσίδες στα Τάρταρα. Από τη μέρα εκείνη μέχρι και την ημέρα της αποδέσμευσής του από το θεό Άρη, λέγεται ότι κανένας στη γη δεν πέθαινε, με αποτέλεσμα να υπάρχουν προβλήματα υπερπληθυσμού, αλλά και έλλειψης ανανέωσης, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί μια κατάσταση τόσο περίεργη, που ακόμη και φρικτά σακατεμένοι άνθρωποι και ζώα περιφέρονταν παντού σαν να μη συνέβαινε τίποτα. Τότε, ο Άρης, ο μόνος από τους θεούς που είχε φιλικές σχέσεις με το Θάνατο, αποφάσισε να δώσει ένα τέρμα σε αυτή την κατάσταση.

Όταν ο Σίσυφος οδηγήθηκε από τον Άρη με τη βία στον Άδη, του ζήτησε μια τελευταία χάρη, την οποία ο ανύποπτος Θάνατος του επέτρεψε: να αποχαιρετίσει τη γυναίκα του. Στην πραγματικότητα, όμως, είχε το σχέδιο του ο Σίσυφος. Ζήτησε λοιπόν απ’ την Περσεφόνη, να αφήσει άταφο το σώμα του .

Αργότερα, επιχειρηματολογώντας ότι ήταν άταφος και θα έπρεπε να ταφεί, ζήτησε να μπορέσει να επιστρέψει στον πάνω κόσμο, δήθεν για να τιμωρήσει τη γυναίκα του, που δεν του είχε αποδώσει τις απαιτούμενες τιμές.
Όταν λοιπόν παρουσιάσθηκε μπροστά στην Περσεφόνη, της έδωσε υπόσχεση ότι θα επέστρεφε αμέσως πίσω, γι’ αυτό κι εκείνη, και του επέτρεψε τη φυγή για τρεις μόνο μέρες. Όμως, ο Σίσυφος ξεγέλασε και την Περσεφόνη, αρνούμενος να επιστρέψει . Τελικά, όταν σκοτώθηκε σε μάχη με τον Θησέα, καταδικάστηκε στο ατέρμονο βασανιστήριο να σπρώχνει μια τεράστια πέτρα σε ένα πανύψηλο βουνό και, μόλις έφτανε την κορυφή του, αυτή να γλιστρά και να πέφτει, έχοντας ως συνεπακόλουθο ο Σίσυφος να αναγκάζεται να επαναλαμβάνει από την αρχή τη δοκιμασία, ξανά και ξανά... αιώνια ...

Μαζί με τον Τάνταλο, θεωρούνται ως οι πιο τιμωρημένοι νεκροί στον Άδη. Την τιμωρία τους την επέβαλαν οι Κριτές των Νεκρών. Ομολογουμένως, πολύ παράξενη ιστορία ...

Εγκλημάτισε ο Σίσυφος μόνο και που σκέφθηκε να αντισταθεί στο Θάνατο. Κατόρθωσε να τον νικήσει και να ανατρέψει τη φυσική τάξη. Κατάφερε να κάνει πραγματικότητα ένα από τα πιο ουτοπικά όνειρα ολόκληρης της ανθρωπότητας, χωρίς όμως να σκέφτεται τις συνέπειες της πράξης του.

Ίσως στο μέλλον να είναι εφικτό αυτό, χωρίς όμως αρνητικά αποτελέσματα. Προς το παρόν, δεν ισχύει. Οι ανατροπές οι μεγάλες, στις μέρες μας κοστίζουν. Γι αυτό και τις φοβούνται όλοι, κι ας τις ευαγγελίζονται.....