Παρασκευή 6 Μαΐου 2011

Αν έχεις "φίλους"...

Τελικά όταν έχεις φίλους δεν πρέπει να φοβάσαι τίποτε, το λένε και τα καλύτερα παραμύθια. Φίλους πραγματικούς όχι σαν εκείνους που έκανε ο Πινόκιο και τον οδήγησαν στον όλεθρο ! Οχι σαν εκείνο τον Λουτσίνιολο, το παλιόπαιδο, ε;


Μιλάω για φίλους παντοτινούς με αξίες και ιδανικά.

Φίλους απ' αυτούς που λέξεις όπως "συμφέρον", "κέρδος", "μίζα", τις αγνοούν. Φίλους που είναι εκεί, όταν τους χρειάζεσαι. Στη δύσκολη την ώρα.

Φίλους "προσωπικούς".

Οπως ο Ντομινίκ ο γάλλος που δουλεύει αυτον τον καιρό για τους αμερικανούς υπέρ φτωχών και αδυνάτων...


Όπως ο Χοσέ της Καταλωνίας, που φτιάχνει χώρες και τόπους αφιλοκερδώς. Ετσι, γιατί του αρέσουν τα όμορφα...

Οπως ήταν ο Καλατράβα, γαμπρός του Σάμαρανκ (τους θυμάστε;) φίλοι κι αυτοί που τους στηρίξαμε και μας στήριξαν....

Οπως ο Μουαμάρ, της πράσινης Τζαμαχιρίας, σύντροφος που τόσο αγκαλιάσταμε και τώρα, κάνουμε πως δεν τον γνωρίζουμε....

Οπως η οικογένεια Μουμπάρακ στην Αίγυπτο, που περνά κι αυτή ώρες δύσκολες....

Αλλά και οι Ασαντ στη Συρία, μήπως περνούν καλύτερα; Το φτωχικό τους κλονίζεται συθέμελα, γι αυτό κι αυτοί απειλούν το Πόπολο που τους επιβουλεύεται...

Αχ, γι αυτές τις ώρες τις δύσκολες είναι φίλοι...


Οχι δεν έκανα κανένα σχόλιο για τους φίλους του πρωθυπουργού.

Στους φίλους άλλωστε τί εκτιμούμε περισσότερο; Την ειλικρίνεια !

Ολα κι όλα: Ο Ντομινίκ είναι ειλικρινής.

Το είπε χωρίς φόβο και πάθος. Οτι συζητούσε επί μήνες υπόγεια με τον έλληνα πρωθυπουργό, για την προσφυγή στο ΔΝΤ, αν και ο φιλαράκος του το απέκρυπτε απο το Πόπολο, για λόγους πολιτικού κόστους. Γι αυτό ο φιλαράκος ψέλλιζε κάτι απειλώντας με ένα "όπλο" (εννοώντας την προσφυγή στο ΔΝΤ) που είναι "κάτω απο το τραπέζι" και αν οι ευρωπαίοι δεν αποδειχθούν καλά παιδιά, θα το βγάλει "πάνω απο το τραπέζι".

Ε! ας όψεται το πολιτικό κόστος κι ας κοιμάται το Πόπολο ήσυχο......


Διότι τί είναι πιο σημαντικό στη ζωή; Το σημαντικό είναι να έχεις φίλους πραγματικούς.

Φίλους "προσωπικούς".

Σαν τον Χοσέ απο την Καταλωνία, καλή του ώρα, που αποφάσισε αφιλοκερδώς να συμβουλέψει τον έλληνα "φίλο" του για την αξιοποίηση της έκτασης του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, μια και κάτι τέτοιο δεν μπορούσε να το κάνει κανένας έλληνας συνάδελφός του.

Εδώ που τα λέμε τί πρέπει να γίνει; Na αφεθούν τόσες χιλιάδες στρέμματα στην τύχη δήθεν Διεθνών Διαγωνισμών, Διαχειριστικών Εταιρειών της περιοχής και εν τέλει, Κατασκευαστικών Εταιρειών, εγχώριων και ξένων; Οχι βέβαια!

Οταν έχεις φίλους μπορείς να στηριχθεις πάνω τους. Δεν θα σε αφήσουν έτσι. Ευτυχώς και ο κ.Αθεμπίγιο δεν μοιάζει με το Λουτσίνιολο, αγαπητέ Πινόκιο που έχεις τη σκανταλιά μέσα σου!

Δεν θα άφηνε ποτέ τα μακρινά Εμιράτα να αποφασίσουν για τις τύχες μας.


Είναι "φίλος". Προτιμά τα ντόπια Εμιράτα.

Ξέρει οτι λειτουργούν με τον ίδιο τρόπο, όπως στα μέρη τα παραμυθένια.

Ομορφα, οικογενειοκρατικά, εταιρικά, αλληλέγγυα...

Σε αυτά, έχουμε οικολόγους και πράσινους πολλούς που μιλούσαν για "Πάρκα Μητροπολιτικά" και άλλα τέτοια παραμύθια που τώρα ξεχάστηκαν γιατί έρχεται το μπετόν να τα σκεπάσει.

Γιατί νομίζετε οτι δαπανήθηκαν δυνάμεις, προκειμένου να γκρεμισθεί μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες η περίφημη "Φαντασία", ο πάλαι ποτέ "ναός της διασκέδασης" στην παραλία; Για να πεισθούν οι φίλοι μας για τις καλές μας προθέσεις. Για να μπορούμε τώρα ανενόχλητοι να νομιμοποιήσουμε όλα τα υπόλοιπα αυθαίρετα....


Διότι, φίλοι-φίλοι είναι, αλλά πρέπει να πεισθούν

Αλήθεια εκείνοι οι Κινέζοι, πού είχαν έλθει για να μας επισκεφθούν με τυμπανοκρουσίες, πού βρίσκονται; Γιατί προς στιγμή μας έκαναν να πιστέψουμε οτι κάτι παραπάνω ήθελαν απο το λιμάνι.

Πού βρίσκονται οι τούρκοι που τόσο ψωμί κι αλάτι φάγαμε παρέα για να κάνουμε εκείνα τα επιχειρηματικά φόρουμ;

Πού πήγαν τόσες χειραψίες, τόσα ταξίδια, τόσοι σύντροφοι;

Γιατί βλέπω γύρω μου μόνο αρπακτικά; Ποιός τους έκανε σήμα οτι εδώ υπάρχει πτώμα;


Ας μείνουμε ήσυχοι, έρχονται τουρίστες απο Αμέρικα και Ευρώπη. Πήγαιναν λέει για Τυνησία, Μαρόκο, και τέτοια, αλλά αναγκαστικά θα έρθουν να προστεθούν στους φίλους μας


Πού είναι οι "φίλοι" μας;


Πινόκιο σου είπα, μην λοξοκοιτάς προς το Λουτσίνιολο....

Δείξε μου τους "φίλους" σου Πινόκιο, να σου πω ποιός είσαι...

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Γιατι γκρινιάζεις βρε παραμυθού? Μια κουβέντα είπε ο Στρος Καν. Και ΄΄αλλη μια δηλαδη. Είπε το Γιώργο αφελή. Αφελή?
τέλος πάντων. Ετσι είναι οι φίλοι. λενε και μια κουβεντα παραπανω. Φιλοι είναι
Χριστος

Γεφυριστές είπε...

Παραμυθού, θυμήθηκα τι διάβασα προ ημερών εδώ και ήρθα να σχολιάσω:) Πόσο θάθελε ο Ντομινίκ να ήταν όλα ένα παραμύθι!! Μου φαίνεται όμως και ο Χοσέ το ίδιο θα επιθυμούσε, σήμερα!

paramythou είπε...

Τί είπα εγώ βρε παιδιά....
παραμύθια είπα...
Φαίνεται κι απο την ημερομηνία. Ο Ντομινίκ, ότι έκανε, το έκανε στη συνέχεια το παραμύθι του.

Ο Χοσέ κοιτάει ήδη πίσω του, να δει ποιοί άλλοι τον ακολουθούν Αλέκα μου!
Εγώ ξέρω έναν.
Εσύ?

Ανώνυμος είπε...

simveni kati ki exafanizesai?

paramythou είπε...

O blogger μου κανει κονξες.
Κι εγώ πάω Σύνταγμα.