Λίγη σκόνη απο μαγεία παραμυθιού έριξε μια όμορφη βραδιά, η αγαπημένη φίλη, παραμυθού και συνοδοιπόρος Μαρία Παπανικολάου, στο Οβριόκαστρο Κερατέας. Γαλήνεψε τις ψυχές μας με τα λόγια της. Μας γέμισε ελπίδα για το αύριο. Μας θύμισε οτι ''Η γη είναι το πιο αναγκαίο πράγμα''. Γιατί στα μέρη αυτά, που κατοικήθηκαν απο τα χρόνια της Μυκηναϊκής Εποχής, στις μέρες μας, οι κάτοικοι ξαγρυπνούν περιμένοντας....
''Δυστυχώς δεν έχουμε τη δυνατοτητα να το απολαύσουμε. Αύριο θα πέφτουν πιθανώς και εδώ δακρυγόνα'' μας είπε με ανήσυχο βλέμμα, ένα απο τα παιδιά που ήταν η ψυχή της διοργάνωσης των συναυλιών που έγιναν αυτές τις μέρες με την υποστήριξη του Δήμου Κερατέας, στο Οβριόκαστρο. Ο πόλεμος για τα σκουπίδια είναι μεγάλος, γιατί μεγάλα είναι και τα συμφέροντα.
Η Μαρία μαζί με τη Μυρτώ, ποζάρουν στο φακό του Γιώργου δίπλα στο αυτοσχέδιο ομοίωμα ενός Κούρου που μας καλωσορίζει στη γή του!. Πάνε πάνω απο 150 χρόνια τώρα, που ένας Κούρος βρέθηκε σε ανασκαφή στο Οβριόκαστρο, και τώρα καμαρώνει στο Μουσείο, με βλέμμα που λέει πολλές ιστορίες. Πόσοι άλλοι άραγε περιμένουν χρόνια τώρα, υπομονετικά για να δουν το αττικό φως! Σε αυτόν τον τόπο εγώ δεν είχα ξαναβρεθεί. Μαγεμένος μου φάνηκε, σα να περίμενε το παραμύθι της Μαρίας....
Χωμένοι μέσα στα βουνά και τις χαράδρες, μεσα σε άγρια βλάστηση, έχοντας στην μια μεριά τη Μακρόνησο και στην άλλη τα Μεσόγεια, συναντήθηκαν τα περασμένα βράδια αρκετοί καλλιτέχνες, που στήριξαν την προσπάθεια των κατοίκων, και γέμισαν με νότες και λέξεις το ευλογημένο μέρος και τα αυτιά όσων κατάφεραν να φτάσουν ως εκεί.
Μπράβο τους, όποια κι αν είναι η τελική έκβαση. Μπράβο και στους εθελοντές που δούλεψαν σκληρά για να στήσουν την υποδομή για να ξεκινήσει το Φεστιβάλ του Οβριόκαστρου. Μακάρι να γίνει θεσμός και να ακούσουμε και του χρόνου τα παραμύθια σου Μαρία!
14 σχόλια:
Καλησπέρα!!
Αναφέρθηκα και εγώ στο Φεστιβάλ Οβριοκάστρου, βρέθηκα εχτές εκεί!! Πολύ χάρηκα με την αναφορά σου.. πέρνα να δεις την συνέντευξη του Αλκιβιάδη (υπεύθυνου του φεστιβάλ..) Καλό βράδυ!
Πολύ καλή η συνέντευξη του Αλκιβιάδη Κωνσταντόπουλου, και μπράβο του που -αν και οικιστής, όχι ντόπιος, αν δεν κάνω λάθος- νοιάζεται για τον τόπο του και στηρίζει την επιλογή του με όλα τα μέσα που διαθέτει!
Μαίρη σ ευχαριστώ για το όμορφο κείμενο! Ο παραμυθόκοσμός σου είναι μαγικός!
Είναι τα λόγια τα παραμυθίστικα, παραμυθία για το δύσκολο δρόμο της ζωής, Μαράκι μου. Και σε άλλα τέτοια εύχομαι!!! Να περνάς καλά. Φιλάκια
Μαίρη
ωραία η παρουσίαση..
πώς το έχασα εγώ το συμβάν :(
πάντα οι οικιστές ενδιαφέρονται περισσότερο για τα δρώμενα, αφού είναι επιλογή τους η εγκατάσταση εκεί..
όπως λέμε: "τον συγγενή δέν τον επιλέγεις. τον φίλο όμως"..
;-)
καλησπέρα σας..
kalispera....oloi prepei na stirizoume tis prospatheies gia na min ginei auti i poli enas skoupidotopos...mporei na min eimai ntopia alla zw to teleutaio ena xrono stin keratea k sigoura den tha thela na dw autin tin poli na katastrefete...
Aγαπητέ μου Ευρύνοε, προφανώς το έχασες επειδή σε κέρδισαν άλλα μέρη μακρινά κι ονειρεμένα. Να περνάς καλά εκεί που κατάλαβα οτι βρίσκεσαι! Κρίμα που δεν μπορώ κι εγώ να δώσω το παρόν. Αναχωρώ απο Δευτέρας εκτός αυτής της πατρίδος. Στο επανιδείν
Ανώνυμε φίλε, επαληθεύεται ο Ευρύνοος. Οι οικιστές ενδιαφέρονται περισσότερο....
Καλό ξεκίνημα για το φεστιβάλ... η τέχνη μπορεί να είναι μέσο για να εκφράσεις ανησυχίες, όνειρα, προβληματισμούς... με στόχο πάντα τις καλύτερες λύσεις για το περιβάλλον και τους ανθρώπους που μπορούν να ζήσουν αρμονικά με αυτό...
Φιλί
i texni eximeronei ta plithi.
etsi exoume elpides gia kati kalytero.
Bravo sou Mairy Paramythou mas, pou mas ferneis konta stous apantahou paramythades !
πάντα να γίνονται τέτοιες εκδηλώσεις παντού
το πνεύμα μας τις χρειάζεται
καλη σου νύχτα
Πολύ χαίρομαι να μπάινω στο μπλόγκ σου και να μαθαίνω τί γίνεται στα πέριξ, Είδες πόσα κρύβει η Αττική; Ας μας αποκαλύψουν οι κάτοικοι τις μικρές χαρές του τόπου και τη διαδήλωση της βούλησης να καθαρίσουν τα τοπία μας.
Φιλιά απο τον καναδά ταξιδιάρα μου!
Οπως το λες ακριβώς Γιάννη,
το πνεύμα μας έχει ανάγκες και πρέπει να τις ικανοποιούμε!
Ιουστινάκι μου γλυκό, σε φιλώ κι εγώ απο τη Γηραιά Αλβιόνα, την καταπράσινη και βρεγμένη.
Τη χώρα που γεννήθηκε μέσα στους κέλτικους μύθους. Τη χώρα που ακόμα δεν ξεκαθάρισε, εάν ο βασιλιάς Αρθούρος, αυτός ο πολεμιστής της ειρήνης και της ανθρωπιάς, υπήρξε όντως, στην πραγματικότητα, ή ήταν ένα πλάσμα της φαντασίας όσων τότε το είχαν ανάγκη.
wet kisses!
Δημοσίευση σχολίου