Δευτέρα 26 Οκτωβρίου 2009

Παραμύθια με Όπλα



Χαμένοι στη μετάφραση είναι εκεί πέρα στα Ηνωμένα Εθνη που γιορτάζουν μάλιστα αυτές τις μέρες και τα εξηκοστά τέταρτα γενέθλια του Οργανισμού. Χρόνια τώρα εμπειρογνώμονες και νομικοί αναζητούν τον ''ορισμό'' για τα παιδιά που κρατούν όπλα, χάνοντας την ουσία....

Η στρατολόγηση παιδιών κάτων των 15 ετών, θεωρείται έγκλημα πολέμου. Απο το 2001, το γραφείο του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ δημοσιεύει κάθε χρόνο μία έκθεση για τα παιδιά που συμμετέχουν σε ένοπλες συγκρούσεις, η οποία περιλαμβάνει δύο παραρτήματα, που χαρακτηρίζονται ''κατάλογοι της ντροπής'' και καταγράφουν τις ένοπλες οργανώσεις που στρατολογούν ανηλίκους. Η τελευταία έκθεση - αποκάλυψη, λέει οτι 300.000 αγόρια και κορίτσια εμπλέκονται σε 30 συγκρούσεις ανά τον κόσμο. Στη Μιανμάρ, το Τσάντ, την Κεντρική Αφρική, την Ουγκάντα, το Σουδάν, το Νταρφούρ....

Ο φετινός ''κατάλογος της ντροπής'' αναφέρεται στη δράση δεκαεννέα στρατών (τακτικών και αντάρτικων). Πόσο οξύμωρο δείχνει να ασχολούνται εκατοντάδες υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι απο όλον κόσμο, με το τί είναι το ''παιδί στρατιώτης'', το ''παιδί μαχητής'', το ''παιδί σκλάβος'' , ή το παιδί ''εμπλεκόμενο σε ένοπλες ομάδες'' κλπ.....

Το θέμα είναι οτι μετά το τέλος μιας σύρραξης, η αποστρατεία, ο αφοπλισμός και η κοινωνική επανένταξη δεν είναι ποτέ απλές υποθέσεις. Τα παιδιά δεν επιθυμούν να επιστρέψουν στην οικογένειά τους, και μάλιστα, αρκετά από αυτά, έχουν επιλέξει οικειοθελώς να γίνουν στρατιώτες, θεωρώντας πως κι αυτό ένα επάγγελμα είναι. Στα μάτια τους η στρατιωτική ζωή έχει και τις θετικές πλευρές της. Για τον κάτοχο ενός καλάσνικοφ είναι ευκολότερο να κλέβει κατσίκες από το να τις εκτρέφει. Τα προγράμματα επανένταξης της UNICEF δεν είναι πάντοτε επαρκή και συχνά προκαλούν αντιδράσεις.

Μην ξεχνάμε και τους ψυχολογικούς παράγοντες. « Πολλοί έφηβοι, παιδιά-στρατιώτες ονειρεύονται να γίνουν παντοδύναμοι, με τη διαφορά ότι αυτά υλοποιούν το όνειρό τους », έλεγε ένας υπάλληλος του ΟΗΕ που υπηρετεί στη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό. « Νομίζουν πως είναι θεοί, πανίσχυροι κι αθάνατοι. Γι’ αυτό και γίνονται καλοί στρατιώτες. Γιατί δεν φοβούνται το θάνατο ».

Μετά τη μάχη, αν τα παιδιά αυτά δεν μπουν σε εκπαιδευτικά προγράμματα, χάνονται. Δεν είναι αποδεκτά ούτε στην δική τους μικρή κοινωνία και πολλές φορές ούτε στην οικογένειά τους, γιατί πιστεύουν οτι είναι μπλεγμένα σε βρώμικες ιστορίες. Η οικογένεια χρειάζεται ψυχοκοινωνική στήριξη, διότι καλείται να διαχειριστεί ένα παιδί που ενδεχομένως θα είναι επιθετικό. Οικτρό αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα η ιστορία του μικρού Αχμάντ ο οποίος απήχθη απο τον Στρατό της Αντίστασης του Κυρίου (Lord’s Resistance Army-LRA) μαζί με χιλιάδες άλλα παιδιά τη δεκαετία του ’80. Τον υποχρέωσαν να ακρωτηριάσει τους συγγενείς του, διασφαλίζοντας έτσι ότι ένας στρατολογημένος δεν πρόκειται να λιποτακτήσει!!!

Πάντως, η διεθνής δικαιοσύνη δεν φαίνεται να τρομάζει τους ''στρατολόγους''. Θα πίστευε κανείς ότι η δίκη του Τόμας Λουμπάνγκα, ενός ηγέτη ανταρτών, στον οποίο απαγγέλθηκαν κατηγορίες, επειδή είχε στρατολογήσει παιδιά στις αρχές της δεκαετίας του 2000, θα λειτουργούσε αποτρεπτικά. Ομως το 2005, στην Κινσάσα, τέσσερις πρώην αντάρτες προήχθησαν -μεταπολεμικά- σε στρατηγούς, μολονότι είχαν δολοφονήσει, βασανίσει, βιάσει, ακρωτηριάσει και είχαν στρατολογήσει παιδιά, σύμφωνα με την διεθνή οργάνωση Human Rights Watch.

Η αλήθεια είναι οτι η επανένταξη κοστίζει ακριβά και οι χώρες-χρηματοδότες δεν θέλουν να ξοδεύουν χρήματα ''στο βρόντο''.

Σήμερα που τα Ηνωμένα Εθνη γιορτάζουν, ας σκεφτούν οι ειδικοί καλύτερα. Θέλουν αποτελέσματα, ή απλώς να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους;

7 σχόλια:

Ευρύνοος είπε...

Οι "ειδικοί" νοιάζονται μόνο για την έκπτωση στων ευθυνών..
δύσκολο ως ανεπίλυτο θέμα αυτό που έγραψες..
η (Ν)τροπή που έχει πάρει ο κόσμος σήμερα, δέν έχει λύσεις..
μόνο προβλήματα..
τα συμφέροντα είναι τόσα όσο δέν φτάνουν να καλύψουν οι χαμένες ψυχές..

καλησπέρα σας..

paramythou είπε...

Εγώ πάλι,
σαν παραμυθού θέλω να ελπίζω
καλέ μου Ευρύνοε...
Ο κακός ο λύκος θα πιαστεί
στη φάκα, αν βγάλουν κάποιοι
τα προσωπεία τους.

Ειδικά αυτοί που ''σκίζονται'' για το δίκιο των φτωχών, των παιδιών και των αδύνάτων....

Καλά τα λές για την (ν)τροπή
του κόσμου.
Μα δεν μπορεί,
κάποτε θα έρθουν καλύτερες μέρες...

marianaonice είπε...

"...Οικτρό αλλά χαρακτηριστικό παράδειγμα η ιστορία του μικρού Αχμάντ ο οποίος απήχθη απο τον Στρατό της Αντίστασης του Κυρίου (Lord’s Resistance Army-LRA) μαζί με χιλιάδες άλλα παιδιά τη δεκαετία του ’80. Τον υποχρέωσαν να ακρωτηριάσει τους συγγενείς του, διασφαλίζοντας έτσι ότι ένας στρατολογημένος δεν πρόκειται να λιποτακτήσει!!!"

Σοκαρίστηκα!!
Φοβάμαι @φίλη μου ότι οι ειδικοί δεν θέλουν ούτε αποτελέσματα, ούτε να έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους;
Απλά θέλουν να φαίνονται ότι αυτοί δεν έχουν καμία συμμετοχή στο έγκλημα αυτό, που αποδέχονται όμως να το πράττουν άλλοι!!
Καλή σου μέρα!

paramythou είπε...

Μαριάννα μου, δεν συμμετέχουν αποδεχόμενοι να το πράττουν άλλοι;

marianaonice είπε...

Ακριβώς αυτό εννοώ Μαίρη μου.
Ότι θέλουν να φαίνονται ότι δεν συμμετέχουν! Στην ουσία όμως συμμετέχουν!

Ανώνυμος είπε...

H Anastasia i paramythou leei:

Αυτή δεν είναι καθόλου καινούρια τακτική. Υπήρξαν ομάδες ολόκληρες σταυροφόρων που αποτελούνταν μόνο από παιδιά. Εξάλλου κι η δική μας προφορική ιστορία δεν αναφέρει με καμάρι το τάδε ή δείνα τσοπανόπουλο που με το ραβδί του σκότωσε τον αντίπαλό του και του πήρε το όπλο, με το οποίο προφανώς περιποιήθηκε και τους υπόλοιπους; Στον πρόσφατο εμφύλιό μας δεν είχαμε στρατολόγηση παιδιών; Στην αντίσταση δεν χρησιμοποιήθηκαν και παιδιά; Πού τελειώνει ο ηρωισμός και πού ξεκινά η εκμετάλλευση;

paramythou είπε...

Αναστασία μου γλυκιά,
εχεις δίκιο και γι αυτό ακριβώς τό ερώτημα σκαμπανεβάζονται οι κουβέντες εκεί στα Ηνωμένα Εθνη, προφανώς.
Ομως να κολλάνε στον ορισμό και να μην προχωρούν σε άμεσα μέτρα; Ξερω και γώ, μου φαίνεται υποκριτικό....
φιλιά στα μωρά σου