Μήπως είναι κακό όνειρο;

Ξύπνησα μέσα στο άγχος. Ευτυχώς είπα, όνειρο ήταν. Ζούσα λέει σε μια χώρα, μακριά, δεν ξέρω πού. Μια χώρα ρυπαρή και βρώμικη. Οι κάτοικοι δεν γελούσαν. Μόνο δούλευαν όλη μέρα για να τα βγάλουν πέρα και κάθε βράδι έβλεπαν ειδήσεις. Εκεί, τα 15χρονα κινδύνευαν απο διερχόμενες σφαίρες στο κεντρο της πόλης. Απο τροχαία ατυχήματα σε επικίνδυνους και πρόχειρους δρόμους.

Οι γονείς έντρομοι επέβαλαν απαγόρευση, αλλά τί να κάνει η απαγόρευση σε αυτές τις ηλικίες; Μάλλον κακό μπορεί να κάνει. Μπορεί να βγάλει κουκουλοφόρους να καίνε τους δρόμους. Υστερα -με σφιγμένα πρόσωπα- κοιτούσαν με καχυποψία προς το μέρος του διπλανού, του γείτονα, τού θείου.... Πήγε βόλτα τη μικρή στο πάρκο; Πήρε το μικρό στο σπίτι του για παιχνίδι; Καλέστε την αστυνομια! Ποιά αστυνομία; Αφήστε την γιατί κυνηγά τους δράστες της ληστείας της περασμένης νύχτας. Και της πρόπερασμένης. Και της ακόμα πιο προηγούμενης. Και της απαγωγής ενός επώνυμου και της κλοπής στο σπίτι ενός ανώνυμου. Και της βόμβας που παρολίγον έσκασε, κι εκείνης που ίσως να σκάσει. Και ερευνούν τα στοιχεία της ένοπλης επίθεσης σε κανάλι. Και μελετούν προκυρήξεις με την προσοχή ενός καλού φιλολόγου όταν ταξιδεύει μέσα στις λέξεις. Και αναλύουν το νόημα και βγάζουν συμπεράσματα. Στο μεταξύ την ώρα που άλλες αεροπορικές συρρικνώνουν τα δρομολόγιά τους , εταιρεία ραδιοταξί τα κάνει πιο πυκνά. Διαφημίζει τιμές καλές. Πελατεία σίγουρη, απογειώσεις και προσγειώσεις θεαματικές, ακόμα και σε ταράτσες κτιρίων ’’απροσπέλαστων’’, απο αυτές που χρησιμοποιείς για να διαφημίσεις το μύθο σου....

Να και κάτι καλό: Οι ειδήσεις είπαν οτι η ΕΕ εξέδωσε ένα ψήφισμα για όλες τις μεσογειακές χώρες που επλήγησαν από φωτιές, να δεσμευτούν ότι τα δάση που κάηκαν θα ξαναγίνουν δάση, διότι αυτό αφορά ΟΛΗ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΚΑΘΕ ΧΩΡΑ ΞΕΧΩΡΙΣΤΑ. Το ψήφισμα υπεγράφη από τις αντιπροσωπείες των Μεσογειακών χωρών (Ιταλία, Ισπανία, Γαλλία,Πορτογαλία) αλλά κάποιοι λέει διαφώνησαν.... Ποιοί να είναι; Σίγουρα κάποιοι που θέλουν την ’’ανάπτυξη’’. Σ’ εκείνη τη χώρα ’’ανάπτυξη’’ σήμαινε τσιμεντοποίηση. Οι ειδήσεις που οι δύσμοιροι πολίτες άκουγαν κάθε βράδι προσεκτικά, το είπαν καθαρά: ’’Περισσότερα απο 2.οοο στρέμματα στη Ζαχάρω παραχωρήθηκαν για ήπια τουριστική ανάπτυξη σε μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα’’.

Σε εκείνη τη χώρα, όποιος ζητούσε το δίκιο του, φώναζε. Με όποια φωνή διέθετε ο καθένας. Αλλοι σκούζαν στα παράθυρα και στις μπαλκονόπορτες. Κάποιοι που κάθονταν νυχθημερόν μπροστά σε κάτι οθόνες καλούσαν τους υπόλοιπους να αντισταθούν:’’ Δηλώστε οτι διαφωνείτε: Υπογράψτε για την προστασία των δασών’’. Με ένα ’’κλικ’’ βλέπω μόνο 272.396 υπογραφές που θα πάνε στη Βουλή, στο Ευρωκοινοβούλιο και στον ΟΗΕ, απο το www.petitiononline.com/forestgr/

Λίγο πριν κοιμηθούν, οι κάτοικοι κλονίστηκαν: Ακουσαν έντρομοι οτι πρόκειται να πληρώσουν έκτακτο κεφαλικό φόρο για να βγει λέει η χώρα τους απο την κρίση. Ολοι, φτωχοί και πλούσιοι, και ακόμα πιο πλούσιοι τα ίδια ΔΙΚΑΙΑ ποσά! ’Ακουσαν επίσης οτι θα δουλεύουν μέχρι να πεθάνουν για να μην λάβουν σύνταξη, αφού δεν υπάρχουν χρήματα.... Καθώς όμως πήγαιναν στο κρεβάτι, καθησυχάστηκαν, γιατί σκέφθηκαν οτι ο Θεός είναι μεγάλος. Τους περασε μάλιστα απο το μυαλό, οτι η καλή τους εκκλησία, που διαθέτει πολλά και μυθικής αξίας ακίνητα, θα ΣΩΣΕΙ τη χώρα και τους πολίτες της, δωρίζοντας λίγα απο τα ’’φιλέτα’’ της για να πληρωθούν τα υπέρογκα χρέη.

Ετσι όλοι κοιμήθηκαν ήσυχοι. Ξαγρυπνοι ήταν μόνο μερικοί κακοποιοί που έκαναν με απόλυτο επαγγελματισμό και εκείνο το βράδι ανενόχλητοι τη δουλειά τους. Και μια φωνή στο ραδιόφωνο που είχε πάρει φόρα, εγκωμιάζοντας την ευελιξία και την εξυπνάδα των ’’πελατών’’ της εταιρείας ραδιοταξί στον Κορυδαλλό: Ας πάρει και η χώρα το δικό της ελικόπτερο, έλεγε η φωνή, για να βγει απο την απομόνωση....

Ούφ! Ευτυχώς, όνειρο ήταν και πέρασε...