Μια από τις πιο σκοτεινές εποχές που έζησε η Ελλάδα, ήταν όταν στα παράλια της έκαναν επιδρομές οι διάφοροι πειρατές, προπάντος, όμως οι Αλγερινοί που περνούσαν από το μαχαίρι όλα τα γυναικόπαιδα, ή άρπαζαν τις όμορφες κοπέλες, για να τις πουλήσουν στα σκλαβοπάζαρα τους.
Στη Μήλο υπήρχαν τότε μεγάλα εργαστήρια ταπητουργίας, που έφτιαχναν χαλιά με ωραιότατα σχέδια με ένα ειδικό μαλλί. Τα χαλιά αυτά τα πουλούσαν πανάκριβα στους διάφορους πλούσιους της Πόλης, της Κύπρου ή της Βενετίας. Την εποχή εκείνη δρούσε στο Αιγαίο ένας φοβερός κουρσάρος, ο Αλή Μεμέτ Χαν. Μια κατασκότεινη νύχτα, λοιπόν βγήκε με τα παλικάρια του στη Μήλο, για να την κουρσέψει, και να της πάρει το πολύτιμο βιος της. Οι πειρατές μπήκαν και στα εργαστήρια των χαλιών, που βρίσκονταν εκεί.
Οι νησιώτες, όμως τους πήραν είδηση, τους κύκλωσαν και τους έπιασαν χωρίς αιματοχυσία. Αντί να τους σκοτώσουν, προτίμησαν να τους ξύρισαν το κεφάλι και τα γένια και τους έστειλαν ''δώρο'' στον αυτοκράτορα του Βυζαντίου. Από τότε έμεινε και ο λόγος που λέμε συχνά και σήμερα "Πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι".
3 σχόλια:
Εξαιρετική η αναφορά σου Παραμυθού μου, και τόσο επίκαιρη!! Κάτι ανάλογο είχαν κάνει οι Αρχαίοι Αρκάδες στους Λάκωνες. Δεν παίρνω όρκο αλλά αλλά νομίζω ότι ο Ηρόδοτος αναφέρει πως κάποτε οι Λάκωνες αποφάσισαν να καταλάβουν τμήμα της Αρκαδίας και μάλιστα το πλησιέστερο στη θάλασσα. Έτσι πήραν το δρόμο για την Τεγέα έχοντας ετοιμάσει μάλιστα και τις αλυσίδες που θα έδεναν τη φυλή των προσελλήνων (ο Αριστοτέλης θεωρούσε ότι οι Αρκάδες κατοικούσαν εκεί πριν τη Σελήνη!!). Αλίμονο όμως! Οι Τεγεάτες τους περίμεναν, τους καταχέρισαν και αφού τους έδεσαν με τις αλυσίδες που είχαν τους άφησαν να γυρίσουν στη Σπάρτη!
Σε φιλώ και σε ευχαριστώ για το ανάγνωσμα:)
Μπράβο Αλέκα, έχεις πολύ καλή μνήμη. Πόσες τέτοιες ιστορίες.....
Με έκανες και μένα να πάρω τώρα κι άλλη στροφή και πάω πίσω, πολύ πίσω, όταν οι βάρβαροι Γαλάτες, έκαναν επιδρομή στο Αρχαίο Κάλλιο της Δωρίδος. Εκεί κατέσφαξαν τους κατοίκους και κατέκαψαν τα πάντα όμως οι Καλλιείς είχαν ''σφυρίξει'' και είχαν έρθει προς βοήθεια Αθηναίοι, Κορίνθιοι και άλλοι. Καθώς λοιπόν οι Γαλάτες πήραν το δρόμο της επιστροφής, για να συναντήσουν τους δικούς τους, οι πονηροί άρχαίοι έλληνες τους περίμεναν εκεί στα βουνά, πριν απο τα στενά των Θερμοπυλών. Εκεί λοιπόν, στο μέρος που 13 αιώνες αργότερα έπεσαν οι 300 του Λεωνίδα, εκεί έπαθαν οι βάρβαροι πανωλεθρία, μία απο τις λίγες, τις ελάχιστες στην ιστορία τους.
Η θέση μάλιστα ονομάστηκε ''Κοκκάλια'' γιατί λένε πως μέχρι και χίλια χρόνια αργότερα, οι κάτοικοι έβρισκαν στις ράχες κόκκαλα απο τις σωρούς των Γαλατών που σκοτώθηκαν εκεί....
Είναι να μην αρχίσουμε τις ιστορίες, ε;
Πάντα μια καλή αφορμή χρειάζεται...
φιλιά
η παραμυθού
εγώ πάλι φοβάμαι μην παμε εμείς οι έλληνες για μαλλί, και βγούμε κουρεμένοι.....
χρήστος
Δημοσίευση σχολίου