Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

Ο Λύκος έχει όνομα!

Σε όλες σχεδόν τις χώρες του κόσμου, υπάρχει και μία παραλλαγή του γνωστού παραμυθιού της Κοκκινοσκουφίτσας. Μέχρι να γίνει η ιστορία, πνευματικό τέκνο του γάλλου Ρος Περό, διενυσε δρόμο πολύ. Υπήρξε νανούρισμα για τα παιδιά των αγροτικών οικογενειών της Ευρώπης απο τον 14 ο αιώνα, ενώ μετά τον 17 ο αιώνα, οι αδελφοί Γκριμ που δεν πολυσυμφωνούσαν με το γάλλο συνάδελφό τους, το παρέλαβαν ως ’’μαγιά’’ για να δημιουργήσουν άλλους μύθους. Σημασία έχει ένα πράγμα, που είναι κοινό τόσο στην Κοκκινοσκουφίτσα που λένε στις ελληνικές Κυκλάδες, ή στους πρόποδες των Αλπεων, όσο και στην παραλλαγή της που λένε οι γιαγιάδες στα δανικά παράλια, ή τα χιονισμένα Ουράλια: Εκείνη με την κόκκινη αθωότητά της πέφτει στο στόμα του κακού του Λύκου που όπως ξέρουμε, είχε το σχέδιό του....
Χρόνια έχουν περάσει πολλά και ο κακός ο Λύκος παραμένει. Τότε ήταν η μαμά που την έστειλε στο στόμα του, λόγω άγνοιας. Οι μαμάδες τότε δεν διάβαζαν, δεν ψήφιζαν, δεν έμπαιναν στο Ιντερνετ. Τώρα όμως το ξέρει όλη η κοινωνία. Και δυστυχώς σιωπά. Δεν μιλάει, τηρώντας πιστά τις αξίες και τις αρχές της περίφημης προστασίας των προσωπικών δεδομένων.....
Ως πότε λοιπόν, θα αποκαλούμε ’’42χρονο’’ το τέρας του Μενιδίου; Ως πότε θα αναζητείται στο Κιλκίς, ’’ένας 40χρονος’’ θείος ενός μικρού ανυποψίαστου παιδιού ; Ακόμη κι εκείνος που πέθανε πριν απο λίγα χρόνια, αφού εξέτισε την -μικρής διάρκειας- ποινή του, επειδή αποδείχθηκε στα δικαστήρια οτι είχε κακοποιήσει το πεντάχρονο παιδι του, έμεινε στη μνήμη μας με την ηλικία του. Ετσι ’’καταχωρήθηκε’’ γιατί το όνομα έγινε γνωστό μετά την καταδίκη του, δηλαδή μακριά χρονικά απο την αποτρόπαια πράξη του.
Ως πότε στο όνομα της προστασίας, οι Λύκοι θα κυκλοφορούν γύρω απο ανυποψίαστα παιδιά και θα τα φωνάζουν σπίτι τους για να παίξουν δήθεν με τα παιδιά τους;
Αρχίζει σε λίγο ένα ακόμη δελτίο ειδήσεων. Δεν αποκλείεται να ακούσουμε ενδιαφέρουσες ειδήσεις για μια 30χρονη που εκβιάζει, για έναν 15χρονο που έχασε τη ζωή του απο διερχόμενη σφαίρα, για μερικούς 20χρονους που πέταξαν γκαζάκια και η κοινωνία δεν ξέρει γιατί.

7 σχόλια:

Justine's Blog είπε...

Αγαπημένη μου,
Πόσο πολιτικά επίκαιρο αυτό το σχόλιο με το βάθος της τραγικότητάς του!Κι όμως εγώ μπήκα σήμερα για να σου πώς ότι δεν θέλω να υπάρχουν κακοί λύκοι. Θέλω η Κοκκινοσκουφίτσα να γνωρίσει μόνο την Αγάπη, που είναι Βαθειά Κόκκινη και λαμπερή.
Χρόνια πολλά με τα Βαλεντινάκια σου και τον άντρα σου.
Να σας χαιρόμαστε!!!

chamomilaki είπε...

Έχεις απόλυτο δίκαιο Μαίρη.

Πολύ σωστή η τοποθέτηση σου.

Ο Λύκος έχει όνομα κι εμείς πρέπει ν' ανοίξουμε τα μάτια μας.

Να είσαι καλά.

paramythou είπε...

Χαίρομαι που κάποιοι το νοιώθουν οτι τα μάτια είναι κλειστά. Ομως τί κάνουμε Ιουστίνη; Πώς πορευόμαστε αγαπητό Χαμομηλάκι; Το ένα κοριτσάκι, πήρε θάρρος απο το άλλο που ’’μίλησε’’ και, αν κατάλαβα καλά, μίλησε κι αυτό με τη σειρά του για τη δική του εμπειρία. Ας σκύψουμε στο μέρος τους κι ας τεντώσουμε τα αφτιά μας. Μερικές φορές μπορεί να ψιθυρίζουν γιατί ντρέπονται να φωνάξουν. Μήπως να σκουντήσουμε τους διπλανούς μας να κάνουν το ίδιο; Ψάξτε ιδέες και εδώ είμαστε...

Ανώνυμος είπε...

ρε συ! από εμένα το έκλεψες το όνομα; :)
http://sites.google.com/site/paramythotopos/

(το έχω πολύ πιο πριν από τον Ιανουάριο)

paramythou είπε...

Φυσικά και όχι!! Εάν υπήρχε τέτοια διεύθυνση στην μπλογκογειτονιά, το όνομα δεν θα γινόταν δεκτό απο το σύστημα. Μήπως μιλάς για κάτι άλλο; Ετσι είχαν μείνει και οι αδελφές της Σταχτοπούτας, με τη βεβαιότητά τους. Ξέρεις όμως τη συνέχεια!!

Ανώνυμος είπε...

Μαίρη Σάββα@ "Έτσι είχαν μείνει και οι αδελφές της Σταχτοπούτας, με τη βεβαιότητά του. Ξέρεις όμως τη συνέχεια!!"

Μα και βέβαια τη ξέρω, αφού... εγώ είμαι το βασιλόπουλο :D

Καλά, πλάκα κάνω, έτσι κι αλλιώς το δικό μου είναι ιστότοπος και όχι μπλογκ. Απλά θαυμάζω για την κοινήν έμπνευσην (τα μεγάλα οινο-πνεύματα συναντώνται!)

paramythou είπε...

Εντάξει Βασιλόπουλο! Μόνο πρόσεξε γιατί αυτές τις μέρες κυκλοφορούν πολλές πριγκήπισσες γύρω μας και θα μπερδευτείς. Θα μου πεις, και τί εγινε κι αν μπερδευτώ; Καλά να είσαι.
Θα σε περιμένω για άλλα παραμυθοσχόλια, που για μένα --όπως βλέπεις οπαδό του ρεαλιστικού παραμυθιού-- είναι πάντα συνδεδεμένα με την άτιμη πραγματικότητα!