Κομάντος στο τιμόνι!

Το παραμύθι με τον Τζακ και την τεράστια φασολιά το ξέρετε όλοι, υποθέτω. Διέθετε και στοιχεία μεταφυσικά, βεβαίως, αφού η φασολιά μεγάλωσε σε χρόνο dt και άγγιξε έναν άλλο κόσμο, μακριά απο τον δικό μας, προκειμένου να μεταφέρει τον εκλεκτό της εκεί επάνω. Επειδή όμως τώρα ζούμε τους καιρούς του ρεαλιστικού παραμυθιού, την αύξηση του πρασίνου στις πόλεις, ανέλαβαν ’’Αντάρτες Κηπουροί’’ (ή αλλιώς Guerilla Gardeners). Πολλοί θα τους ξέρετε ήδη. Αυτοί λοιπόν οι ακτιβιστές, ρίχνουν βόμβες ...με σπόρους όπου βέβαια μπορούν να εντοπίσουν χώμα, μέσα στην πόλη. Σε παρτέρια, σε γλάστρες, σε ζαρντινιέρες, ακόμα και σε εγκαταλελειμένα σπίτια. Και όπως όλοι οι καθώς πρέπει αντάρτες, οι συμπολίτες μας αυτοί φορούν βεβαίως κουκούλες, γιατί δεν είναι και νόμιμο αυτό όπως καταλαβαίνετε!

Σε κάποια εφημερίδα διάβασα πρόσφατα τα λόγια ενός απο τους ’’αντάρτες κηπουρούς’’. Ελεγε οτι το φρούτο μας το έφεραν κάποιοι φοιτητές απο την Αγγλία, οι οποίοι απηύδησαν όταν έβλεπαν κάποιους εγκαταλελειμένους δημόσιους κήπους, κι έτσι αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους. Εδώ απλώς, έλεγε, ’’είμαστε κάποιοι τρελοί που πιστεύουν οτι οι διαφορές μεταξύ μικρών και μεγάλων κινήσεων είναι ελάχιστες’’. Ναι βρε παιδιά μου, αλλά πού να βρείτε σε μια πόλη σαν την Αθήνα, ή τη Θεσσαλονίκη, εγκαταλελειμένους δημόσιους κήπους; Για την ακρίβεια πού να βρείτε καν κήπους;

Πάντως στην Ελλάδα μας ανθεί το αντάρτικο και ως φαίνεται, με κοινωνική συναίνεση! Κάτι σαν τον κλεφτοπόλεμο του Κολοκοτρώνη εναντίον του οθωμανικού ζυγού, που είχε την αποδοχή, τη στήριξη και τη βοήθεια του επαναστημένου έλληνα. Αρχικά τουλάχιστον, γιατί η ιστορία μετά γύρισε. Τους ’’αντάρτες του καταναλωτή’’ καιρό έχουμε να τους ακούσουμε στα φιλτραρισμένα δελτία των οκτώ. Ξέρετε, εκείνους που ’’αιφνιδιάζουν’’ τα super markets, συγκεντρώνουν τα αγαθά και ύστερα τα μοιράζουν σε πολίτες που περιμένουν να πάει δύο το μεσημέρι για να πέσουν οι τιμές στη λαϊκή αγορά.

Οι πρώτοι εξοργίστηκαν με το πολύ μπετόν που μας περιβάλει. Οι δεύτεροι με την φτώχεια. Τα παιδιά αυτής της κοινωνίας γίνονται παράνομοι, όχι για το κέρδος, το προσωπικό τους όφελος, αλλά γιατί θέλουν να αντισταθούν σε κάτι που δεν τους αρέσει. Κάνουν δηλαδή, με πάθος και δύναμη, αυτό που δεν μπορούν να κάνουν αυτοί που... έχουν το τιμόνι. Δεν μας λένε όμως όλα όσα σκέφτονται, δρουν στο σκοτάδι και μας αιφνιδιάζουν κάθε φορά με τις κινήσεις τους. Ετσι όπως έκανε ο ΖΟΡΡΟ που είχε αυτές τις μέρες την τιμητική του. Κάποιοι, αναζητώντας ήρωες -και μάλιστα ελλείψει αληθινών ηρώων σήμερα- έκαναν ήρωα έναν ληστή που απέδρασε απο τις φυλακές. Θα μου πεις, ήρωας ήταν ο άνθρωπος γιατί μας έκανε ένα ανεκτίμητο δώρο, μας έκανε να σκάσουμε στα γέλια, σε τέτοιες δύσκολες εποχές.....