Κυριακή 17 Μαΐου 2009

Κάποιοι ακούνε τον αυλό του...

Ενας μύθος λέει οτι κάποτε βολτάριζε σε βουνό της Αττικής γης, ένας μικρός απόγονος αρχαίων θεών. Το έσκαγε συχνά απο τα μέρη του, συγκεκριμένα απο την ορεινή Αρκαδία, γιατί έτσι αμυνόταν στη μοίρα του: Ο Πάνας, ήταν γόνος μιας παράνομης σχέσης κι επειδή ήταν κακομούτσουνος με κέρατα κέρατα και πόδια τράγου, τον απέφευγαν όλοι. Ομως εκείνος ανέμελος περνούσε ευχάριστα τον καιρό του παίζοντας αυλό, κάτω απο τα δένδρα του αγαπημένου του βουνού στην Αττική, ατενίζοντας απο τη μιά πλευρά το Μαραθώνα, απο την άλλη το Σούνιο και την Αίγινα. Εκανε φίλους τους βοσκούς και τα ξωτικά και συχνά χόρευε μαζί τους, ή έπαιζε κυνηγητό.

Επειδή όμως με τον καιρό περνούσαν απο το βουνό κι άλλοι που τρόμαζαν με την ασχήμια του, κρυβόταν σε μια σπηλιά για να μην τον βλέπουν. Εκεί βρήκε παρέες άλλα πλάσματα που του έμοιαζαν, στραβομούτσουνους, στραβοκάνηδες κι αλαφροϊσκιωτους. Και αυτοί σιγά-σιγά έγιναν ο κόσμος του.
Το βουνό ονομάστηκε Πάνειο.
Οι κάτοικοι το λένε και Πανί, κι υπάρχει μύθος και γι αυτό: Η φύση τα πρωινά, ακόμα και σήμερα, απλώνει το πρωί την πάχνη της εκεί, σαν ένα μεγάλο πανί, λες και θέλει να καλύψει το άνοιγμα της σπηλιάς του Πάνα και τα μυστικά της.
Ουδέν κρυπτόν όμως. Παρά τη λευκή κάλυψη, ο σπόρος του μύθου μεταφέρθηκε στις μέρες μας, όπως γίνεται συνήθως. Απο στόμα σε στόμα, ή μέσα απο τα βιβλία.
Δεν ήταν τυχαίο μάλιστα που πριν απο ενάμισι περίπου χρόνο, είχε κυκλοφορήσει ένα βιβλίο για παιδιά,
μ
ε τίτλο ’’Η Αννα και οι Καλικάντζαροι’’. Εκεί κλείστηκε για καιρό ο σπόρος του μύθου. Με σύμβουλο την περιέργεια και την ανάγκη να βρεθούν κοντά στη φύση, κάποια παιδιά μεγάλα, μικρά και μικρότερα, π πέρασαν κατά καιρούς απο τη σπηλιά. Κι επειδή κι εμείς οι παραμυθάδες δεν λέμε λόγια του αέρα σαν τους πολιτικούς, έχω την τιμή να φιλοξενώ εδώ τα πειστήρια της μεγάλης ανακάλυψης αυτών των παιδιών. Είναι τα παιδιά της Ομάδας ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ που έφτασαν ως την κρυψώνα που Πάνα, στο Πάνειο Ορος, δοξάζοντας την παιδική περιέργεια και την ανάγκη του ανθρώπου να πλησιάζει τη μήτρα της ύπαρξης της ίδιας της ζωής.
Κάτι άλλα παιδιά πάλι, επιμένουν οτι
άκουσαν λέει τον ήχο του αυλού του Πάνα να βγαίνει απο εκείνη τη σπηλιά.

Συγχαρητήρια στον διαδικτυακό φίλο (και κοντοχωριανό μάλιστα)
Τάσο, και σε όλους της καταπληκτικής ομάδας που οργώνει τα σωθικά της Γης!!! Ας μοιραστούμε κι εμείς το μεγαλείο που είδαν τα μάτια τους!

Ευχαριστούμε παιδ
ιά! Σας βλέπουμε στη φωτό κατάκοπους απο την αναρίχηση (άξιζε όμως τον κόπο) να κρατάτε όλοι μαζί το τρόπαιο του μύθου και της πραγματικότητας, αποδεικνύοντάς μας οτι τα παραμύθια είναι αλήθεια!

8 σχόλια:

Ευρύνοος είπε...

Ευχαριστώ εκ μέρους της ομάδας Παυσανίας πάρα πολύ για το "παραμύθι"..

προσεχώς θα γίνουμε πιστεύω πηγή έμπνευσης να γράψεις αρκετά βιβλία ακόμη..

γειτόνισσα ρίξε μιά ματιά ΕΔΩ

librarian είπε...

Ζηλεύω την ομάδα Παυσανίας και επειδή έγινε παραμύθι αλλά και επειδή κάνει τόσο διαφορετικές βόλτες!

paramythou είπε...

Καλέ μου γείτονα Ευρύνοε,η ομάδα Παυσανίας μας φέρνει εικόνες και ανάσες απο τη γενέτειρά μας, τη Γη. Σας ευχαριστούμε κι ελπίζουμε να συνεχίζετε τις μαγικές περιπλανήσεις σας.
Να μοιραζόμαστε κι εμείς κι οι φίλοι μας το όνειρο....

Εσύ Librarian μη ζηλεύεις.
Αν δεν μπορείς να γίνεις παραμύθι, μπές μέσα, διάβασέ το, κοίταξέ το, γίνε μέρος του,
λέμε εμείς οι παραμυθάδες

ΟΜΑΔΑ ΠΑΥΣΑΝΙΑΣ είπε...

Τι ωραίο παραμυθάκι αγαπητή Μαίρη...Χαιρόμαστε να δίνουμε ανάσες έμπνευσης σε αξιόλογους ανθρώπους .Να είσαι πάντα καλά για να γράφεις και να μας ταξιδεύεις....
Τα σέβη μου....

Ανώνυμος είπε...

Ωραία η ομάδα, οι εξορμήσεις της, οι ανακαλύψεις των σπλάχνων της γης, αλλά και οι μύθοι που τους σκεπάζουν με πέπλα...

Καλημέρα Παραμυθού

paramythou είπε...

Τέτοια να βλέπω εγώ απο εσάς αγαπητοί μου της Ομάδας Παυσανίας, και μου δίνετε όχι μόνο ανάσες έμπνευσης, αλλά πολλά παραπάνω. Και δεν πρόκειται καθόλου για ’’παραμυθάκι’’ ε; (σσ. ακολουθώ το γνωστό εάν δεν παινέψεις το σπίτι σου ...κλπ)

Οσο για σένα καλέ μου Οδοιπόρε, που τόσο μας ταξιδεύεις, είμαι σίγουρη οτι στις περιπλανήσεις σου συναντάς πολλούς μύθους, με πέπλα και χωρίς... Keep οδοιπορείν....

Γεφυριστές είπε...

Κ Α Τ Α Π Λ Η Κ Τ Ι Κ Ο! Θέλω κι εγώ:)
Γεια σου Παραμυθού μας

paramythou είπε...

Γειά σου Αλέκα! Χαίρομαι που σου αρέσει