κουδούνια κρεμασμένα

Τώρα που τέλειωσαν τα μασκαριλίκια, ας στρέψουμε το βλέμμα στις ιστορίες της ζωής. Εκεί άλλωστε υπάρχουν κρυμμένοι και μασκαράδες απο αυτούς που φορούν τις μάσκες όλο το χρόνο. Και τους ανεχόμαστε.....

Διπλα μου έχω μια οικογένεια που αγωνίζεται να κατακτήσει την καθημερινότητα. Δυο άνθρωποι προσπαθούν να μεγαλώσουν τα παιδιά τους, δείχνοντάς τους ποιό είναι το σωστό, ποιό το λάθος. Ποιό είναι το δίκαιο, ποιό το άδικο. Στην αρχή τα παιδάκια άκουγαν προσεκτικά τους γονείς τους. Μια μέρα όμως το ένα παιδί αναρωτήθηκε. ''Γιατί να είμαι δίκαιος σε μια άδικη κοινωνία;'' Η μαμά δεν μπόρεσε να απαντήσει με πειστικότητα, και ο μπαμπάς που γυρίζει κάθε βράδι κουρασμένος δεν έχει πολλή όρεξη για συζητήσεις....

Παραδίπλα μένει ένας ηλικιωμένος. Συνταξιούχος. Χρόνια τώρα μόνος, με αξιοπρέπεια και με λίγα χρήματα τα καταφέρνει. Δούλεψε μια ζωή σκληρά, τιμώντας τη στολή της δουλειάς του, κι έχει μάθει να είναι παλικάρι. Τον βλέπεις να περπατά καμαρωτός δυο φορές την εβδομάδα να γυρίζει απο το φούρνο της γειτονιάς με μια φρατζόλα ψωμί στο χέρι κι ένα γάλα. ''Καλημέρα σας'' λέει με χαμόγελο κι ύστερα κρύβεται στη γωνιά του. Το βράδι το λιγοστό φως σβήνει νωρίς....

Η κυρία με το αγοράκι που μένει πιο πέρα, δεν εμφανίζεται ποτέ με το φως της ημέρας. Βγαίνει πάντα τη νύχτα, αφήνοντας το παιδί μόνο να κοιμάται. Επιστρέφει πρωί-πρωί. Κάποιοι λένε οτι κάνει πονηρές δουλειές και κάποιοι άλλοι οτι δουλεύει διπλοβάρδιες σαν καθαρίστρια για να τα φέρει βόλτα. Η αλήθεια είναι αμείλικτη. Ενα παιδί μεγαλώνει μόνο, τρώει φαγητό τριών και τεσσάρων ημερών, διαβάζει ή δεν διαβάζει τα μαθήματά του, βγαίνει στο δρόμο τα απογεύματα κι αν βρει παρέα, παίζει λίγο ποδόσφαιρο και δεν έχει αποφασίσει ακόμα τί θα γίνει όταν θα μεγαλώσει...

Μια γιαγιά που μένει στον κάτω όροφο ασχολείται μαζί του μόνο. Του μαγειρεύει, το φωνάζει να μπει μέσα τα βράδια για ύπνο. Πού να βρει χρόνο κι αυτή! Την έχουν φάει τα κεριά και οι εκκλησίες. Τρέχει στα μοναστήρια και προσεύχεται γεμίζοντας τα παγγάρια με τα λιγοστά ευρώ που βγάζει απο ένα μισοάδειο πορτοφόλι. Ευελπισθεί οτι κάποτε θα της τα επιστρέψει διπλά και τριπλά. ''Ας χαρίσει τη μισή της περιουσία στο κράτος αν θέλει να μας σώσει η εκκλησία σου'', της λέει ο εγγονός.....

Το επόμενο σπίτι έμεινε κενό απο τότε που τα παιδιά μεγάλωσαν και αναζήτησαν την τύχη τους αλλού. Είδαν κι απόειδαν, τα μάζεψαν κι έφυγαν. Δεν ήθελαν δα να ντρέπονται, αφού ο πατέρας τους που τόσο προσπάθησε κάποτε να αντιμετωπίσει τα οικονομικά του προβλήματα, κατέφυγε στο ''απονενοημένο''. Μετά απο αυτό, έφυγε απο τη ζωή με το ''στιγμα'' του κλέφτη. Ακόμα θα θυμούνται εκείνο το πρωινό, που ο κρατικός λειτουργός τους κτύπησε την πόρτα για να τους ανακοινώσει οτι καταζητείται για διασπάθιση δημόσιου χρήματος απο την υπηρεσία όπου εργαζόταν. ......

Η έπαυλη της παρακάτω γωνίας σου δίνει την αίσθηση οτι ο χρόνος κυλάει αλλιώς. Το καλοκουρεμένο γκαζόν και τα φουντωτά πευκοειδή σου εμπνέουν ηρεμία, όμως την ώρα που το σχολικό λεωφορείο ενός ακριβού ιδιωτικού σχολείου κάνει στάση απ ' έξω, μια φωνή έρχεται να σου χαλάσει την εικόνα. Το παιδί μπαίνει στό λεωφορείο κι εκείνο ξεκινά, κι εγώ ακούω μια υστερική γυναίκα να φωνάζει, χτύποι ακούγονται σαν απο αντικείμενα που πέφτουν και την ώρα που σηκώνεται η αυτόματη πόρτα του γκαράζ για να βγει ένα πολυτελές σκούρο αυτοκίνητο, καταφέρνω να την ακούσω να τον απειλεί. ''Θα σε καρφώσω στην εφορία, μόνον έτσι καταλαβαίνεις εσύ''...

Πολλές ιστορίες κρύβονται γύρω μας και σαν απο σύμπτωση μαγική, όλες έχουν σχέση μεταξύ τους. Στην Ελλάδα του σήμερα, τα παιδιά αναρωτιούνται γιατί να πασχίζουν να μπουν στα πανεπιστήμια, αφού πρόκειται για ιδρύματα διαλυμένα και υποβαθμισμένα. Αναρωτιούνται ακόμα και για αξίες της ζωής που κάποτε θεωρούνταν δεδομένες.

Μεγαλώνουν εκπαιδευόμενα στο ψέμα και την υποκρισία. Βλέπουν τους επαγγελματίες να αναζητούν τρόπους να ξεφύγουν απο τις δαγκάνες της εφορίας, τους μισθωτούς να αναζητούν τρόπους να ''βγάλουν'' το κάτι παράπάνω, τον μαγαζάτορα της γωνίας να τα κλέβει όταν αγοράζουν μπισκότα, τους γονείς τους να δουλεύουν μέρα - νύχτα αλλά αυτό να μην είναι αρκετό για να ζήσουν καλά.

Βλέπουν ακόμα διάφορους μασκαράδες να δίνουν υποσχέσεις, να ''αναλαμβάνουν'' δήθεν τις ευθύνες τους, να μην ενοχλούν τους ''πλείστα έχοντες'' και να λένε διάφορα όμορφα λόγια για εθνική περηφάνεια......